Svíþjóðarferð |
|
|
Auður og Emelía leggja haf og land undir fót og flytja til lands öryggisins.
Ýmislegt
Linkar
|
miðvikudagur, mars 31, 2004
A fostudaginn var vinnuparti hja mer, sem for nu svona saemilega fram, eg var ekki sidust ut, sem er framfor og skandallinn sem eg gerdi for fram eftir bara einn bjor. Eg hafdi nefnilega heyrt ord i sjonvarpinu sem mig langadi til ad vita hvad thyddi. Ordid er "Smegma" og eg helt ad thad thyddi e.k. keleri. Èg akvad ad spyrja i partyinu hvad thad thyddi thvi thad er agaett ad spyrja um ord thar sem margir sviar eru saman komnir thar sem their geta yfirleitt ekki svarad neinu ef buid er ad kroa tha af uti horni og their hafa engan til ad segja vid "eda, hvad heldur thu?". Fyrsta manneskjan sem eg spurdi vissi ekki hvad ordid thyddi (eda thottist ekki vita thad) og thvi spurdum vid kaerastan hennar. Hann sagdi, "tja, hvad thydir smegma, thad er nu thad." og svo flissadi hann. Eg sneri mer tha ad hinum og spurdi yfir alla "hvad thydir smegma". Nokkrum svelgdist a, sumir hlogu stresshlatri og adrir letu eins og eg hefdi ekki sagt neitt. Eftir smastund sagdi nyjasti doktorinn okkar ad eg maetti ekki segja svona thetta snemma kvolds. Svo letu thau mig fletta thessu upp i alfraedordabok partyhaldarans. Ordid thydir typpaostur og eg hefdi aldrei spurt grey sviana ad thessu hefdi mig rennt i grun um hvad thad thyddi. ups! mánudagur, mars 29, 2004
Her er brandarinn sem sviarnir voru ekkert svo hrifnir af, fyrir thig Arna. The CIA was testing its agents to find suitable hitmen among them. For the final test, 3 candidates still looked very promising, two men and one woman. The first man showed up at the test location very confident. He had done very well on all the other tests. He was met by three very powerful CIA executives. The did not great him, only pointed to a door and said: “In there is your wife, here is a gun,” and they handed him a gun “go in there and kill her. If you do as we say, you get the job”. The man did not need to think, his wife was the only one who could cook Swedish meatballs just the way his mother had done. Without her, his life would be pointless. “No,” he said “I cannot”. And he left. The second man, also very sure of him self was met in exactly the same way. He took a long pause to think. He did care for his wife, he really did, but it had been his dream since he was 7 years old to be a CIA hitman and kill all the bad guys that threatened his beloved USA and it’s interest. He took the gun from the very powerful CIA executive’s hands and went into the room. There he found his wife, a Victoria’s Secret model, in a new pair of sexy underwear. He knew instantly that he could not go through with this and went back, told the executives to put the gun where the sun does not shine, and decided to go freelance. The women, who’s expression you could read nothing from, listened to the executives instructions, then said, “kill my husband, ok” and she went into the room. After a short while the executives heard bad language, then very strange noises for quite a time, the a pause, then strange noises again. Because the executives had all had surgery at an early stage in their carriers to remove all facial expressions you could not tell if they were surprised