Svíþjóðarferð |
|
|
Auður og Emelía leggja haf og land undir fót og flytja til lands öryggisins.
Ýmislegt
Linkar
|
fimmtudagur, desember 04, 2008
Af einhverjum ástæðum finnst mér óhlýðni borgara eða mótmæli vera göfugur gjörningur. Það er kannski því að ég fór í keflavíkurgöngur oþh á mótunarárunum (2-10 ára). Það er rétt að mótmæla. Samt fór ég á mínum fáu fullorðinsárum á Íslandi bara tvisvar og hálfu sinni og mótmælti. Hálfa skiptið voru mótmæli gegn áfengiseinkasölunni á Íslandi sem skipulögð voru af (ég skammast mín) heimdalli og snérist um þrjá vatnsgreidda verslinga sem höfðu keypt kippu af bjór og seldu hana á Ingólfstorgi. Það var á þeim tíma sem Jón Gnarr og Sigurjón Kjartansson voru með morgunþætti á X-inu og sáu allt út um gluggann hjá sér í gamla morgunblaðshúsinu. Ég flýtti mér úr HÍ og niður á Ingólfstorg til að mótmæla, þó það væru heimdollurollurnar en þegar ég kom þangað var löggan að reka sölumenninna í burtu og búin að gera bjórin upptækan. Jón Gnarr var líka mættur út og lýsti mér sem ógæfukonu í beinni þar sem ég var nú líklega eini væntanlegi viðskiptavinurinn. En mánuðum áður en þetta gerðist mætti ég með mínum fv. á alvörumótmæli á Ingólfstorgi. Þau snérust um viðskiptabann bandaríkjamanna á Kúbu, við höfðum æft okkur að hrópa Kúbasíjankínó og svoleiðis. Það mættu ca. 50 manns til að mótmæla, 35-40 óhlýðnir borgarar og 10 eða 15 löggur. Löggurnar voru samt ekkert að mótmæla, þær voru í viðbragðsstöðu ef afturhaldskommarnir skyldu nú fara að beita ofbeldi(?). Allavega, það voru nokkrar ræður sem byrjuðu klukkan 18, m.a. Steingrímur J en við heyrðum nánast ekki neitt því það var verið að þrífa gamla morgunblaðshúsið með háþrýstidælu að utan. Sammótmælendur mínir, sem höfðu fengið mótmælaleyfið, voru pirraðir og kenndu löggunni um hávaðan, en smáborgarinn í mér sem ekki er mjög óhlýðinn, hugsað "en vandræðalega illa skipulagt". Þegar ræðurnar voru búnar fórum við í mótmælagöngu að bandaríska sendiráðinu við Laufásveg, einhverjrir voru með spjöld, þetta var sko alvöru, og við hrópuðum kúbasíjankínó, löggurnar eltu. Við bandaríska sendiráðið hringdi einhver hugrakkur bjöllunni, mig minnir til að afhenda mótmælaskjal, og við æptum kúbasíjankínó eins hátt og við gátum. Ef einhver var inni í sendiráðinu heyrði viðkomandi ekki í okkur því ákkurat á þessum tímapunkti þurfti náttúrulega að þrífa bandaríska sendiráðið að utan með háþrýstidælu. Einum óhlýðnum borgara fannst þessi aðför að rétti hans til að mótmæla friðsamlega svo ósvífinn að hann slökkti á háþrýstidælunni og stal lyklinum. Var í kjölfarið handtekinn og keyrður burt af löggunni. Mótmælin leystust upp. Þannig var lýðræðið í þá daga. Hin mótmælin sem ég man eftir að hafa mætt á á Íslandi voru þegar öðrum mótmælendum, gulum, var þvingað inn í íþróttahús út á landi því ráðamaður frá Kína í opinberri heimsókn á Íslandi krafðist þess. Það mættu miklu fleiri á þessi mótmæli, en enginn æpti falunggongsikinano og það voru ekki mörg mótmælaspjöld. Fólk brosti hálfvandræðalega til hvers annars, svona afsakandi, eins og það vissi ekki hvernig það ætti að vera, kynni ekki alveg að vera ósammála "sterku leiðtogunum" sínum. Löggan mætti líka á staðinn þarna en hlutfallið löggur:mótmælendur var mun lægra. Enginn stemning en engar háþrýstidælur heldur. Afturhaldskommatittirnir líka í miklum minnihluta. Ég vona að ef svo illa hefði viljað til að ég hefði flutt til íslands í ár eða á síðasta ári eins og hefði getað gerst, að ég mætti á mótmæli, helst á hverjum laugardegi, jafvel oftar. En kannski hefði ég lömuð fylgst með því hvernig okurlánið á geðsýkislegu vöxtunum sem ég tók til að kaupa allt of hátt verðlagða íbúð, hækkaði og hækkaði með hjálp verðtryggingarinnar á meðan virði íbúðarinnar lækkaði og lækkaði. Bara setið heima, ekki getað gert neitt. En vonandi hefði ég mætt við alþingishúsið amk einu sinni með spjald sem á stæði: "Verðtrygginguna burt". |