Svíþjóðarferð |
|
|
Auður og Emelía leggja haf og land undir fót og flytja til lands öryggisins.
Ýmislegt
Linkar
|
miðvikudagur, desember 29, 2004
Jæja, þá eru jólin búin. Við höfðum það alveg svakalega gott með fullt af íslensku nammi og jólamat. Það er enn til malt og appelsín, þökk sé skömmtunaráætlun Emelíu þannig að við getum haft íslensk áramót líka. Annars gengur allt mjög vel með Valtý, hann er alveg sáttur við nýja rúmið sitt og við að vera ekki heima hjá sér. Það er bara líklegt að hann verði eftir. Við fórum með hann í billjarð í gær. komum um leið og staðurinn opnaði klukkan 18 en okkur var hent út eftir einn og hálfan tíma þegar okkur var sagt af fúlli þjónustu að það væri "óviðeigandi" að vera með börn á poolstað eftir átta. Danirnir okkar voru náttúrulega yfir sig hissa á þessu, komandi frá landi ligeglaðsins þar sem ekki þykir tiltökumál að vera með börn á reyksvældum börum á kvöldinn. Við fórum nú samt heim til að æsa ekki upp Svíana. Um áramótin ætlar Hlín að elda kalkún sem hún lofar að sé góður. Ég ætla að vinna í dag en reyna að vera í fríi á morgun svo við getum undirbúið gamlárs, því það gengur auðvita ekki án mín. Planið er líka að fara í Badminton en við sjáum til með það því Valtýr getur ekki alveg haldið á spaða ennþá. Vinsælustu orðin þessi jólin eru: "white trash" "eins og á jólunum í gær"(meaning jólin fyrir tveimur árum þegar Biggi og hlín voru líka hjá okkur) og auðvita "KANI" þriðjudagur, desember 21, 2004
Gestirnir okkar komu í gær, Hlín, Biggi og Valtýr. Valtýr er ekkert feiminn við okkur og alls ekki hræddur við að rusla til. Við sem tókum svo vel til áður en þau komu :) (ég veit að þau komast ekki á netið fyrr en þau eru komin heim til sín). Jólapakkaflóðið stækkaði heldur betur við komuna, líklega er nú flest til Valtýs. Hérna eru nokkrar myndir, jafnvel nýlegar myndir: Heimsókn Kalla og Ögga, mamma og Þorvarður í heimsókn, sumarbústaðarferð á Sólvelli, Íslandsferð 04.-28.07.04. fimmtudagur, desember 16, 2004
Þetta var í metróinu á þriðjudeginum í seinustu viku: Amerísk rannsókn hefur sýnt fram á að auknar líkur séu á að konur sem taka megrunarpillur eða hormónið thyroxin á meðgöngu eignist samkynhneigð börn. Megrunarpillur eins og t.d. Dexedrin gera það að verkum að það verður 8 sinnum líklegra að barnið verði samkynhneigt. Skjaldkirtilshormónið thyroxin eykur hins vegar líkurnar einungis 5 falt. Efnin hafa mest áhrif á fóstrin fyrstu 3 mánuðina. Þessi efni geta haft áhrif á heilann og rannsóknin bendir til að þetta sé mikilvægur þáttur þegar kynhneigðin ákvarðast. Í rannsókninni hafa tekið þátt meira en 5000 amerískar og kanadískar mæður. Greinin ein og sér er afar áhugaverð. Fyrir mér var þetta þó þónokkur léttir. Ég tek ekki og hef aldrei tekið inn megrunarpillur og sé svo sem ekki fram á að taka upp á því. Auk þess framleiði ég allt of lítið af skjaldkirtilshormóninu thyroxin og þarf því að taka það í töfluformi á hverjum einasta degi, líklega restina af lífinu. Ef barnið mitt verður samkynhneigt mun ég stefna einhverjum! Um helgina var litla Íslendingafélagið okkar með jólaglögg. Í þetta sinn mættu næstum því allir eða 9 manns og vorum við heima hjá Hrönn og Georg. Í matinn voru hamborgarar og eftir það var glögg, bæði áfengt og óáfengt, og heitt súkkulaði. Með voru góðu kanelsnúðarnir hans Georgs og keyptar piparkökur. Set myndirnar inn bráðum. Setti nokkrar aðrar myndir inn hjá okkur: Emelía, Auður og Hrönn í Scrabble, Ýmislegt í Stokkhólmi ágúst-desember 2004 og Stokkhólmur í vetrarfötunum. þriðjudagur, desember 07, 2004
Gestirnir okkar (Anna Kristín og Þorvarður) fóru á sunnudaginn. Það var alveg óskaplega gaman að fá þau, afslappandi að taka sér smá frí í vinnunni og svo gerðum við fullt skemmtilegt. Fórum í IKEA, sem ég flokka undir skemmtilegt. Ég held að Auður viti um fátt leiðinlegra. En í þetta sinn var hún næstum því til friðs því við vorum í mikilvægum erindagjörðum. Fengum nefnilega að velja okkur eitthvað í IKEA í jólagjöf frá Önnu og Þorvarði. Völdum okkur bókahillu sem er alveg eins og sú sem við áttum (til að matcha)en fengum auk þess grúví hluti með sem passa í hillurnar: bastkörfu og misstóra svarta og hvíta kassa. Núna er stofan okkar orðin soldið listamannalegri. Í leiðinni keyptum við barnarúm með þykkri og góðri dýnu. Einhverju verður hann Valtýr litli að sofa í um jólin. En þegar Valtýr er farinn verðum við líklega að eignast barn til að nota rúmið! Um helgina fórum við í tangó, en ekki hvað. Fórum auðvitað með Önnu og Þorvarði, þau eru meira að segja í Tangófélagi Íslands. Má eiginlega segja að þau séu Tangófélag Íslands, allvega kemur pósturinn til félagsins heim til þeirra. Því er skemmst frá að segja að okkur Auði var boðið nokkrum sinnum upp. Auðvitað höfnuðum við þessum mönnum þar sem við höfðum aldrei dansað tangó áður en við létum okkur hafa það að dansa við einn hvor þar sem þeir sögðust ætla að kenna okkur. Þetta var alls ekkert svo hræðilegt en kannski langt í að við verðum jafn góðar og Anna og Þorvarður í tangó. Er búin að setja inn fullt af myndum: frá heimsókninni til Mumma, Önnu og Benna í Stokkhólmi, heimsókn til Uppsala, Ísland og heimferð, og að lokum auðvitað mynd af Smégol í nýju bókahillunni. miðvikudagur, desember 01, 2004
Ég var inn á heimasíðu Hagstofunnar áðan og sá þá möguleikann "Hve margir heita ...". Auðvitað fletti ég upp "Emelía" og fékk að 36 bera nafnið Emelía sem 1. eiginnafn og 9 sem 2. eiginnafn. Og af því að fólk skrifar nafnið mitt oft og iðulega rangt þá fletti ég líka upp "Emilía" og fékk þá að 205 bera nafnið Emilía sem 1. eiginnafn og 59 sem 2. eiginnafn. Sem sagt 264-45 fyrir Emilíu. En þetta vissi ég reyndar fyrir löngu, þ.e. að Emelíu útgáfan væri mun sjaldgæfari en Emilíu útgáfan og er það eina ástæðan fyrir því að ég fyrirgef fólki hvað eftir annað þessa prentvillu á nafninu mínu. En það var svo sem ekki þetta per se sem var stóra málið heldur að þegar ég skrifaði "Emelía Guðrún" þá kom upp talan 0!!! Það er enginn sem ber tvínefnið "Emelía Guðrún". Ég veit vel að ég skráði lögheimili mitt út úr Íslandi fyrir tveimur árum en það kom mér samt á óvart að ég nafnið mitt kom ekki upp. Í fávisku minni bjóst ég líklega við því að finnast í Þjóðskrá að eilífu og kannski að það kæmi fram að ég væri búsett erlendis eða eitthvað. En í Þjóðskrá eru bara meðtaldir íbúar Íslands, allir íbúar Íslands, ekki þeir sem flýja land. Þeir sem flýja land eru ekki lengur partur af þjóðfélaginu eins og gefur að skilja og eru því ekki lengur á fólksskrá ekki frekar en eitthvert íþróttafélag hafi mann enn á skrá þegar maður segir sig úr því. Sem minnir mig á það að um hver jól fæ ég jólakort frá HK (Handknattleiksfélagi Kópavogs) því ég spilaði með því blak þegar ég var yngri en hef ekki borgað félagsgjöld í 10 ár enda ekki verið beðin um það. Mér hefur hins vegar ekki borist nein jólakort frá íslenska ríkinu eftir landsflutningana. Vegna Uppsalakúrsins vöknuðum við Auður klukkan 6:20 í morgun. Ég fer alltaf á fætur með Auði þó að ég gæti nú vel sofið í rúman klukkutíma í viðbót. Það er gaman að fara saman á fætur og það eykur líkurnar á að við verðum syfjaðar á sama tíma á kvöldin. Ég var óvenju þreytt í morgun og þegar ein í vinnunni hafði orð á því sagði ég stolt frá því að ég hefði vaknað klukkan 6:20 og að við vöknuðum alltaf fyrir 7 nú orðið því Auður væri í mánaðarkúrsi í Uppsala. Stelpan virtist vorkenna mér ofsalega en sagði svo að hún og kærastinn hennar vöknuðu alltaf klukkan hálf sex, eins og í 5:30!!! og hefðu gert það síðan í haust þegar þau fluttu aðeins út fyrir borgina. Þá skammaðist ég mín smá og hætti að væla. Þegar ég vann í humri í Þorlákshöfn í gamla daga, þurfti maður alltaf að vera mættur klukkan 7 og því að vakna klukkan 6. Stöku sinnum mættum við 6 og vöknuðum því 5. Eftir þessa reynslu gat ég ekki séð að það væri nein ástæða fyrir mig í framtíðinni að vakna fyrir klukkan 7, sérstaklega ekki þegar maður verður orðinn fullorðinn því þá réði maður sko því sem maður gerði. En sumir hlutir breytast kannski aldrei. Á mánudaginn var "Nýjasta tækni og vísindi" Svía í sjónvarpinu þar sem kynnirinn er öllu líflegri og skemmtilegri en okkar annars ágæti íslenski Richter. En það var ekki það merkilegasta. Auðvitað horfðum við einungis á þáttinn því það átti að fjalla um Ísland, vetnisframleiðslu og notkun á Íslandi. Og með aðalhlutverk fór prófessor Bragi Árnason sem kenndi okkur almenna efnafræði í Háskóla Íslands. Prófessor Bragi er alveg frábær náungi, léttur (andlega) og tekur sjálfan sig alveg rétt mátulega alvarlega. Bara karakterinn og útlitið er nóg til að veltast um að hlátri. En þetta er auðvitað eitt af þessum "you had to be there" dæmum. þriðjudagur, nóvember 30, 2004
