Svíþjóðarferð

Auður og Emelía leggja haf og land undir fót og flytja til lands öryggisins.

Niðurteljarar





























































This page is powered by Blogger. Isn't yours?
föstudagur, nóvember 10, 2006
 
Anna Eir er loksins farin að hafa áhuga á dýrum. Það býr unglingsköttur hérna nálægt og er hann því oft á vappi kringum húsið okkar. Anna Eir ljómar öll þegar ég tek köttinn upp og sýni henni. Í vikunni ákvað ég að það væri nú kominn tími til að hún fengi að klappa kettinum aðeins. Anna Eir var mjög efnilega í fyrstu handahreyfingunni, gerði mjúkt og fínt, en næst greip hún auðvitað í hárin á kettinum, sem snéri sér snöggt við og horfði illilega á hana. Núna fær Anna Eir bara að virða kisu fyrir sér í hæfilegri fjarlægð.
Kötturinn ákvað í gær að hefna sín. Anna Eir var sofandi úti í vagninum sínum með flugnanetið yfir skerminum til að varna alls konar kvikindum aðgangi. Þegar ég lít eitt sinn út um gluggann þá sé ég kattarkvikindið ofan á vagninum, hoppa upp á skerminn sem við það fellur niður og kötturinn neyðist til að hoppa af. Það þarf náttúrulega ekki að taka það fram að Anna Eir var glaðvakandi þegar ég kom út.
Þetta var víst ekki nóg, kötturinn er greinilega mjög langrækinn því þegar Auður kom heim áðan sá hún köttinn steinsofandi í vagninum hennar Önnu Eirar. Við geymum vagninn alltaf á ganginum fyrir utan íbúðina og skiljanlega hefur mjúkur kerrupokinn heillað köttinn. Honum til varnar þá var útidyrahurðin lokuð svo það var bara eins gott að leggja sig aðeins.

Við erum enn að eyða brúðkaupspeningunum okkar, við reynum að kaupa okkur eitthvað verulega fínt sem við hefðum kannki ekki tímt að kaupa annars. Í seinustu viku keyptum við því rosalegt hnífasett. Það var á 51% afslætti en samt fannst mér það kosta mikið. Við sjáum hins vegar ekki eftir krónu í hnífana því þeir eru all rosalegir enda af hinu góða merki Villeroy & Boch (mont, mont).

Þið getið séð nokkrar fleiri myndir hérna.