by this. Finally the strange noises stopped and the woman came out of the room, wiped her hands on a small towel she always had in her handbag, and said; “There were f***ing blanks in the gun so I had to kill him with the chair” The moral of the story: Women are evil bitches, don´t mess with them Hrönn fékk að gista hjá okkur eftir djammið. Hún var svo eftir sig, greyið litla, að hún komst ekki heim fyrr en um klukkan 18, þegar eiginmaðurinn hringdi í hana og spurði hvort hún ætlaði ekki að koma heim. Þó var hún það hress að hún vann okkur Auði í Lifandi vísindi spurningakeppninni minni sem ég held hátíðlega í hvert sinn sem nýtt blað kemur. En það skiptir engu máli að Hrönn vann okkur Auði heldur að ég vann Auði sem hefur bara gerst einu sinni áður og við erum ábyggilega búnar að fá um 18 blöð síðan við komum hingað. Þetta var samt ótrúlega jöfn keppni, einungis eitt stig skildi keppendur að. Á laugardaginn fórum við stelpurnar (ég, Auður og Hrönn) í svona hálfgerða brúðkaupsveislu. Þ.e.a.s. einn kennarinn okkar í pool og ein stelpan sem er með okkur á æfingu giftu sig fyrir 2 mánuðum (í Vegas) og okkur var sem sagt boðið í partý heim til þeirra. Við gáfum þeim eiginlega flottustu gjöfina, háan viðarkertastjaka. Partýið var mjög skemmtilegt og hrikalegt söksess fyrir Íslendingana. Við vorum nefnilega beðnar um að syngja, jahá, aldrei hefur það komið fyrir áður. Við tókum auðvitað Krummi svaf í klettagjá, sem við Auður erum reyndar fyrir löngu búnar að æfa ef ske kynni að við þyrftum að syngja eitthvað íslenskt (tvær ofsalega sjálfhverfar). Svíarnir voru svo ánægðir að þeir báðu um annað lag og þá tókum við Á Sprengisandi. Ég er ennþá alveg í skýjunum yfir fagnaðarlátunum. En þessu lauk ekki þarna. Við höfðum bara sungið fyrir eldhúspartýið en vorum síðan beðnar um að syngja fyrir alla nærstadda inni í stofu. Þvílíkt og annað eins. Við tókum nú bara sömu lögin en hina útgáfuna af Á Sprengisandi, þessa sem hljómar aðeins meira upplífgandi því sem svona rosalegir listamenn þá þarf maður nú aðeins að taka ábyrgð á krádinu. Ég er ekki frá því að við höfum ofmetnast örlítið við þetta, en við eigum það samt vel skilið :) Auðvitað vorum við seinastar úr partýinu en klukkan var of lítið til að fara beint heim. Við ætluðum á stað þar sem ein í pool var með afmælisveislu en þar var fullt svo við löbbuðum bara inn á næsta stað og skemmtum okkur til lokunar. Þá var klukkan 3 og við ætluðum að taka lestina heim sem hljómar ekki mikið mál ef það væri ekki fyrir þessa heimsku Svía. Þegar klukkan var 2:59 varð hún ekki 3 einni mínútu síðar heldur 4 því Svíar breyttu úr vetrartíma yfir í sumartíma. En það vissum við auðvitað ekki og komum bara að lokuðum Tunnelbana og þurftum að taka strætó heim. Guði sé lof samt fyrir okkur því við héldum sko stuðinu upp í strætónum, sungum alla leið heim en leiðin tekur rúmlega 30 mín. Einhvern veginn fannst okkur eins og þessir áhorfendur væru ekki eins hrifnir af okkur þeir í partýinu :) föstudagur, mars 26, 2004