Ég steig inn í furðuveröld í smá stund í gær. Skrapp sem sagt inn í búð til að kaupa löng skæri. Ég er svo búin að fá leið á litlu heimskulegu skærunum okkar fyrir löngu. Sérstaklega fer í taugarnar á mér að klippa eftir endilangri jólarúllunni með þeim, það tekur ógeðslega langan tíma og er illa klippt í þokkabót. Svo ef ykkur finnst jólapakkarnir ykkar vera ljótir þá er það skærunum að kenna. Allavega. Fann tvær tegundir af löngum skærum og var því alveg í skýjunum þangað til ég sá merkinguna "Fyrir örvhenta" (reyndar stóð það á sænsku en ekki á íslensku). Báðar tegundirnar voru sem sagt fyrir örvhenta en það voru engin skæri fyrir rétthenta og ekki einu sinni fordómalaus skæri sem bæði örvhentir og rétthentir geta notað. Hvernig ætli örvhentum líði í þessu rétthenta samfélagi? Margt er einungis framleitt fyrir rétthenta eða allavega í þvílíku yfirmagni að það er oft ábyggilega engin leið að finna örvhenta dótið. En ekki í þessari búð, ó nei. Frábær búð! Núna er einum gátunum færra. Í mörg ár hefur mig langað að vita hvað er inní risasúkkulaðistykkjunum sem maður getur oft unnið á tombólum. Er risastór útgáfa af súkkulaðinu inní sem þýðir að það tekur mann hálfan dag að borða einn súkkulaðitening? Nei, nefnilega ekki. Ein sem vinnur með mér vann einmitt á tombólu risa Marabou súkkulaði og inní voru 40 lítil súkkulaðistykki innpökkuð. Djöfull líður mér vel að vita þetta. mánudagur, nóvember 29, 2004
Þá eru ekki mjög margar jólagjafir eftir, mössuðum nokkrar um helgina. Ég fór á undan Auði til að leita að jólagjöf handa henni en Auður kom þegar hún var búin að læra. Aujan mín er að fara í prófa 7. des. og situr því á hverjum degi heima og les eftir að hún kemur heim frá Uppsala þar sem hún er í öðrum kúrsi. Þvílíkt dugleg. En mikið óskaplega er nú skemmtilegt að leita að jólagjöfum í útlöndum, svo mikið úrval. Maður þarf því í raun ekki að hafa neinar hugmyndir áður en maður fer af stað. Klukkan 17 á laugardaginn vorum við hins vegar alveg uppgefnar og ég neitaði að fara í fleiri búðir. Laugardagurinn var afar sérstakur fyrir okkur. Við hringdum heim til mömmu og pabba rétt fyrir kl. 10 að íslenskum tíma og tókst okkur að vekja þau. Og Haukur litli var löngu farinn í vinnuna. Það er nú eitthvað bogið við þetta allt saman. Þetta var smá hefnd fyrir okkur. Eftir að við fluttum til Svíþjóðar hringdi mamma nefnilega oft í okkur klukkan t.d. 9 um helgar og vakti okkur auðvitað. Hún er reyndar hætt að hringja svona snemma einmitt þegar við erum farnar að vakna löngu fyrir hádegi. Þér er því óhætt að hringja í okkur hvenær sem er núna, mamma! föstudagur, nóvember 26, 2004
Þriðjudaginn seinasta var ég með árlega doktorsnemafyrirlesturinn minn þar sem ég skýri frá einhverju einu verkefni sem ég hef. Það bregst ekki að þegar ég á að halda fyrirlestra verð ég soldið stressuð, minna með hverjum fyrirlestri, en þetta stress kemur nánast alltaf af stað meltingunni hjá mér þannig að það seinasta sem ég geri áður en fyrirlesturinn hefst er að stökkva á klósettið. Þriðjudagurinn var ekki öðruvísi að því leyti nema að annan eins niðurgang hef ég ekki fengið í mörg ár. Ég þurfti að heimsækja klósettið þrisvar sinnum á einum klukkutíma. Vona að þetta sé ekki komið til að vera. mánudagur, nóvember 22, 2004
Á laugardaginn versluðum við fyrstu jólagjafirnar. Anna Kristín og Þorvarður koma nefnilega í byrjun desember og ætlum við að plata þau í að ferja jólagjafirnar okkar til Íslands. Við verðum því að kaupa nánast allar jólagjafir næstu eina og hálfa viku. Við erum ekki eins stressaðar varðandi Danmerkurpakkið eða okkur sjálfar. Ég held barasta að þetta verði flottustu jólagjafir sem við höfum keypt, ég er alveg hrikalega spennt að gefa þær. Á laugardaginn hittum við líka Bjössa og Ólafíu. Bjössi var í starfsþjálfun á Arlanda flugvelli í nokkra daga en auðvitað urðu þau að kíkja aðeins í höfuðborgina. Sýndum þeim gamla bæinn, neðanjarðarlestarnar og fórum á Pizza Hut, mjög afslappandi og þægilegt (fyrir utan krakkaskrattann sem var grenjandi þar þegar við komum). Hoppuðum inn í nokkrar búðir á leiðinni því það var skítakuldi. Stokkhólmur er kominn í vetrarskrúðann sinn. Nu erum vid bunar ad kaupa fullt af ogo finum jolagjofum. Vid erum svo svakalega anaegdar med thaer ad vid munum ekki taka mark a neinum kvortunum. Mer reiknast svo til ad vid seum bunar ad kaupa helmingnn, hinn helminginn munum vid kaupa um naestu helgi tvi vid aeltum ad misnota mommu og Thorvard i ad bera heim allar jolagjafirnar okkar. Vid hittum Bjossa og Olafiu a laugardaginn og versludum andeins med theim og syndum theim hollina. Bordudum sidan a Pizza hut og fengum bara fina thjonustu aldrei thessu vant. Eg var ad kenna i sidustu viku og tveimur vikum a undan thvi. Eg er buin ad lata einn nemanda minn skila skyrslunni 3x thvi hun er aldrei nogu god. Finnst eg agjor tussa thvi eg get eiginlega ekki samthykkt hana nu, verd eiginlega ad fa hana i 4 skiptid. A midvikudaginn byrja eg i kursi i uppsala sem eg nenni naestum ekki ad taka. Tharf ad fara a milli a hverjum degi, en eg get laert a leidinni thannig ad thad verdur orugglega fint. Tha er eg lika buin med alla kursa sem eg tharf ad taka i naminu. Ég ætla að blogga meira í dag, eitthvað annað en Auður hefur sagt!! Viku eftir að við komum frá Basel keyptum við okkur símanúmer (svona hálfgert "Frelsi") í nýja gsm símann okkar. Nýji síminn okkar er reyndar gamli síminn hans Mumma en við erum samt himinlifandi því núna getum við báðar verið með gsm síma, sem eru btw báðir frá Mumma!! Þegar við keyptum hitt númerið okkar þá gat maður valið á milli nokkurra símanúmera. Ég sagði því við afgreiðslumanninn (sem var svona 18-22 ára strákur) að ég vildi kaupa Comvic kort (í gsm símann) og þegar ekkert bólaði á símanúmerunum þá spurði ég hvort ég gæti fengið símanúmerið/in. Strákurinn varð eitthvað furðulegur á svipinn svo ég endurtók: "símanúmerið". Á eldingshraða reif hann fullt af pappír úr kreditkortavélinni þeirra, greip penna og sagði örlítið ánægður og stoltur en soldið vandræðilegur: "númerið mitt?". Ég horfði aðeins á hann því ég var ekki viss um að ég hefði heyrt rétt. "Ha, nei, símanúmerið í gsm símann minn", sagði ég. Greyið strákurinn leit út eins og asni: "já, já, auðvitað" og rétti mér nýja símanúmerið mitt. Ég var svo hissa að ég fór ekki að hlæja fyrr en ég kom út. Næsta manneskja á eftir mér gat t.d. ekki borgað alveg strax með kreditkortinu sínu því rúllan í kreditkortavélinni var öll í klessu eftir afgreiðslustrákinn. Kannski er stráknum boðið út af og til af stelpum sem koma í búðina og því vel vanur að gefa símanúmerið sitt. Ég er hins vegar ekki vön því og heldur ekki vön að vera boðið símanúmer. Auk þess var hann miklu yngri en ég og soldið nördalegur. fimmtudagur, nóvember 18, 2004
