Svíþjóðarferð |
|
|
Auður og Emelía leggja haf og land undir fót og flytja til lands öryggisins.
Ýmislegt
Linkar
|
föstudagur, október 15, 2004
Svíar eru svo skondnir. Í metróinu í dag var lítil grein sem hét "Islänska sagor blev svensk historia". Þar er rætt um að uppáhalds tímabil Svía hafi alltaf verið víkingatímabilið en þar sem skortur hafi verið á heimildum hafi sagnfræðingar lengi notað íslensku sögurnar. Til gamans má geta að fyrsta sagan var þýdd yfir á sænsku árið 1664. Þegar heimildagagnrýni þróaðist í byrjun 1900 varð alltaf erfiðara og erfiðara að nota íslensku sögurnar sem heimildir fyrir víkingatímabilið þar sem margar af sögunum voru skrifaðar eftir víkingatímabilið. Og hérna kemur soldið fyndið sem lýsir Svíunum mjög vel. Þegar einhver vísindamaður á 17. öld rýndi aftur í aldir með hjálp íslensku saganna fannst honum hann finna sönnun þess að sænska ríkið væri eitt það elsta og best skipulagða í heiminum. Og það sem meira er. Lengi vel voru Svíar óviljugir að sætta sig við að ekki fyndist neitt sænskt sem mótsvaraði íslensku sögunum. Og auðvitað var því haldið fram að það hefðu í raun verið til sænskar sögur en að þær hefðu verið eyðilagðar. Ha, ha, Svíar eiga svo bágt, þeir eru með svo mikla minnimáttarkennd oft. Talandi um það. Við sáum leikinn á miðvikudaginn, Ísland-Svíþjóð, og er í raun dauðfegnar að Svíar unnu því aumingja þjóðarsál Svía þolir ekki að tapa því þeir eru mestir og bestir. Það halda reyndar Íslendingar líka en við töpum svo oft að þetta hefur ekki eins mikil áhrif á okkur. Já, það var Auður sem stóð fyrir því að ég, Auður og Hrönn fórum á sportbar og horfðum á fótbolta, eitthvað sem ég bjóst aldrei við að Auður myndi láta hafa sig út í og hvað þá að hún stæði fyrir þessu. Þannig að þið sem eruð með henni í anti-sportistafélaginu ættuð að hugsa ykkur aðeins um varðandi áframhaldandi félagsskap því út hefur brotist þetta líka íþróttamonster. Við mættum meira að segja svo snemma að við sáum Azerbajdan-England. Og auðvitað nýttum við tækifærið og mættum með íslenska fánann sem Einar gaf mér í sumar. Auður var búin að æsa alla Svíana í vinnunni sinni upp með því að segja að Svíar ættu sko eftir að liggja í því. Það var samt meira svona til að æsa þá upp en að hún héldi virkilega að við myndum vinna. Það var eiginlega djöfullegt að þurfa að sitja undir fyrri hálfleiknum og sjá boltann rúlla hvað eftir annað inn í íslenska markið. Verst var að þurfa að hlusta á fagnaðarlætin í kringum okkur og finna síðan sænsk augu stara á okkur með gleðiglampa. Okkur fannst við fá algjöra hefnd þegar íslenskt mark kom í seinni hálfleik og fögnuðum ábyggilega jafn mikið og Svíarnir gerðu fyrir öll þeirra mörk. Leikar fóru því í raun 1-1, Svíar unnu fyrri hálfleik og Íslendingar seinni. Það var líka gaman að á barnum komu nokkrir Íslengingar til okkar og kynntu sig, þeir sáu nefnilega íslenska fánann. Leikslokin fóru svo illa í Auði að hún var veik heima í gær. Greyið mitt ætlar að reyna að fara í vinnuna á eftir til að setja af stað kristalla-screen. Og þar sem vinnufélagar Auðar fara út að borða á morgun í tilefni þess að einn útskrifaðist þá verður hún að sýna sig í vinnunni í dag; það er sko ekki hægt að vera veikur fimmtudag og föstudag og mæta svo í partý á laugardegi!! Auk þess er Auður löngu búin að borga sig inn í matinn. mánudagur, október 11, 2004
Núna er rúm vika þar til við Auður stökkvum upp í flugvél og brunum til Mumma í Sviss. Förum á fimmtudeginum 21. okt og komum til baka mánudaginn 25. (líka okt!). Við hlökkum auðvitað báðar ofsalega til, mest að sjá Mumma en líka að sjá Sviss. Ég er reyndar ekki alveg viss, en það er mögulegt að við höfum farið til Sviss á 2. ári í efnafræðinni, og jafnvel til Basel þar sem Mummi er. Kannski einhver geti sagt mér hvert ég fór :) Líklega ekki hægt að spyrja Mumma því hann man heldur ekki neitt. En helgin var alveg hin notalegsta hjá okkur. Á laugardaginn fórum við ásamt Hrönn og Georg til Uppsala að heimsækja Örnu, Karvel, Snævar og Sigrúnu. Arna var sú eina sem var heima um hádegið og reyndi hún að þreyta okkur með því að láta okkur labba um allan bæinn. Veðrið var fínt og Uppsala fallegt að vanda, okkur var því ekkert meint af röltinu. Og það var ekki að sjá að Arna væri komin 5 mánuði á leið, hún var enginn eftirbátur okkar hinna sem eru laus við sníkjudýr af þessari stærðargráðu. Þegar leið að kvöldmatnum sameinuðust allir heima hjá Snævar og Sigrúnu og borðuðu fajitas. Okkur leið eins og maður ímyndar sér þessar stóru innflytjendafjölskyldur; 8 við matarborðið og hendur út um allt að reyna að ná sér í mat. Það vantar ekki leikgleðina og hugmyndaríkið hjá sveitafólkinu. Uppsalabúar kenndu okkur hinum nýja útgáfu af Fimbulfambi; orðabókarútgáfuna, sem gefur manni möguleika á að spila Fimbulfamb ef maður á ekki spilið. Ég spilaði þetta spil eitt kvöld fyrir 10 árum og þótti það alveg óskaplega leiðinlegt sökum hugmyndaleysis. Hugmyndaleysið er ekki lengur fötlun hjá mér en ég var samt langt frá sigrinum. Kannski þarf ég að æfa mig í að giska á rétt svar! Í gær hengum við inni allan daginn. Fórum ekki einu sinni út í búð, en við opnuðum eldhúsgluggann í smá stund. Það er sko heldur betur hægt að dunda sér heima heilan dag, mest með því að horfa á Friends. Haukur, elsku bróðir, okkur vantar meiri Friends, erum búnar að horfa á allt sem við eigum (2., 3., 9. og 10. seríu) nokkrum sinnum! Eins og vanalega var þvottadagur í gær. Ég skil bara ekkert í öllum þessum þvotti, við erum bara tvær en þvoum samt 4 vélar á viku. Ég legg ekki í að okkur fjölgi einhvern tímann á þessu heimili, þá verðum við að ráða ráðskonu. Eftir 4 vikur fáum við gesti, Ögmund og Kalla, og ætla þeir að stoppa í marga daga. Og í lok nóvember koma tengdamamma og stjúptengdapabbi. Þetta fólk veit ekki hvað bíður þeirra að koma svona nálægt jólunum :) |