Svíar fara alveg ósegjanlega í taugarnar á mér, en ég hef reynt að halda aftur af kveinstöfunum, því ég veit að með því að kvarta yfir svíunum mun ég ekki þola þá betur. En nú verð ég að fá smá útrás. Doktorsnemarnir í vinnunni hjá mér eru einstaklega húmorslausir og segja sömu lélegu orðaleikjabrandarana daginn út og inn. Ég ákvað að reyna að uppfræða þá og senda þeim fyndna brandara, m.a. nördabrandara af nördahorninu, og þarna brandarana sem emelía sendi mörgum um CIA agentana sem voru að leita að leigumorðingjum og þeir áttu að sýna hollustu sína með því að drepa maka sinn. Og svíunum fundust brandararnir ekkert fyndnir. Helv. aumingjar. Í gær fórum við og leituðum að brúðkaupsgjöf handa Önnu Karen og Fax sem eru með okkur í pool en þau buðu okkur í kokteilpartý á morgun sem okkur hlakkar ýkt til að fara í. Við keyptum ógóflottan kertastjaka sem á að standa á gólfi. Síðan fórum við í pool, ég og Hrönn vorum áreittar kynferðislega og svo fórum við heim að sofa. Reyndar keypti ég mér risastór gellusólgleraugu í debenhams sem ég spilaði með í gær og gekk bara miklu betur en vanalega. miðvikudagur, mars 24, 2004
Fyrir viku, þegar ég sat heima alla daga og lærði, leiddist mér smá og fór í bæjarferð í Fruängens Centrum. Fór m.a. í eina af Ótrúlegubúðunum okkar og keypti stjörnuljós (bara af því að ég sá þau þarna), fór reyndar auðvitað líka í uppáhalds Ótrúlegubúðina mína en það skiptir ekki máli. Um kvöldið dróg ég svo Auðu út í göngutúr um 11 leytið, fórum meira að segja nýjan göngustíg sem er nálægt húsinu okkar, leið sem við höfum ætlað að prófa í eitt og hálft ár!!! Ég vissi hvað Auði finnst ótrúlega gaman að stjörnuljósum svo ég kveikti í og leyfði henni að halda á (hljómar eins og ég hafi verið úti með 5 ára!). Þetta gékk eitthvað of hægt fyrir minn smekk svo ég tók bara bunka og kveikti í öllu. Úr varð þessi rosalegi stjörnuljósavöndur sem ég tileinkaði að sjálfsögðu Auði minni og leyfði henni aftur að halda :) Ég fékk síðan ekki að henda vendinum fyrr en tveimur dögum síðar! Ég mæli með þessu, í stað þess að kveikja bara á einu í einu, eins og ég geri alltaf, bara kveikja í öllu draslinu og njóta alvöru neista. Á föstudeginum fórum við Auður með Hrönn og Georg á japanskan veitingstað, Sushi sem matreiddi þó líka fleira, sem betur fer. Ég hef nú tvisvar smakkað sushi, þar af eitt skipti þar sem ég bjó það til sjálf ásamt einhverjum kellum í deCode, og finnst það ekkert spes. Hins vegar var almennilegi maturinn sem ég pantaði mér alveg hrikalega góður, alveg góðar líkur á því að einhverjir gestir verða píndir á þetta veitingahús síðar. Auðvitað fórum við stelpurnar í pool á eftir, já og Georg auðvitað heim. Á mánudagsmorgun missti maðurinn sem sat á móti mér í lestinni umslag fullt af blöðum á gólfið við fætur mér og blöðin runnu út. Hann fór eitthvað að hlæja eins og fífl og hóf síðan að taka upp þessi blöð. Það er nú ekki sérlega rúmt í lestunum og þegar maðurinn byrjaði að reyna að kíkja undir sætið hjá mér var ég neydd til að glenna mig þessi (ó)sköp fyrir hann. Tilhugsunin að glenna sig fyrir einhvern ókunnugan, í neyð getur maður kannski sagt, er fræðilega ekki svo hræðileg, en þegar maður ”lendir” svo í því þá finnst manni það geðveikt hallærislegt. Mér varð síðan að Ósk minni, maðurinn fór út á næstu lestarstöð! Eg vard mer og Emeliu vist til skammar a laugardaginn. I Svithjod er thad alveg sidasta sort ad vera i skidagalla a skidum, thvi komst eg ad nuna i hadeginu. Thegar vid vorum a skidum a laugardaginn var eg i 10 ara gamla svarta skidagallanum minum. Alveg ferlegt. Man reyndar ekkert i hverju allir hinir voru, en vinnufelgar minir fullvissudu mig um ad thad vaeri sko enginn i skidagalla lengur. ups! Svona er eg hallaerisleg. þriðjudagur, mars 23, 2004
mánudagur, mars 22, 2004
Det gör ont! ”Það er vont” lýsti laugardeginum nokkuð vel. Við Auður vorum hur som helst duglegar á laugardeginum; vöknuðum klukkan 5:30 nánast ótilneyddar. Við vorum búnar að panta okkur rútufar á skíðasvæði í grenndinni og ef maður mætir ekki þá þarf maður að borga 200 SEK sem er gott mál því það ýtti soldið á okkur. Klukkan 7 fór rútan og við tók rúmlega 2,5 tíma akstur norð-austur til Romma. Sem betur fer var nú hugsað vel um okkur og frábær sænsk skíðamynd frá svona áttatíu og eitthvað var spiluð í sjónvarpinu. Við höfðum líka pantað okkur skíðaútbúnað og þurftum þ.a.l. ekki að bíða lengi eftir skíðunum, sem voru btw mjög flott og auðvitað eins. Skíðasvæðið var hreint út sagt æðislega fallegt. Það voru heilmargar leiðir niður fjallið, merktar vel og vandlega á leiðinni með fimm mismunandi litum til að gefa til kynna hversu erfið leiðin var. Einnig var hægt að finna samsvarandi kort af svæðinu á mörgum stöðum, alveg til fyrirmyndar. Það var líka alvega nóg af lyftum svo maður þurfti nánast ekkert að bíða. Sérstaklega var ég hrifin af nýju express stólalyftunni þeirra sem tók 6 manns og tók bara 4,5 mín að komast á toppinn í stað 11 mín áður fyrr. Auðvitað voru líka gamaldags stólalyftur eins og í bláfjöllum og T- og diskalyftur. Við Auður held ég bara að höfum prófað flestar leiðirnar og allar lyfturnar 5. Brekkurnar voru svo langar og mismunandi og með fallegu umhverfi (fullt af trjám) að maður hugsaði til Bláfjalla með tárin í augunum, þ.e.a.s. af vorkunnsemi til þeirra sem verða að stunda skíði þar. Þó það hafi nú snjóað allan tímann og fötin okkar væru blaut í gegn (alveg satt!) þá vóg það þungt á ánægjuvoginni að þarna var nánast enginn vindur og þá var okkur aftur hugsað til Bláfjalla. Frá fyrstu ferð og til síðustu vorum við að drepast í löppunum. Við gerum vanalega engar æfingar, ég tek meira að segja lyftuna upp á þriðju hæð í vinnunni, svo það voru mikil viðbrigði að fara á skíði. Okkur verkjaði alls staðar, þó aðallega í kálfunum og framan á lærunum. En ferðin var samt hrikalega ánægjuleg og klukkan 16:15 fórum við heim. Aftur var haft ofanaf fyrir okkur, nú með Johnny English, sem við áttum einmitt eftir að sjá, spöruðum 29 SEK þarna! Sem sagt, klukkan 19 um kvöldið vorum við búnar að skíða í 6 tíma og horfa á 2 spólur, geri aðrir betur. En dagurinn var ekki búinn, Melodifestivalen (úrslit Eurovisionlags Svía) var eftir. Í millitíðinni náðum við að borða ljúffengan McDonald’s. Það er skemmst frá því að segja að þau fjögur lög sem við spáðum efstu sætunum urðu efst og lagið sem við sögðum að myndi vinna vann. En ekki hvað. Við þekkjum Svíana. Annars var það merkilegt að flest lagann voru Eurovisionleg, Svíarnir eru meistarar í að búa til Eurovisionlög. Og lagið sem vann hét ”Det gör ont” og er líklegt til að hala inn atkvæðum útá að konan er glæsileg með góða rödd og dansar erótískan dans við míkrófónastatífið! Síminn okkar er enn í hassi og við fáum mjög sjaldan són. Þegar einhver reynir að hringja í okkur er eins og það sé alltaf á tali, sem er