jaeja, hvurslags blogg er thetta eiginlega. Aldrei neitt skrifad. Eg hef svosem ekkert ad segja, er bara buin ad vera ad kenna krakkafiflum. a thridjudaginn forum vid reyndar i heimsokn til Henke poolkennara. Hann hringdi og spurdi hvort vid vildum koma i kaffi en sagdi ekkert um thad ad hann atti afmaeli. Alveg ferlegt. Vid spiludum yatsi og mitt lid vann med thvilikum yfirburdum. Annars hefur verid voda tomlegt eftir ad strakarnir foru og vid hlokkum mikid til ad fa naestu gesti, mommu og thorvard. Er farin heim föstudagur, nóvember 12, 2004
Gestirnir okkar fóru í gærmorgun og þegar við komum heim í gær fannst okkur ósköp tómlegt í íbúðinni. Það var alveg rosalega gaman að fá Ögmund og Kalla. Verst þótti mér að geta ekki verið með þeim alveg allan tímann þar sem við þurftum að vera smá í vinnunni. En þeir voru stórir og röltu sér sjálfir í bænum. Þeir virðast samt ekki hafa skoðað mikið því á miðvikudagskveldinu höfðu þeir nóg af orku til að spila fram á nóttu. Auðvitað verð ég að taka það fram að við Ögmundur möluðum Kalla og Auði í Sequence. Þegar ég var að fikta fyrir nokkrum mánuðum í myndasafninu okkar þá duttu út nokkrar myndir. Ég var loksins að dröslast til að setja þær inn aftur hérna. Fyrst ég var komin á þessa fljúgandi siglingu þá setti ég inn fullt af gömlum myndum: Jólamyndir frá 2001, Sjötugsafmæli afa (Jóns Eiríkssonar) 2001, Útskrift Emelíu 23.06.01 og Tiltekt í Vorsabæjargarðinum 18.05.02. mánudagur, nóvember 08, 2004
Gerðum ekkert sérstaklega merkilegt um helgina. Emelía var auðvita að vinna allan laugardaginn og kom heim klukkan hálfellefu um kvöldið. Ég dundaði mér í tvo tíma í vinnunni og fór síðan í bæinn og rápaði á milli búða. Þegar ég kom heim var næstum orðið dimmt því þeir eru búnir að taka upp þennan heimska vetrartíma sinn. Núna er eins og áður bjart á morgnanna þegar maður vaknar en svo dimmir um 4. Áhrifin sem þetta hefur er að maður fær sjokkvetrarþunglyndi. Á sunnudaginn vorum við bara heima að taka til og svoleiðis. Í kvöld koma Ögmundur og Kalli til okkar. Jibbí! Við ætlum að sækja þá á lestarstöðina rétt fyrir 8 og fara með þá heim og gefa þeim kjúklingapizzu. Jibbijei. Ég verð eitthvað lítið í vinnunni á morgun og hinni, ætla að sinna gestunum og ég býst ekki við að Frú Upptekin hafi hugsað sér að skrifa á bloggið. Næsta áætlaða færsla er því í fyrsta lagi á fimmtudaginn. föstudagur, nóvember 05, 2004
Er i gedveikum fostudagsfiling og vaeri svo til i ad fara ad djamma. Thvi midur stendur ekkert til og eg a von a thvi ad konan min aetli ad koma heim ur vinnunni fyrir kl. 21 thannig ad eg aetla ad gripa taekifaerid og binda hana vid stofusofan. Tha kemst hun ekki i vinnuna a morgun. Eg gaeti kannski keypt svona bur eins og var i Being John Malcovich (med betri myndum ever) og laest hana inn i thvi. Svona hnuta er haegt ad leysa. Svo tharf eg lika ad fara i vinnuna. Gaeti kannski fengid mer svona penna sem gefur raflost sem er mikid buid ad auglysa her og limt a bakid a henni thar sem hun naer ekki til. Svo by eg til fjarstyringu a hann. Thegar Emelia er of lengi i vinnunni sendi eg sma straum og hun veit hvad hun a ad gera. Var ad fa fystu skyrsluna fra fina og duglega nemendahopnum minum. Hun var hraedileg og eg for naestum ad grata. Atridi sem vid vorum buin ad tala um 100x og eg var buin ad leidretta jafnoft i timunum birtast i skyrslunni eins og eg hafi aldrei sagt ad serin se ekki negatift hladin vid pH 7 osfrv. Hef greinilega enga kennarahaefileika, thad er alveg sama hvad madur segir sama hlutinn oft eda a hversu marga olika vegu, nemendurnir gleyma thvi um leid. Gott ad eg hef enga longun til ad verda kennari. Thad voru tvaer sidferdispurningar sem annar doktorsnemi i hopnum lagdi fyrir okkur i dag, liklega i tilefni af thvi ad i dag er fostudagur. Thaer voru: Ef kaerasstan/kaerastinn thin(n) naugdadi einhverjum og gaefi ther 30 milljon SEK hring sem afsokunarbeidni myndirdu tha fyrirgefa honum/henni ef thad kaemi thar ad auki i ljos ad hann/hun hafi alls ekkert naudgad einhverjum heldur bara haldid framhja? Myndir thu vera til i ad totta saenska hokkilandslidid fyrir 100 milljon SEK? (btw tha er saenska hokkilandslidid samansafn sundurbardra hillbillis sem hafa hlotid alvarlega andlega og likamlega skada af thvi ad stunda ithrottina) Thetta thottu mer afar ahugaverdar spurningar, serstaklega thar sem thaer voru faerdar fram af svia. Svorin voru lika mjog ahugaverd en best thotti mer svar fiflsins sem vid Emelia legjum af. Thau syna svo vel hvernig hann er. Hann myndi aldrei, aldrei fyrirgefa kaerustunni sinni framhjahald og hann gaeti alls ekki tottad saenska hokkilandslidid thvi hann er strakur og thad er omogulegt fyrir streit strak ad totta hokkilandslid. Og svo er alls ekki haegt ad naudga karlmanni thar sem karlmenn geta ekki fengid stand ef their vilja ekki. Er farin heim, vonast til ad Emelia komi med fimmtudagur, nóvember 04, 2004
Meirihlutinn raedur Tha hefur folkid talad. Og eins og svo oft thegar folk talar tha eru thad eina sem gerist ad folk opinberar fafraedi sina og nojur. Thratt fyrir truarofstaeki, storkostlegan minus i rikiskassanum og strid a folskum forsendum var Bush valin aftur. Kannanir bendir til thess ad tvaer astaedur hafi helstlegid a bak vid thad ad folkid kaus Bush. Sidfraedleg malefni og öryggismal. Folkid vill verndara, einhvern sem passar thad svo thad geti haldid afram ad lifa sinu rutinulifi, eins og thad hefur alltaf gert. Einhvern sem skytur fyrst og spyr svo, thad er vissara. Sidferdilegu malin snuast um fostureydingar, stofnfrumurannsoknir og hjonabönd samkynhneigdra. Rettur pinulitils frumuklasa er meiri en konu, thad er sidferdilega rettara ad lata maenuskadada dusa i sinum hjolastolum en ad reyna ad finna laekningu og ad samkynhneigdir bui vid algjort rettleysi i sambondum sinum en ad hver og einn hafi FRELSI til ad velja sinn maka. Folk er fifl og thannig er thad bara. Eníhú tha thydir ekki ad grenja yfir thvi. Er buin ad vera ad kenna aegaetis nemendum sem voru baedi almennileg og ahugasom. Thad er alltaf skemmtilegt. Emelia er buin ad vinna langt fram a nott thessa viku og eg er thvi halfgerd grasekkja ein heima ad lesa i bok. Framundan: Ad fa fiflakristallana mina til ad vaxa. Their liggja bara tharna eins og aumingjar og lita illa ut og vilja ekki hressa sig vid Ad undirbua komu Ogmundar og Kalla. Jibbbi mánudagur, nóvember 01, 2004
Um helgina las eg ogo mikid i sameindafrumuliffraedibokinni minni og laerdi fullt af finum og ahugaverdum hlutum. A laugardagskvoldid forum vid i heimsokn til Henke poolkennarans okkar en hann er buin ad vera heima i marga manudi ad reyna ad jafna sig eftir uppskurd sem aldrei virkar eins og hann a ad gera. Thar spiludum vid yatsi fram a midja nott vid hann, kaerustuna hans, tvaer vinkonur hans og fjora adra poolkennar sem vid thekkjum vel. Urslitin urdu thau ad mitt lid vann fyrri umferd og lidid hennar emeliu seinni umferd thannig ad vid gatum badar farid anaegdar heim. I sidustu viku fekk eg rosa finan pakka fra islandi fullan af nammi! Osk og Magga steina voru svo godar ad senda mer sirius sukkuladi, noakropp, appalolakkris og kulusukk sem er allt alveg vidbjodslega gott. Nammid er vitaskuld allt buid thvi vid emelia erum svo mikil atvogl og nammisjukar. Appalolakkrisinn er reyndar ad mestu eftir en vid lofudum ad gefa Hronn af honum thvi hun er svo hrifin af lakkris og her faest bara v0ndur svialakkris. Annars var hun algjor hetja um helgina og keppti i pool a alvoru moti. I naestu viku eigum vid von a ogga og kalla og hlokkum vid ykt til thess. Eg er ad kenna alla thessa viku thannig ad eg mun thurfa eitthvad til ad lyfta mer upp i naestu viku, thvi vikuna a eftir mun eg aftur thurfa ad kenna. Nemendurnir sem eg er med nuna eru ekkert aegilega klarir, thau konnudust ekkert vid eins stafa aminosyru takn og thau eiga ad vera a thridja ari! En thau eru almennileg eins og flestir sviar og thvi orugglega ekkert leidinlegt ad kenna theim. er farin i pool miðvikudagur, október 27, 2004
Í hádeginu labbaði ég mér yfir í Biokemi & Biofysik deildina til að hitta Auði. Auður er í afar spennandi próteinkúrsi og því á hverjum degi í Universitet, annars er hún soldinn spöl frá. Okkur fannst því tilvalið að borða hádegismat saman. Þegar ég sá hana fór ég strax að hlæja. Þarna haltraði hún niður tröppurnar og þegar ég kíkti nánar sá ég glitta í skjannahvíta hægri löppina sem var ofná skónum en undir reimunum og þannig reyrð föst við skóinn. Ástæða, jahh, þarf maður alltaf ástæðu fyrir öllu!!! Jú, sem betur fer var nú næstum því alveg ágætis ástæða fyrir því að Auður gékk eins og fífl og leit út eins og róni til fótanna, eða öllu heldur fótarins. Eftir hið hræðilega táslys í gærmorgun, þegar táin hreinlega sprakk, hefur Auður verið að drepast í tánni og gengur ekki að vera í skóm því þá byrjar að blæða. Ég varð nú reyndar soldið hissa í gær þegar ég sá sárið, það er í alvöru um 1.5 cm langt og liggur á oddi táarinnar. En mikið er nú gott að vita að Auður mín er ekki ein af þeim sem liggur heima með löppina á púða ef litla táin er eitthvað að pirra hana heldur reddar hún bara málunum :) þriðjudagur, október 26, 2004
Við komum frá Sviss í gærmorgun. Vöknuðum kl. 4 um nóttina, tókum lestina til Zurich og svo flugvélina heim. Sem betur fer náðum við að sofa smá alls staðar því við fórum síðan beint í vinnuna. Á sunnudögum er Basel algjörlega steindauður bær og neyddumst við því til að taka því rólega. Löbbuðum bara yfir til Frakklands í 23ja stiga hita og fengum okkur franskar og kók á nánast eina opna staðnum. Hefðum nú líka getað labbað okkur til Þýskalands en það hefði tekið aðeins lengri tíma. Horfðum á nokkuð góða mynd sem heitir Gia og er með Angelina Jolie í aðalhlutverki sem er alls ekki að skemma fyrir myndinni. Jolie er ekki ljótur kvenmaður og það var heldur ekkert leiðinlegt að mikinn hluta af myndinni var hún í afar fáum klæðum og stundum í engum. Mæli sem sagt alveg með þessari mynd en búið ykkur líka undir að hún er sorleg á köflum. Alveg hreint magnað hvernig líkaminn starfar. Í morgun rak Auður litlu tána í vegg og rak upp þetta líka skaðræðisöskur og sá ég um leið blóðið fossa á gólfið. Ég hélt að hún hefði miss nöglina eða jafnvel löppina því svo mikið blóð kom. Nei, nei, allt var á sínum stað en skinnið á litlu tánni hafði bara sprungið, líklega af því að Auður þrammaði í Sviss á þröngu, flottu, nýju skónum sínum og gerði því að öllum líkindum útaf við tána. Hins vegar stoppaði líka fljótlega að blæða. Alveg hreint magnað, þetta hef ég aldrei séð fyrr. Hérna til vinstri er ég búin að setja upp teljara og fyrir þau ykkar sem eruð að velta skammstöfununum fyrir ykkur þá stendur "H, B & T" fyrir Hlín, Biggi & Týri og "Ö & K" stendur fyrir Ögmundur og Kalli. Öll nöfnin komast bara ekki fyrir í línunni, ég mun reyna að fixa þetta eitthvað síðar. sunnudagur, október 24, 2004
Við létum verða að því í gær að fara á BarRouge sem er á efstu hæð (31.) í hæsta húsi Basel. Á staðnum er allt rautt á litinn og utanfrá séð er byggingin dökk með rauðum toppi. Það kom á daginn að þessi staður er sá besti sem Mummi hefur farið á hérna, opinn til 4 og technó spilað allan tímann. Þrjár af hliðum barsins var með rúðum frá gólfi til lofts. Það var því hægt að skoða Basel nánast 360 gráður. Og sagan sem Mummi sagði okkur af klósettunum var sko engin lýgi. Inni á klósettunum eru líkar rúður frá gólfi til lofts svo við Auður horfðum yfir Basel þegar við sátum á postulíninu, soldið skerí. Því miður gleymdum við myndavélinni okkar, þó ólíklegt að við gleymum þessu. Það að horfa niður var nú ekki það hræðilegasta sem ég upplifði á staðnum og þó er ég drullu tímabundið lofthrædd, þ.e. hræðslan fer vanalega eftir svona 2 mín. Eftir að hafa dansað í 2 tíma stanslaust var mín orðin soldið lúin og settist á einn af rauðu púðunum til að slappa af, held meira að segja að ég hafi dottað. Allavega, svo fór ég eitthvað að handfjatla jakkann minn og fann þá ekki kortin okkar, þ.e. sænsku skilríkin okkar og sænsku kreditkortin okkar. Auðvitað trúði ég þessu ekki í fyrstu því hversu oft týnir maður öllum kortunum sínum og ég sem hafði allt kvöldið verið að passa upp á að jakkavasinn væri nú lokaður. Nú byrjaði þvílíkt panic, ég leitaði á öllu dansgólfinu, sem var sem betur fer frekar lítið, og fann skilríkin okkar en ekki kreditkortin. Skílríkin voru auðvitað drulluskítug eftir að fólk hafði dansað á þeim. Bara til að prófa fórum við á barinn og spurðum eftir kreditkortunum okkar, og viti minn, eitthvað indælis fólk hafði greinilega fundið þau og skilað þeim inn. Yndislegt fólk í Sviss. Sem betur fer samt hafði ég fundið skilríkin okkar því annars hefðum við sko ekki fengið kreditkortin :) Svo þessum bar mælum við heldur betur með. laugardagur, október 23, 2004
Frá því á fimmtudaginn erum við sko búnar að vera í sól og sumaryl. Þá flugum við nefnilega til Zürich. Mummi tók á móti okkur og fylgdi okkur yfir til Basel þar sem hann býr og stúderar lyfjafræði. Í mið-Evrópu er sumrinu að ljúka og skólarnir að byrja en fyrir okkur er bara þrælmikið eftir af sumrinu. Sviss er alveg einstaklega dýrt land og því ekki beint gaman fyrir stúdenta að hanga í bænum og versla en með því að kíkja inn í allar búðirnar er mögulegt að finna nokkrar flíkur á ásættanlegu verði. Auðvitað erum við búnar að kaupa fullt af súkkulaði en mér til mikillar vonbrigði hefur ekkert þeirra slegið í gegn. Það þýðir ábyggilega ekki að borða eitthvað súkkulaði um leið og maður borðar eitthvað frá Nóa & Síríus. Mummi bauð okkur nefnilega upp á Nóakropp um leið og við smökkuðum Svissneska súkkulaðið sem varð örugglega þess valdandi að það Svissneska tapaði all rækilega í samkeppninni. Við kláruðum stóran poka af Nóakroppi á fimmtudaginn en erum enn að reyna að klára tvær 100 g plötur af Svissneska súkkulaðinu. Basel er þéttbyggð og hérna búa bara um 150 þúsund manns sem þýðir að það mögulegt að labba á marga áfangastaði. Við erum því búin að þramma þessi ósköp alla dagana, yfirleitt ofklæddar og horfum girndaraugum á alla hvíldarbekki á leiðinni. Hvernig verður þetta þegar við verðum sextugar! Það sem hefur vakið einn mestan áhuga hjá mér eru sum klósettanna hérna. Þegar maður sturtar niður kemur plaststykki út úr vatskassanum og þrífur klósettsetuna sem snýst í hringi. Hversu tæknilegra verður þetta eiginlega. Reyndar þurrkaði klósettið sig ekki á eftir, það er sem sagt framtíðin. Og fyrir aumingja grey eins og mig, sem kemur greinilega frá barbaraþjóðfélagi þar sem allir setjast á sömu setuna án þess að hún sé þrifin á milli, þyrfti að vera skilti á klósettinu sem varar mann við þessum ósköpum. Ég vissi ekki hvað á mig veðrið stóð þegar hlutir á klósettinu fóru að færast á fullu og auðvitað tók ég mynd af þessu. Í kvöld ætlum við kannski á bar sem er á efstu hæð í hæsta húsi Basel en þar getur maður horft yfir Basel um leið og maður situr á klósettinu. Við eigum bara eftir að ákveða hvor okkar ætlar að sitja á klósettinu meðan hin tekur mynd. föstudagur, október 15, 2004
Svíar eru svo skondnir. Í metróinu í dag var lítil grein sem hét "Islänska sagor blev svensk historia". Þar er rætt um að uppáhalds tímabil Svía hafi alltaf verið víkingatímabilið en þar sem skortur hafi verið á heimildum hafi sagnfræðingar lengi notað íslensku sögurnar. Til gamans má geta að fyrsta sagan var þýdd yfir á sænsku árið 1664. Þegar heimildagagnrýni þróaðist í byrjun 1900 varð alltaf erfiðara og erfiðara að nota íslensku sögurnar sem heimildir fyrir víkingatímabilið þar sem margar af sögunum voru skrifaðar eftir víkingatímabilið. Og hérna kemur soldið fyndið sem lýsir Svíunum mjög vel. Þegar einhver vísindamaður á 17. öld rýndi aftur í aldir með hjálp íslensku saganna fannst honum hann finna sönnun þess að sænska ríkið væri eitt það elsta og best skipulagða í heiminum. Og það sem meira er. Lengi vel voru Svíar óviljugir að sætta sig við að ekki fyndist neitt sænskt sem mótsvaraði íslensku sögunum. Og auðvitað var því haldið fram að það hefðu í raun verið til sænskar sögur en að þær hefðu verið eyðilagðar. Ha, ha, Svíar eiga svo bágt, þeir eru með svo mikla minnimáttarkennd oft. Talandi um það. Við sáum leikinn á miðvikudaginn, Ísland-Svíþjóð, og er í raun dauðfegnar að Svíar unnu því aumingja þjóðarsál Svía þolir ekki að tapa því þeir eru mestir og bestir. Það halda reyndar Íslendingar líka en við töpum svo oft að þetta hefur ekki eins mikil áhrif á okkur. Já, það var Auður sem stóð fyrir því að ég, Auður og Hrönn fórum á sportbar og horfðum á fótbolta, eitthvað sem ég bjóst aldrei við að Auður myndi láta hafa sig út í og hvað þá að hún stæði fyrir þessu. Þannig að þið sem eruð með henni í anti-sportistafélaginu ættuð að hugsa ykkur aðeins um varðandi áframhaldandi félagsskap því út hefur brotist þetta líka íþróttamonster. Við mættum meira að segja svo snemma að við sáum Azerbajdan-England. Og auðvitað nýttum við tækifærið og mættum með íslenska fánann sem Einar gaf mér í sumar. Auður var búin að æsa alla Svíana í vinnunni sinni upp með því að segja að Svíar ættu sko eftir að liggja í því. Það var samt meira svona til að æsa þá upp en að hún héldi virkilega að við myndum vinna. Það var eiginlega djöfullegt að þurfa að sitja undir fyrri hálfleiknum og sjá boltann rúlla hvað eftir annað inn í íslenska markið. Verst var að þurfa að hlusta á fagnaðarlætin í kringum okkur og finna síðan sænsk augu stara á okkur með gleðiglampa. Okkur fannst við fá algjöra hefnd þegar íslenskt mark kom í seinni hálfleik og fögnuðum ábyggilega jafn mikið og Svíarnir gerðu fyrir öll þeirra mörk. Leikar fóru því í raun 1-1, Svíar unnu fyrri hálfleik og Íslendingar seinni. Það var líka gaman að á barnum komu nokkrir Íslengingar til okkar og kynntu sig, þeir sáu nefnilega íslenska fánann. Leikslokin fóru svo illa í Auði að hún var veik heima í gær. Greyið mitt ætlar að reyna að fara í vinnuna á eftir til að setja af stað kristalla-screen. Og þar sem vinnufélagar Auðar fara út að borða á morgun í tilefni þess að einn útskrifaðist þá verður hún að sýna sig í vinnunni í dag; það er sko ekki hægt að vera veikur fimmtudag og föstudag og mæta svo í partý á laugardegi!! Auk þess er Auður löngu búin að borga sig inn í matinn. mánudagur, október 11, 2004
Núna er rúm vika þar til við Auður stökkvum upp í flugvél og brunum til Mumma í Sviss. Förum á fimmtudeginum 21. okt og komum til baka mánudaginn 25. (líka okt!). Við hlökkum auðvitað báðar ofsalega til, mest að sjá Mumma en líka að sjá Sviss. Ég er reyndar ekki alveg viss, en það er mögulegt að við höfum farið til Sviss á 2. ári í efnafræðinni, og jafnvel til Basel þar sem Mummi er. Kannski einhver geti sagt mér hvert ég fór :) Líklega ekki hægt að spyrja Mumma því hann man heldur ekki neitt. En helgin var alveg hin notalegsta hjá okkur. Á laugardaginn fórum við ásamt Hrönn og Georg til Uppsala að heimsækja Örnu, Karvel, Snævar og Sigrúnu. Arna var sú eina sem var heima um hádegið og reyndi hún að þreyta okkur með því að láta okkur labba um allan bæinn. Veðrið var fínt og Uppsala fallegt að vanda, okkur var því ekkert meint af röltinu. Og það var ekki að sjá að Arna væri komin 5 mánuði á leið, hún var enginn eftirbátur okkar hinna sem eru laus við sníkjudýr af þessari stærðargráðu. Þegar leið að kvöldmatnum sameinuðust allir heima hjá Snævar og Sigrúnu og borðuðu fajitas. Okkur leið eins og maður ímyndar sér þessar stóru innflytjendafjölskyldur; 8 við matarborðið og hendur út um allt að reyna að ná sér í mat. Það vantar ekki leikgleðina og hugmyndaríkið hjá sveitafólkinu. Uppsalabúar kenndu okkur hinum nýja útgáfu af Fimbulfambi; orðabókarútgáfuna, sem gefur manni möguleika á að spila Fimbulfamb ef maður á ekki spilið. Ég spilaði þetta spil eitt kvöld fyrir 10 árum og þótti það alveg óskaplega leiðinlegt sökum hugmyndaleysis. Hugmyndaleysið er ekki lengur fötlun hjá mér en ég var samt langt frá sigrinum. Kannski þarf ég að æfa mig í að giska á rétt svar! Í gær hengum við inni allan daginn. Fórum ekki einu sinni út í búð, en við opnuðum eldhúsgluggann í smá stund. Það er sko heldur betur hægt að dunda sér heima heilan dag, mest með því að horfa á Friends. Haukur, elsku bróðir, okkur vantar meiri Friends, erum búnar að horfa á allt sem við eigum (2., 3., 9. og 10. seríu) nokkrum sinnum! Eins og vanalega var þvottadagur í gær. Ég skil bara ekkert í öllum þessum þvotti, við erum bara tvær en þvoum samt 4 vélar á viku. Ég legg ekki í að okkur fjölgi einhvern tímann á þessu heimili, þá verðum við að ráða ráðskonu. Eftir 4 vikur fáum við gesti, Ögmund og Kalla, og ætla þeir að stoppa í marga daga. Og í lok nóvember koma tengdamamma og stjúptengdapabbi. Þetta fólk veit ekki hvað bíður þeirra að koma svona nálægt jólunum :) föstudagur, október 08, 2004
Læt kommentið hennar Auðar á mánudaginn sem vind um eyru þjóta. Það er einfaldlega búið að vera vangefið að gera í vinnunni, enda er ég (og reyndar Auður líka) búin að vera hérna til allavega 19 alla daga þessa viku. Á þriðjudaginn datt úrið mitt í gólfið, enn einu sinni. Að þessu sinni brotnaði upp úr glerinu að innan. Fyrst úrið gékk ennþá þá skipti þetta mig litlu máli, þó það sæist eiginlega ekkert á úrið að hluta til. Ég var með 3 menntaskólanema á labinu og þar sem klukkan var ekki svo margt þá gerðum við eitt enn skrefið í tilrauninni þeirra. Þegar við vorum búin þá sá ég að útið mitt var stopp og klukkan var orðin 18:30, sem er klukkutíma lengur en krakkagreyin áttu að vera. Og svo gékk tilraunin ekki hjá þeim í þokkabót! Ástæðan fyrir því að úrið stoppaði voru sem sagt glerbrotin inni í úrinu, vísarnir gátu ekki hreyfst fyrir glerbrotunum. Þar sem mikið veðmál var í gangi varðandi úrið, þ.e. ef það gengi í 1/2 ár myndi Auður fá American Style hamborgara frá mér en ef það gegni í 2.5 ár fengi ég borgara frá henni, þá varð ég auðvitað að koma úrinu í gang aftur. Ef glerbrotin voru fyrir þá var bara að fjarlægja þau. Ætli maður geti ekki vel gengið með úr þó að glerið vanti!!! Ég tók sem sagt glerið úr, hafði fullt fyrir því því það er auðvitað límt fast. Úrið gékk mér til mikillar gleði. Gleðivíman stóð skammt yfir. Úrið stoppaði aftur og núna veit ég ekkert hvað er að, það er allavega ekki glerið, svo mikið er víst. Og þar sem það er liðið 1 ár og 10 mánuðir síðan ég fékk úrið þá er ég í raun nær í veðmálinu og get því alveg bara hent þessu úri og fengið mér annað. mánudagur, október 04, 2004
Thad virkar greinilega ekki ad sleppa thvi alfarid ad skrifa a bloggid og aetlast til ad Emelia geri thad tha. Um helgina aetludum vid ad fara til Alandseyja med Hrönn og Georg en thau voru baedi veik greyin og thvi vorum vid bara heima alla helgina i algjörri leti. Thad var alveg frabaert. Eg klaradi bokina sem eg var ad lesa og byrjadi a nyrri, Liflaeknirinn heitir hun og er eftir Per eitthvad Elmqist eda eitthvad. Hlakka mikid til ad lesa hana. Eg er buin ad vera a namskeidi um hvernig a ad skrifa visindagreinar og thad er buid ad vera mjog gagnlegt. Aetla nuna ad halda afram ad skrifa planid mitt um thad sem eg mun gera i verkefninu minu (sem 25% er buid af :). Tussan a nedri haedinni hefur ekkert latid i ser heyra undanfarid en havadasomu nagranarnir voru med tonlist til 11 um helgina og vonumst vid audvita innilega til ad thad hafi truflad hana mjog mikid. Flutningar eru mikid raeddir a okkar heimili en thar sem vid erum i landi oryggisins er audvita ekki haegt ad gera neitt nema madur hafi verid i rod i thrju ar og thvi byst eg vid ad vid verdum ad sitja tharna i amk 9 man i vidbot. oh well. mánudagur, september 27, 2004
Þetta var nú vel heppnuð helgi. Á föstudaginn hittum við Önnu og Benna. Anna er búin að vera í Stokkhólmi í 5 vikur að læra svæfingar. Við fórum því út að borða, í eldhúsinu á Gondolen, og svo á pöbb. Að sjálfsögðu var talað mikið og einnig drukkið enda stór hluti Föstudagsdrykkjufélagsins saman kominn. Þegar við ætluðum heim, rákumst við á Sue Li sem vinnur með Auði. Auðvitað fylgdum við henni á einhvern stað, maður verður nú að nýta tækifærin sem gefast að bonda. Anna og Benni fóru hins vegar heim, enda langt um liðið síðan þau voru bara tvö ein saman. Þegar þessum stað lokaði fórum við á annan til að dansa aðeins meira og hitta krakka sem voru með Auði í Forskarskolan. Vorum þar líka til lokun, sem var nú bara kl. 2. Laugardagurinn var nú ósköp rólegur. Settum enn eitt metið í kjúklingapizzuáti. Við pöntum nefnilega alltaf sömu pizzuna á staðnum fyrir neðan okkur, bæði útaf því að hún er þrælgóð en einnig af því að okkur líst ekki nógu vel á hinar. Ég meina, þarna er ein pizza sem hefur m.a. Bearnaise sósu. Halló! Já, og horfðum á fullt af Friends úr 2. seríu. Haukur, þú verður að fara að redda okkur fleiri seríum! Ég er nefnilega hrædd um að Auður verði ofbeldisfull þegar þetta klárast :) Um kvöldið drösluðum við okkur til Miu því hún var búin að bjóða okkur í partý. Þegar við mættum þangað heyrðum við engin læti sem er sko ekki líkt Miu og henna vinkonum. Sú sem hún leigir hjá opnaði fyrir okkur og sagðist vera ein heima, Mia væri einhvers staðar að taka út peninga því hún hefði týnt veskinu sínu með símanum og öllu í. Hún hefði því ekki getað hringt í okkur og afboðað partýið því hún er ekki með númerið okkar annars staðar. Þetta er alveg týpískt fyrir gsm fólk! Allavega. Við ákváðum að bíða aðeins eftir Miu, bara til að heilsa aðeins upp á hana. Eftir skamma stund komu fleiri gestir, sem voru tvær hressar og skemmtilegar konur (rétt eldri en við) svo okkur leiddist ekkert að bíða. Þegar Mia mætti loksins, héldu allir út en við Auður fórum bara heim að kúra og horfa á Friends. En það var í gær sem við vorum ótrúlegar. Þvoðum þvott eins og vanalega (núna var það ég, vanalega er Auður svo dugleg). Auður gerði pönnukökur, ohhh hvað þær eru góðar, og svo faldaði þessi elska kjólinn sinn. Ég kláraði síðan að setja rúmlega 2ja ára reikninga og annan pappír inn í bókhaldið. Mikið djöfull er það leiðinlegt. Enda vorum við verðlaunaðar með Friends. Sem betur fer er Friends svo skemmtilegt að það er hægt að horfa á það endalaust, annars værum við Auður í djúpum skít, þunglyndar með meiru. fimmtudagur, september 23, 2004
Nú verð ég bara að segja sögu af strák sem er doktorsnemi í sama hóp og ég. Hann býr í blokk hérna ekki langt frá vinnunni þar sem er þvottahús í kjallaranum með nokkrum þvottavélum og þurkurum, svona eins og í flestum blokkum í Stokkhólmi (btw þá eru flest ofbeldisverk sem nágrannar hér fremja á hver öðrum hér í einhverjum tegnslum við þvottahúsið, t.d. að einhver fór yfir á tímanum sínum, einhver þurkaði ekki af þvottavélinni þegar hann var búin o.s.frv.) Eníhú, þá er þessi vinnufélagi minn samviskusamur svíi og hann þurrkaði auðvita af þvottavélinni um daginn þegar hann var að klára sinn tíma í þvottahúsinu. Í þvottahúsum þessum er yfirleitt til þess gerð tuska og hann tekur eftir því þarna að tuskan er eitthvað blettótt en ekki beint skítug svo hann notar hana bara. Þegar hann er alveg að verða búin kemur pirrandi nágranakonan hans inn því hún á næst tíma og segir strax: "Ég myndi ekki nota þessa tusku". Hann svarar með áhugalausu "hví" því þessi kelling er alltaf eitthvað að reyna að tala við hann og hún segir honum það. Þannig var nefnilega mál með vexti að hún var í þvottahúsinu um daginn að þvo og varð þá svona ægilega brátt í brók þannig að hún flýtti sér á klósettið sem er þarna í þvottahúsinu. Þegar hún var búin að ljúka sér af tók hún eftir því að þarna var einginn klósettpappír og af því að hún er líka samviskusamur svíi sem veit að maður á að skeina sig þá trítlaði hún sér inn í þvottaherbergið og nýtti tuskuna góðu til að þurrka burt ullabjakkið. Svo skolaði hún tuskuna og setti hana a sinn stað. Vinnufélagi minn sagðist aldrei hafa þvegið sér eins mikið um hendurnar. miðvikudagur, september 22, 2004
Hérna eru myndirnar frá Prag. Hérna er síðan frábær mynd af veðurálfasteini frá Ingimundi sem hann tók í Borgarfirði eystra. mánudagur, september 20, 2004
Um helgina vorum við alveg hrikalega duglegar. Hjóluðum í bæinn og gengum síðan um allt, auðvitað til að versla soldið. Keyptum okkur nauðsynleg föt og fórum meira að segja á kaffihús. Mikið djöfull vorum við þreyttar þegar við komum heim. Nú skil ég vælið í ríka fólkinu, það er ekkert auðvelt að þurfa að ganga búð úr búð og versla, maður er algjörlega uppgefinn eftir einn dag, hvað þá ef þetta væri það eina sem maður gerði! Þetta hafði þó ekki þau áhrif á okkur að við hengum uppi í rúmi restina af helginni. Í gær las ég nokkrar greinar, við Auður þvoðum fullt (ég þvoði auðvitað nýja vínrauða pilsið hennar Auðar með 3 hvítum bolum frá mér, en guð vakir yfir mér, þeir eru nánast jafn hvítir) og Auður eldaði "batch", þ.e. eldaði nokkra rétti og frysti til að við gætum tekið með okkur síðar í vinnuna. Við erum nefnilega eiginlega búnar að prófa alla örbylgjurétti sem eru seldir í Stokkhólmi og einungis einn er sæmilegur að mínu mati. Í gær fengum við síðan símtal frá stráknum sem við leigjum af. Herfan á 1. hæðinni hafði nefnilega hringt í hann í gær og kvartað yfir okkur Auði. Við áttum sem sagt að hafa verið með partý á laugardaginn sem hafði nú ekki endað svo seint en klukkan 3 um nóttina áttum við að hafa komið aftur og einhverjum að hafa verið misþyrmt í íbúðinni okkar. (Núna eru allar líkur á að einhverjum verði síðar misþyrmt í íbúðinni okkar). Hún sagðist samt ekki vera viss um hvort þetta hefðu verið við eða fólkið fyrir ofan hana (við erum tveimur hæðum fyrir ofan herfuna), hún hefði nefnilega ekki fyrir sitt litla líf þorað fram á gang vegna ofbeldisins sem hún heyrði. Og það sem meira var, þetta ofbeldi tók svo á taugarnar hennar að hún grenjaði í klukkutíma. Þetta allt saman sagði hún strákfíflinu sem við leigjum af. Við vöknuðum ekki við neitt og heyrðum nánast ekkert í þessu partýi, svo ég veit nú ekki hvers konar rosa heyrn þessi kelling er með. Við höfum að sjálfsögðu ekki þorað að vera með nema þetta eina partý í júní því hún hótaði að láta henda okkur út ef við hefðum annað (ef það stæði lengur en til miðnættis). Við vitum heldur ekki hvort partýið á laugardaginn var beint fyrir neðan okkur eða ská fyrir neðan (okkur var nákvæmlega sama) en þessar íbúðir hafa oft verið með partý. Málið er að við fengum nýja nágranna fyrir svona 3 vikum sem eru ská fyrir neðan okkur og við elskum þá. Þau eru nefnilega búin að vera með partý hverja einustu helgi og stundum báða dagana. Þetta fer ekkert í taugarnar á okkur því við heyrum nánast ekkert í þeim og við vitum að kellingardruslan hlýtur að vera að ærast :) miðvikudagur, september 15, 2004
Ókei, ókei, ókei. Vegna fjöldaáskorana og einlægrar ákvörðunar minnar að stuðla að friði í heiminum þá hef ég ákveðið að rita hérna nokkrar línur. Fyrst verð ég náttúrulega að segja að hún Aujan mín á afmæli í dag. Jibbí, skibbí!!! Og hún er 27 ára í dag. Ég söng að sjálfsögðu afmælissönginn fyrir hana í morgun en það var nú samt ekki fyrr en eftir að hún var sjálf búin að syngja afmælissöngvaútgáfur fyrir sjálfan sig. Mín frábæra útgáfa var síðan einungis til að efla Auði í sjálfssöngnum, bæði á íslensku og sænsku :) En í öðrum fregnum (mun ómerkilegri að sjálfsögðu). Ég var sem sagt viku í Prag á 6 daga ráðstefnu um prótein og peptíð. Ráðstefnan var afar skemmtileg og vel séð um gestina enda var innritunargjaldið þvílíkt (35.000 Ísl fyrir nemendur en 50.000 fyrir aðra!!!). Ég varð heldur ekki fyrir vonbrigðum með Prag. Þetta var mitt fyrsta skipti í Prag og var ég einungis leið yfir því að Aujan mín væri ekki með mér á þessum fallega stað, enda erum við nánast búnar að ákveða að fara þangað eftir ár. Það var alveg endalaust gaman að ganga um göturnar og jafnvel sömu götuna aftur og aftur. Maturinn var mjög ódýr og yfirleitt góður, ef ég skildi hvað ég var að panta mér :) Og það var líka hægt að finna þvílíkt ódýr föt. Ég keypti nú ekki mikið í Prag en náði að versla mér tvennar peysur og eina á Auði, einar buxur, 8 naríur, einn bol á Auði, tvö bjórglös og svo auðvitað kristalskoníaksglösin (handmade and handpicked) sem ég gaf Auði í afmælisgjöf. mánudagur, september 13, 2004
Rétt upp hönd sem finnst að Emelía ætti að skrifa eitthvað á bloggið í þessari viku! Hún er sumsé komin heim og það var yndislegt að fá hana til mín, þó mér hafi þótt hún vera orðin ansi ráðrík á dvölinni í Prag. Nema ég hafi bara vanist því of vel að ráða mér sjálf..... Eníhú þá fékk ég fullt af fínu dóti, ammligjafir og ekki ammligjafir. Víííí Í gær komu Hrönn og Georg til okkar til að snæða vöfflur og sýna sig. þau voru í fínu skapi og umræðuefnið: neðanbeltisdót að venju. Á eftir er svo fyrsti pooltími vetrarins og hlökkum við Hrönn mikið til því við í sundfélaginu Blautu gærurnar erum búnar að vera duglegar að æfa í sumar en ég held að Emelía hafi farið tvisvar í pool síðan í apríl. Því vonum við að það verði keppni og að sundfélagið eigi sjéns í helsta keppinaut sinn, Emelíu. föstudagur, september 10, 2004
Nú er ég búin að vera í ferð með vinnunni og Emelía er enn í Prag. Vinnuferðin mín var alveg svakalega skemmtileg, allir voru í góðu skapi allann tímann. Við fórum nokkur á þriðjudaginn og lögðum út búr til að veiða ferskvatnsrækjur, en það gerir maður á nóttunni. Ég skar upp skemmda síld og þræddi á pinna sem fóru inn í búrin, mjög ógeðslegt en prófessorinn minn var þvílíkt hrifinn. Svo fórum við daginn eftir og náðum í öllu búrin. Aðalvandamálið var að muna hvar þau voru öll því það var eiginlega orðið dimmt þegar við lögðum þau. Við veiddur svaka vel og mér leið eins og alvöru fiskimanni frá Vestfjörðum. Svo voru fyrirlestrar allan daginn og um kvoldið elduðum við rækjurna og vorum með ferskvatnsrækjuveislu sem var svo ægilega skemmtileg. Um miðnætti fórum við svo í sána og vorum með smá finnskan stíl: Úr sjóðheitri gufu í skítkallt vatnið og aftur til baka. Ég fór að sofa um 5, og var eins og venjulega síðust til að fara í rúmið. Í gær voru svo fleiri fyrirlestrar og tiltekt og síðan bara heimferð. Afar vel heppnuð ferð. föstudagur, september 03, 2004
Í gær horfðum við á þátt um nýju meðlimi Evrópusambandsins og komumst að því að maður má vera rasisti gagnvart austurevrópuþjóðum en engum öðrum. Þetta var svona heilaþvottarþáttur og ég lét þvost, nú finnst mér frábært að allir fá að vera með. Í fyrradag horfði ég á þátt í sænska ríkissjónvarpinu þar sem fræg og virt sænsk blaðakona tók viðtal við Åse nokkra, hina svokölluðu "Kristi brud" eða brúði krists sem er nokkurs konar yfirkona í hinum fræga knutby hvítasunnusöfnuði. Íslendingar muna kannski eftir því að í janúar var prestfrúin í söfnuðnum myrt og morðtilraun gerð við grannann. Nú hefur barnapía presthjónanna verið dæmd fyrir þetta tvennt og presturinn sjálfur fyrir að hafa leitt til morðs. Þessi prestur virðist hafa verið algjörlega snælduvitlaus og bara hugsað með typpinu á sér. Fyrri konan hans dó í baðkarinu heima hjá þeim með fullt af pillum í maganum og tveimur dögum eftir það stakk hann upp á því við Åse þessa að hann ætti að giftast systur Åse sem þá var trúlofuð öðrum. Það gekk eftir og systirin flutti inn til prestsins og barnanna hans þriggja af fyrra hjónabandi. Þau ráða til sín barnapíu sem ekki er alveg í lagi og eftir nokkra mánuði á heimilinu ræðst hún á nýju eiginkonuna með hamri og lemur hana í hausinn. Þá fékk Kristi brud að vita að barnapían gisti oft inni hjá prestinum, því hennar hlutverk var víst einnig að hjúkra prestinum sem var einhverstaðar illt. Presturinn verður svo fljótt leiður á barnapíunni líka og fer að halda við nágrannakonu sína, sem er gift öðrum manni. Hann langaði til að ríða henni í sátt við Guð svo hann laumar því að barnapíunni að hún ætti nú að kála bæði prestfrúnni og manni nágrannakonunnar og hún reynir það auðvitað. Þetta fólk býr allt í stórum húsum sem standa þétt svo það er auðvelt að fylgjast með öllum ferðum hinna. Kristi brud fannst mér í þessum þáttum vera alveg sæmilega niðri á jörðinni, hún trúði heitt á Guð og hafði sterkar skoðanir um að maður ætti að gera rétt, virtist vera sæmilega réttsýn og mjög klár. Samt gat þessi prestur sem greinilega var algjör nymfó og stórklikkaður platað hana til að hjálpa sér að giftast systur Åse, myrt fyrri konuna sína, riðið barnapíunni og nágrannakonunni allt fyrir framan nefið á kristi brud án þess að hana grunaði neitt. Eina útskýringin sem hún hafði var að hann var svo vel að sér í biblíunni. Það er náttúrulega auðvelt að vera vitur eftir á, en ætti maður ekki að sjá í gegnum svona stórklikkaðan kall, að minnsta kosti þegar hann gerir ekkert í því að losa sig við barnapíuna/hjúkrunarkonuna þegar hún ræðst á eiginkonuna. Og er fólk í sértrúarsöfnuðum virkilega jafnklikkað og segir í fordómabókunum? Frekar en að ganga i gegnum hjónaskilnað þá að drepa eða stuðla að morði? Og frekar en að losa sig við stórklikkaðan prest og viðurkenna mistökin að ráða hann og trúa honum þá á að reyna að þegja málið í hel þar til einhver er drepinn. Ef það er guðsvilji þá lagast allt af sjálfu sér, eða? Allavega, þá vildi blaðakonan vita hvort ekki væri nú réttara að leyfa bara hjónaskilnaði í staðin fyrir að eiga á hættu að eiginkonur stráféllu af því að typpið á sértrúuðum eiginmönnum bendir í aðra átt. Kristi brud hélt nú ekki, það sem Guð boðar er það sem við verðum að lifa eftir, enga undanlátssemi. Þetta var hennar skoðun þrátt fyrir að hún hefði verið blinduð með biblíuryki svo kyrfilega að hún gat ekki einu sinni séð hættuna þegar systir hennar var lamin í hausinn með hamri. En það er auðvelt að dæma aðra fyrir að vera blindir, býst ég við. miðvikudagur, september 01, 2004
Ad tyna buxum Sumir muna kannski eftir thvi ad i vor tha tyndi eg sparibuxunum mininum. Eg var a leidinni ur vinnunni i utskriftarveislu og tapadi buxunum rett hja straetoskyli. Einhver godhjartadur svii hirti thaer upp ur götunni og eg fann thaer aftur. Og nu hefur mer tekist thetta aftur. A manudaginn hjoladi eg i vinnuna ad venju. Thegar thangad kom for eg i sturtu og hengdi fötin min ut til therris asamt handklaedinu minu. Vid erum med storar svalir i vinnunni sem eru lika brunautgangur og thar eru gardhusgogn sem eg breiddi fotin min a. Thad er haegt ad ganga upp a svalirnar utan ad via brunastigann og innan ur husinu. Jaeja, tveimur timum seinna for eg ad huga ad fotunum minum og tha voru thau horfin! Eg leitadi og leitadi i trjanum i kring og a jordinni vid svalirnar en fann ekkert. Thad skrytna var ad buxurnar minar og stuttermabolurinn voru horfin en ekki handklaedid, sem hefdi att ad hverfa lika ef vindhvida eda thviumlikt hefdi tekidi thetta. Jaeja, eg gafst upp a leitinni og for ad vinna, spurdi samstarfsmenn mina hvort their hefdu nokkud sed buxurnar minar en enginn kannadist vid neitt. Thegar eg var ad aflaesa hjolinu minu fyrir utan vinnuna um kvoldid sa eg rona sem eitthvad var ad sniglast i kringum hjolin. Thad er nu frekar ovenjulegt ad sja rona tharna hja okkur thannig ad eg for adeins ad lita a hann og tok tha eftir thvi ad hann var i buxunum minum! Eg flytti mer ad laesa hjolinu aftur og virti hann betur fyrir mer. Ju, thetta voru buxurnar minar, engin spurning. Eg thordi nu ekki alveg ad krefjast thess ad fa thaer til baka og hafdi thar ad auki takmarkadan ahuga a tvi ad fara i thaer eftir ad hann var buin ad nudda theim vid alla sina finu stadi allan daginn. Akvad loksins ad hjola bara heim og lata malid kjurt liggja. Hann tharf lika orugglega meira a buxunum minum ad halda en eg. mánudagur, ágúst 30, 2004
Um helgina fór ég með spænskri stelpu sem er að vinna með mér að kaupa skó. Fann rosa fína í skopunkten sem sum ykkar kannast við, á 2500 ISK. Veðrið hér er enn mjög gott þannig að það var mjög skemmtilegt að labba í bænum og versla, kíkja á kaffi hús og spjalla og þannig. Emelía var heima alla helgina að læra, þessi duglega elska. Ég gerði nú mitt besta til að trufla hana og mútaði henni með friends. Það virkaði upp að vissu marki. Mútaði henni líka með vöfflum í gær og þá náði ég henni frá tölvunni í góða stund. Á morgun ætla ég að hjálpa henni eitthvað með pósterinn, þó mér hafi sýnst á öllu í morgun að hún þyrfti nú ekki á neinni hjálp að halda. Þessa vikuna er ég að kenna sænskum krakkafíflum. Nenni því alls ekki en þar sem ég fæ fullt af pening fyrir þetta læt ég mig hafa það. Get ekki gert neinar tilraunir á meðan L föstudagur, ágúst 27, 2004
Ég var búin að lofa að reyna að vera jákvæðari gagnvart Svíunum og hætta að kveina yfir þeim en ég verð að segja bara eina litla kaffistofusögu enn. Þannig var að konan sem er að hjálpa mér með allt frumulíffræðidótið sem ég kann ekkert í, tók strætó í gær í rigningunni. Hún var með regnhlíf og þurfti að hlaupa á eftir strætó þannig að hún var ekki búin að spenna regnhlífina fullkomlega niður þegar hún kom inn í strætóinn og af regnhlífinni skvettist einn dropi á handlegg bílstjórans og tveir á borðið hans. Hann hnussaði og var yfir sig hneykslaður og hún bað hann afsökunar og fór að leita að strætókortinu sínu. Við það hristist hálfniðurspennda regnhlífin og annar dropi lenti á bílstjóranum. Hann fussaði og sveiaði og sagði “Ursäkta kannske en gång men inte två gånger!” sem útleggst “Þetta var mögulega afsakanlegt einu sinni, en tvisvar!” Þessa sögu sagði hún á kaffistofunni og út frá því spunnust miklar umræður um geðvonda og geðgóða strætóbílstjóra. Úthverfamamman með fullkomnunaráráttuna sagði frá manni í úthverfinu sínu, Nacka-Tyresö, sem fékk strætisvagnabístjórarósina fyrir nokkrum mánuðum, en það eru verðlaun sem farþegar veita einstaklega geðprúðum bísltjórum. Þessi fékk verðlaunin fyrir það að hann er vanur að stjórna fjöldasöng með farþegunum á leiðinni, sem var eitthvað sem allir á kaffistofunni nema íslendingurinn, voru sammála um að væri alveg makalaust frábært og skemmtilegt. Það væri bara óskandi að það væru fleiri eins og þessi bílstjóri, fannst þeim. fimmtudagur, ágúst 26, 2004
Hér er skammt stórra högga á milli. Í gær fengum við alvöru sænskan rafmangnsreikning fyrir notkunina þau tæpu tvö ár sem við bjuggum i Fruängen. Fyrir ári fengum við reikning fyrir línuna og gerðum þvílíkt grín að svíunum fyrir að vera sínöldrandi yfir rafmagnsverði sem er jafnvel lægra en heima. En það var auðvita bara hállf sagan og nú skuldum við rafmagnsveitunni 30. þús ISK. (skil ekki af hverju þeir vilja fá thetta í íslenskum krónum;). Þannig í næsta mánuði þurfum við að borga reikninga upp á 200 þús, LÍN og rafmang. Rosalega er ég orðin fullorðin. Annars er ég að reyna að sleppa við að borga LÍN eftir ábendingu frá Snævar um að ég ætti að geta frestað afborgunum af því að ég er í námi og það ættu ekki að vera vextir af því á meðan. Er að vinna í málinu, vona að það takist. þriðjudagur, ágúst 24, 2004
Big Fish Um helgina gerdum vid ekki neitt frekar en venjulega. Hrönn kom a föstudagskvöldid og vid grilludum rosa godan kjulla og spiludum sidan skrabble. Aegilega villtar. Vid thrifum ibudina og thvodum allan thvott a laugardaginn, vorum alveg svakalega duglegar. I verdlaun fengum vid ad horfa a biomyndina Big fish, sem er alveg storgod. Maelum eindregid med henni, amk fyrir alla tha sem enn geta hlegid ad lygasogum. I odrum frettum er ad Emelia fer eftir eina og halfa viku til prag og kemur ekki aftur fyrr en niu dogum seinna. Their sem hafa ahuga a ad brjotast inn til okkar er bent a ad gera thad tha, thvi tha tharf bara ad rada nidurlogum eins kvenmans en ekki tveggja. Olympiuleikarnir Sviar eru alveg yfir sig anaegdir med arangur sinn a olympiuleikunum, eru bunir ad vinna 3 gull i frjalsum og margir sviar hafa komst alla leidinna i bronsbarattu (en tapad). I gaer var keppt i tugthraut, thar sem Jon Arnar var ad keppa og thulirnir her toku langan tima i ad gera grin ad honum. Helv. fifl. Sogdu ad tho hann hefdi einu sinni fengid brons a einhverju moti tha vaeri hann thekktastur fyrir ad haetta keppni. Ekki thad ad sviar hafi verid med einhvern keppanda i tugthraut karla, theim fannst their greinilega hafa efni a thvi ad gera grin ad odrum. Midad vid hofdatolu A somu notum, tha er samdoktorsnemi minn her stundum ad feika ahuga a Islandi. Hun horfdi a opnunarathofn olympiuleikanna og sa thar lid islands. Hun hugsadi med ser ad af thvi ad Islendingar eru 30x faerri en Sviar ad tha hlyti eg ad thekkja einhvern i islenska lidinu og spurdi mig audvita strax a manudaginn hvort svo vaeri. Eg sagdi ad thad vaeri sjens ad eg kannadist vid einhverja sem hefdu verid med mer i skola eda svoleidis, en annars vaeri okkar sigursaga a olimpiuleikunum ekki mjog long. Vid hefdum fengid brons i Sydney og thar a undan hefdum vid unnid eitthvad adur en eg faeddist. Og tha maelti hun hin fleygu ord "Ja, thad er bara svona eins og svithjod, vid vinnum mjog sjaldan eitthvad. Thid erud orugglega betri en vid, allavega midad vid höfdatölu" föstudagur, ágúst 20, 2004
fimmtudagur, ágúst 19, 2004
Jæja, nú erum við alveg að drepast á þessu hjólastandi. 22 km 5x í viku er einfaldlega of mikið af íþróttum fyrir mig. Fékk sjokk í gær þegar ég komst að því að ég hafði gleymt að láta lín vita að ég hefði flutt, því þeir voru víst búnir að senda mér reikning upp á 140 þús því ég lét þá ekki vita að ég væri í námi. Ég gerði það ekki því ég fékk ekki tilkynninguna um að þeir yrðu að fá afrit af skattayfirlitinu mínu hér (af því að þeir eru ekki með heimilisfangið mitt). