Svíþjóðarferð |
|
|
Auður og Emelía leggja haf og land undir fót og flytja til lands öryggisins.
Ýmislegt
Linkar
|
fimmtudagur, ágúst 23, 2007
Það hefur sína kosti að hafa klósettin svona eins og þau eru hérna í Bandaríkjunum; bása með hurð sem hylur nægilega mikið. Ég hef tekið eftir því nokkrum sinnum að konurnar spjalla við þá sem er í næsta bás og þá á ég ekki við svona kurteisishjal eins og Bandaríkjamenn eru heimsmeistarar í, heldur koma þær kjaftandi inn á klósettin, finna sér bás kjaftandi, setjast kjaftandi og pissa kjaftandi. Þannig geta þær kjaftað allan daginn án þess að verða fyrir truflun. Þvílíkur kostur. Ég fékk vírus í vinnutölvuna mína í gær. Hann lýsti sér þannig að þegar kveikt var á tölvunni birtist viðvörun þar sem sagði að ég hefði 15 mínútur þar til það slökknaði á tölvunni og svo birtist niðurteljari. Ég hélt nú að þetta væri bara eitthvað grín og reyndi að loka þessu án árangurs og 15 mínútum síðar slökknaði á tölvunni. Það sama kom fyrir einn sem vinnur með mér í seinustu viku. Þetta er hið dularfyllsta mál. Ólíklegt er að okkur hafi borist þetta í tölvupósti því ég fæ engin e-mail sem hann fær. Allavega, tölvan fór í viðgerð í gær og ég fæ hana seinnipartinn eða á morgun. Þegar ég kom heim í gær sá ég frekar stóran kakkalakka á elhúsveggnum. Ég þurfti nú að hleypa aðeins kjarki í mig til að drepa þetta kvikindi, ekki af því að ég hafði áhyggjur af því að hann myndi hafa yfirhöndina, heldur af því að mér finnst ferlega ógeðslegt að finna eitthvert kvikindi kremjast undir puttunum á mér, þó ég sé með pappír. Ég ræðst ekki til atlögu fyrr en ég er nánast 100% viss um að kvikindið hafi engann möguleika á að komast úr gildrunni minni og skríða á handleggnum á mér. Í morgun fjarlægði ég svo álíka stóran kakkalakka af gólfinu í vinnunni. Sá hafði verið þar í 3 daga án þess að neinn veitti því sérstaka athygli nema þá helst ég. Í hvert skipti sem ég gékk fram hjá honum krossbrá mér en alltaf var hann jafn dauður. |