bara bull því við fáum engan són og getum ekkert hringt. Vinnufélagi minn ætlar að lána mér gamlan síma svo ég geti prófað hvort vandamálið er símtækið eða nýja símafyrirtækið okkar. Seint í gærkvöldi fékk ég loksins són eftir að hafa reynt allan daginn að hringja í pápa. Hann átti nefnilega afmæli í gær, var fjörtíu og níu ára. Við óskum honum auðvitað til hamingju með það. Emelía ætlar að skrifa eitthvað á eftir um frægðarför helgarinnar. Ég get samt róað ykkur smá: við erum báðar óbrotnar og á lífi, þó ég hafi dottið á nánast jafnsléttu! hehe. Svo bjóðum við auðvita Röggu, frænku Siggu velkomna í lesendahópinn. föstudagur, mars 19, 2004
Í dag á Nonni ísgerðarmaður (Byddíarmaður), á sama degi og ég puðaði í prófi og ekki færði það mér mikla lukku. Ég óska þér samt innilega til hamingju með daginn, enginn smá dagur, 30 ára kallinnminn, þ.e.a.s. ef allar upplýsingarnar mínar eru réttar. Ég vona að þið hafið það gott og skemmtilegt um helgina. Þó held ég barasta að við Auður sláum ykkur við því við ætlum á skíði í fyrramálið, vöknum klukkan 5:30 til að ná rútunni úr miðbænum klukkan 7, og svo er Schlagerkeppnin um kvöldið, þ.e.a.s. undanúrslit Eurovisionsamkeppninnar í Svíþjóð. Og btw, því ég veit að allir eru þvílíkt spenntir að vita hvernig mér gékk í prófinu, þá var þetta svona viðunandi, var smá óheppin en fæ örugglega yfir 7 og kannski 8 ef einhverjir aðrir guðir en labguðirnir hennar Auðar vaka yfir mér. fimmtudagur, mars 18, 2004
Ég horfði á stórmerkilegan þátt í gær. Þetta var heimildarmynd um sænskan mann sem fæddist lappa- og handalaus. Hann lifir samt nánast nákvæmlega eins lífi og flestir aðrir. Vaknar, fær sér morgunmat, kyssir konuna bless, keyrir í vinnuna, vinnur fyrir heimilinu, keyrir heim og hringir úr venjulega 3210 (eða hvað þetta heitir nú allt) farsímanum sínum í konuna sína, borðar kvöldmat með börnunum sínum tveimur og hjálpar þeim að bursta tennur og fara í náttföt. Fer svo inn á skrifstofuna sína og kemur reglu á heimilisbókhaldið, ryksugar kannski stofugólfið og háttar lokst hjá sætu og btw ófötluðu konunni sinni og slekkur ljósið. Þessi maður er bara vilji. Hann er með smástubba þar sem aðrir eru með hendur og fætur, handleggirnir eru örfáir sentimetrar og lappirnar kannski tíu cm og með þessum stubbum getur hann gert allt sem þarf. Hann stýrir hjólastólnum með annari löppinni og með hökunni og handleggjastubbunum gerir hann allt hitt. Hann sagði að það væri algjört forgangsverkefni hjá sér að vera sjálfstæður og geta bjargað sér sjálfur og það hefur tekist hjá honum. Ótrúleg hetja. Og svo erum við hin að væla. miðvikudagur, mars 17, 2004
Siminn okkar er buin ad vera mjog skritinn undanfarid. Thegar madur hringir er a tali tho vid seum ekki einu sinni heima og madur faer engan son. Vid erum nybunar ad skipta um simafyrirtaeki en vitum ekki hvort thetta er thvi ad kenna eda simtaekinu sjalfu. Thannig ad ef thid thurfid ad hafa samband er best ad skrifa imeil en thad ma lika reyna ad hringja thvi stundum gengur thad. Jaeja, nennti ad laga helvitis spurningamerkjaruglid herna fyrir nedan. Kannski voru rannsoknarstofugudirnir ad verki tharna lika. þriðjudagur, mars 16, 2004
Um helgina a medan emelia var ad laera for eg a listasafn herna, Nationalmuseet. thad var mjog fint, reyndar ekkert eins og Uffizi safnid i Florens sem er skemmtilegasta safn sem eg hef komid a en her attu their nokkrar flottar myndir. Skemmtilegust thottu mer malverkin eftir theirra eigin "meistara" sem eru flestir einhverjir sem enginn nema sviar hafa heyrt um. Rannsoknarstofugudirnir hefndu sin sidan a mer fyrir ad svikja malstadin og skoda list en ekki protein og gaerdagurinn var bara katastrofa her i vinnunni. eg laeri af thessu og fer orugglega ekki a listasafn naestu arin, tho adallega thvi ad thetta er thridja-hvert-ar atburdur hja mer. I gaer for eg a poolnamskeid en Emelia var heima ad laera. Vid profudum nyja hunderfida aefingu sem gerdi mig alveg brjalada i skapinu en sem betur fer var saeti kennarinn okkar hun Eva med godar abendingar sem eg held ad hafi hjalpa?. Horfdi svo a CSI um kvoldid til thess ad reyna ad roa ranns?knarstofugudina. Eg er med jatningu. A laugardagskvoddid horfdi eg a oll login i einni undanurslitakeppninni fyrir saenska Evrovisjon. Alveg otilneydd og allt. Ferlegt. Annad af logunum sem komust afram i adalkeppnina var flutt af fraegustu drag-drottingum Svithjodar, After dark. Thaer byrjudu einhverntima nitjanhundrudattatiuogeitthvad og voru tha a eina almennilega klubbnum i stokkholmi sem var sama tho gestirnir vaeru kynvillingar. Klubburinn het after dark og var aegilega vinsaell hja fraega folkinu. Lagid theirra var agaett og thaer voru rosa finar, greinilega gamlar i hettunni thvi thad var ekki haegt ad sja ad hair haelar eda stutt pils yllu theim neinum vandraedum. eg held audvitad med theim, thad vaeri ekki amalegt ad senda dragdrottingar til Tyrklands :) mánudagur, mars 15, 2004
Já, kökurnar mínar í seinustu viku voru alveg frábærlega góðar. Ekki sökum að spyrja. Ég rúla í eldhúsinu. En þessa vikuna mun ég ekki skrifa neitt. Ég verð heima að læra fyrir prófið í kúrsinum sem verður á föstudaginn og netið heima hjá okkur virkar ekki, sem er gott btw þar sem ég á að vera að læra :) Ég er alveg að fara heim en verð fyrst að segja ykkur frá rannsókn sem ég las um í nýjasta Lifandi Vísindi blaðinu. Það er nefnilega margt sem við getum lært af dýrunum, þ.e. um eðlislæga hegðun okkar. Vísindamennirnir kenndu öpum að versla með steina; fyrir hvern stein sem apinn gaf vísindamönnunum þá gáfu vísindamennirnir apanum gúrku. Lífið gékk sinn vanagang og allir voru ánægðir þar til vísindamennirnir gáfu nokkrum öpum bara vínber í staðinn fyrir stein. Þá urðu sumir apanna fúlir og 10 af 25 hættu að gera viðskipti við vísindamennina, þ.e. hættu að láta vísindamennina hafa steina. Þegar vísindamennirnir fóru að gefa nokkrum öpum vínber án þess að aparnir þyrftu að láta stein í staðinn þá urðu fleiri apar fúlir, samtals 20 af 25 hættu þá að gera viðskipti við vísindamennina. Þessi rannsókn sýndi sem sagt að hjá öpunum ríkir sterk samkennd. Það er náttúrulega hrikalega óréttlátt að sumir fái vínber meðan aðrir fá gúrku fyrir stein og ennþá óréttlátara er þegar sumir þurfa að borga en aðrir ekki (miklu betra að allir eigi að borga!!!). Og þá er eins gott að refsa þessum vísindamönnum með því að hætta að láta þá fá þessa mikilvægu steina sem þeir eru svo sjúkir í. Mér þótti þetta allavega afar áhugaverð stúdía, ekki síst fyrir það að ég hafði ekki hugmynd að apar ætu gúrkur! Og svo er ég viss um að öpunum hafi fundist þessir vísindamenn ósköp vitlausir, tóku við gjörsamlega verðlausum steinum og létu apana hafa eitthvað ætilegt í staðinn. fimmtudagur, mars 11, 2004
Var med fyrirlestur adan um nyjasta verkefnid mitt. Verkefnin min eru alltaf ad breytast, adur en eg byrja a teim en nu held eg ad tetta se neglt. Gidikt spenno. i gaerkvoldi aefdi eg mig fyrir fyrirlesturinn og emeila bakadi ostakokur, rosa girnilegar. Hun var mjog dugleg, eg turfti ekkert svo oft ad adstoda hana. I dag er kokukaffi i vinnunni hja emeleu og heppnu fiflin tar fa ad njota ostakokunnar en ekki eg :( miðvikudagur, mars 10, 2004
Ég hef verið geðveikt léleg að skrifa seinustu vikur en ég hef afsökun, sem er reyndar sama afsökun og ég hef haft síðan að ég var 6 ára: Það var hrikalega mikið að gera hjá mér í skólanum!! Og mér finnst hún góð og gild ennþá :) Ég minnist þess að hafa notað þessa “afsökun” hvenær sem tækifæri gafst þegar ég var yngri. Ég hafði ekki einu sinni tíma til að fara út með ruslið fyrir foreldra mína því ég var að læra. Hins vegar hafði ég fullt af tíma til að slæpast, kíkja í ískápinn, lesa annað og þá sérstaklega á klósettinu. Er í matarhléi núna en við Helena (sænsk stelpa sem er hjá sama prófessor og ég) vorum að halda smá fyrirlestur um blodhjärnbarriären (the blood-brain barrier) í kúrsinum sem við erum í. Það er sem sagt þessi fjandans kúrs (skemmtilegur samt) sem hefur tekið allan minn tíma. Fyrirlesturinn gékk ágætlega, jafnvel þrátt fyrir að maður taki ekki inn í myndina að ég talaði sænsku, sem ég er frekar stolt af. Ég er kannski ekki algjör hetja en það má allavega íhuga það að taka mig í dýrlingatölu. Þar sem ég vann svo lengi í seinustu viku og hafði lítinn tíma fyrir Aujuna mína þá vorum við tvær saman alla helgina og höfðum það ofsalega rómó. Svona á lífið að vera! Þvoðum saman þvott (þvílíkt rómó :)), tókum til, lásum, spiluðum sequence og horfðum á spólur. Auður eldaði þennan líka frábæra mat á laugardeginum, fyllt kjúklingakjöt með beikoni utaná og sósan var algjör snilld, ég elska sósur. Ég gerði eftirréttinn, eins og svo oft áður og meira að segja þann sama og oft áður, súkkulaðimús. Ég er ekki svo góð í að spinna og prófa eitthvað nýtt í matarlistinni. En súkkulaðimús er klassísk og ávallt góð! Í dag ætla ég samt að prófa eitthvað glænýtt, ekki neitt sem ég var að finna upp heldur eitthvað nýtt fyrir mér. Gera ostaköku! Fyrir tveimur árum hefði ég veðjað að ég myndi líklega aldrei í lífi mínu gera ostaköku því mér fannst þær ofsalega vondar. En ostakaka er ekki bara ostakaka. Þrálát forvitni og þrjóska hefur loksins borgað sig því ostakökur (margar hverjar allavega) eru góðar! Og ég ætla að baka tvær fyrir morgundaginn því þessa vikuna er ég (og fyrrnefnd Helena) ábyrg fyrir eldhúsinu í vinnunni og verð að koma með kræsingar á morgun. Auður mun verða mér til halds og trausts enda hún ostakökumeistarinn á heimilinu. Til vara mun ég að sjálfsögðu hafa hrískökuna mína. mánudagur, mars 08, 2004
Já, hann Hákon rokkari á líka afmæli í dag. Hann er aðeins eldri en Ósk. Við óskum honum líka rosa vel til hamingju með afmælið og nýja dæmið sem mér skilst að sé á leiðinni (eða komið?). Hún Ósk frænka Emelíu og æskuvinkona mín á afmæli í dag. Hún er 27 ára og því aftur orðin árinu eldri en ég. Vonum að þú njótir dagsins. Ja, må hon leva Ja, må hon leva Ja, må hon leva Ja, må hon leva i hudrade år vist skal hon leva vist skal hon leva vist skal hon leva vist skal hon leva i hundrade år eða nokkurnveginn þannig. Sænski afmælissöngurinn, sumsé sem eg ekki kann alveg. fimmtudagur, mars 04, 2004
Bara ad lata vita ad vid erum lifandi. Vinnum langt fram a kvold og f?rum beint ad sofa a eftir. Aetla ad haetta nuna kl. 6 til og fara heim og elda eitthvad til tilbreytingar. Um helgina er fyrirhugud mega afsloppun og thvottadagur a lau (ekki seinna vaenna, eg er meira ad segja komin a sidustu vondu naerbuxurnar). For i dag i "utibuid mitt" her i svithjod. Eins og gloggir lesendur vita var bankathjonusta i Svithjod valin dyrust og lelegust a nordurlondum um daginn og thad eru engar ykjur. Bankarnir eru opnir fra 10 til 15 og i hadeginu eru nottla flestir i bankanum i mat thannig ad thad er rod ut ur dyrum. Thar ad auki faer madur enga vexti fyrr en madur leggur inn 2 millur, og tha faer madur 0.25% eda eitthvad alika, thad kostar 75 saenskar (750 ISK) ad skipta avisun og 50 kall (500 ISK) ad borga reikninga (500 f. hvern reikning). Eg helt ad thad gilti ekki ef madur fer i utibuid sitt og borgar reikninga m.th.a. taka ut af reikningnum sinum og for thess vegna alla leid i utibuid mitt i hadeginu til ad reyna ad borga reikning sem eg tharf ad hafa "GREITT" stimpil a. En neionei. Tho thu komir tharna, takir ut pening af reikingnum sem thu ert med i thessu utibui tharf samt ad borga fimmtiu. helv. skriar. þriðjudagur, mars 02, 2004
Um helgina var svaka stuð hjá okkur. Við fórum í pool á laugardaginn með Hrönn og Georg og vini þeirra frá skotlandi um daginn og síðan borðuðum við á rosa góðum kínverskum stað. Ég fekk mér Saté í jarðhnetusósu, mmmmMMMmmm. Eftir það fóru þau heim og við Emelía fórum og hittum aðra djammvinkonu okkar. Sú sagði sínar farir sko alls ekki sléttar eftir sambandið við hina djammvinkonuna og þær ræðast sumsé ekki við. Þessi djammvinkona verður þar að auki örugglega hundfúl út í okkur ef við tölum við hina. AE AE. Hittum líka vinkonur djammvinkonunar, aðra sem við vorum búnar að spotta og dæma fyrir löngu og hina sem er ekki langt frá því að líta út eins og 100% karlmaður og er nýbyrjuð með einum slíkum. S.s. fyrrverandi lessa. úps! (Mummi, þetta er vinkona þín, brjálaði femínistinn;) Eftir kráarspjall á mjög leiðinlegri snobbkrá fórum við heim. Reyndum fyrst að koma við á betri krá en það vildi ekki betur til en svo að sú var horfinn. Við fundum hana að minnsta kosti ekki. Djammvinkonan gisti hjá okkur og fékk gómsætar bollur í morgunmat sem emelía duglega bakaði. Hún hélt síðan heim til sín í eskilstuna (typ Selfoss) og við slöppuðum bara af og nutum þynnkunnar. Annars er rosa mikið að gera hjá okkur báðum í vinnunni. Ég og hópurinn minn erum að reyna að koma út grein sem fyrst því við fréttum af öðrum hóp sem er langt komin með að gera nánast sömu tilraunir og við viljum auðvita vera á undan til að fá eitthvað út úr allri þessari vinnu sem við erum búin að leggja í þetta verkefni. Emelía er í kúrsum þannig að hún hefur engan tíma til að gera tilraunir nema utan skólatíma. Það verður því líklega eitthvað lítið um skrif þessa vikuna. vona að okkur fyrirgefist. |