Svíþjóðarferð |
|
|
Auður og Emelía leggja haf og land undir fót og flytja til lands öryggisins.
Ýmislegt
Linkar
|
föstudagur, nóvember 26, 2004
Þriðjudaginn seinasta var ég með árlega doktorsnemafyrirlesturinn minn þar sem ég skýri frá einhverju einu verkefni sem ég hef. Það bregst ekki að þegar ég á að halda fyrirlestra verð ég soldið stressuð, minna með hverjum fyrirlestri, en þetta stress kemur nánast alltaf af stað meltingunni hjá mér þannig að það seinasta sem ég geri áður en fyrirlesturinn hefst er að stökkva á klósettið. Þriðjudagurinn var ekki öðruvísi að því leyti nema að annan eins niðurgang hef ég ekki fengið í mörg ár. Ég þurfti að heimsækja klósettið þrisvar sinnum á einum klukkutíma. Vona að þetta sé ekki komið til að vera. mánudagur, nóvember 22, 2004
Á laugardaginn versluðum við fyrstu jólagjafirnar. Anna Kristín og Þorvarður koma nefnilega í byrjun desember og ætlum við að plata þau í að ferja jólagjafirnar okkar til Íslands. Við verðum því að kaupa nánast allar jólagjafir næstu eina og hálfa viku. Við erum ekki eins stressaðar varðandi Danmerkurpakkið eða okkur sjálfar. Ég held barasta að þetta verði flottustu jólagjafir sem við höfum keypt, ég er alveg hrikalega spennt að gefa þær. Á laugardaginn hittum við líka Bjössa og Ólafíu. Bjössi var í starfsþjálfun á Arlanda flugvelli í nokkra daga en auðvitað urðu þau að kíkja aðeins í höfuðborgina. Sýndum þeim gamla bæinn, neðanjarðarlestarnar og fórum á Pizza Hut, mjög afslappandi og þægilegt (fyrir utan krakkaskrattann sem var grenjandi þar þegar við komum). Hoppuðum inn í nokkrar búðir á leiðinni því það var skítakuldi. Stokkhólmur er kominn í vetrarskrúðann sinn. Nu erum vid bunar ad kaupa fullt af ogo finum jolagjofum. Vid erum svo svakalega anaegdar med thaer ad vid munum ekki taka mark a neinum kvortunum. Mer reiknast svo til ad vid seum bunar ad kaupa helmingnn, hinn helminginn munum vid kaupa um naestu helgi tvi vid aeltum ad misnota mommu og Thorvard i ad bera heim allar jolagjafirnar okkar. Vid hittum Bjossa og Olafiu a laugardaginn og versludum andeins med theim og syndum theim hollina. Bordudum sidan a Pizza hut og fengum bara fina thjonustu aldrei thessu vant. Eg var ad kenna i sidustu viku og tveimur vikum a undan thvi. Eg er buin ad lata einn nemanda minn skila skyrslunni 3x thvi hun er aldrei nogu god. Finnst eg agjor tussa thvi eg get eiginlega ekki samthykkt hana nu, verd eiginlega ad fa hana i 4 skiptid. A midvikudaginn byrja eg i kursi i uppsala sem eg nenni naestum ekki ad taka. Tharf ad fara a milli a hverjum degi, en eg get laert a leidinni thannig ad thad verdur orugglega fint. Tha er eg lika buin med alla kursa sem eg tharf ad taka i naminu. Ég ætla að blogga meira í dag, eitthvað annað en Auður hefur sagt!! Viku eftir að við komum frá Basel keyptum við okkur símanúmer (svona hálfgert "Frelsi") í nýja gsm símann okkar. Nýji síminn okkar er reyndar gamli síminn hans Mumma en við erum samt himinlifandi því núna getum við báðar verið með gsm síma, sem eru btw báðir frá Mumma!! Þegar við keyptum hitt númerið okkar þá gat maður valið á milli nokkurra símanúmera. Ég sagði því við afgreiðslumanninn (sem var svona 18-22 ára strákur) að ég vildi kaupa Comvic kort (í gsm símann) og þegar ekkert bólaði á símanúmerunum þá spurði ég hvort ég gæti fengið símanúmerið/in. Strákurinn varð eitthvað furðulegur á svipinn svo ég endurtók: "símanúmerið". Á eldingshraða reif hann fullt af pappír úr kreditkortavélinni þeirra, greip penna og sagði örlítið ánægður og stoltur en soldið vandræðilegur: "númerið mitt?". Ég horfði aðeins á hann því ég var ekki viss um að ég hefði heyrt rétt. "Ha, nei, símanúmerið í gsm símann minn", sagði ég. Greyið strákurinn leit út eins og asni: "já, já, auðvitað" og rétti mér nýja símanúmerið mitt. Ég var svo hissa að ég fór ekki að hlæja fyrr en ég kom út. Næsta manneskja á eftir mér gat t.d. ekki borgað alveg strax með kreditkortinu sínu því rúllan í kreditkortavélinni var öll í klessu eftir afgreiðslustrákinn. Kannski er stráknum boðið út af og til af stelpum sem koma í búðina og því vel vanur að gefa símanúmerið sitt. Ég er hins vegar ekki vön því og heldur ekki vön að vera boðið símanúmer. Auk þess var hann miklu yngri en ég og soldið nördalegur. |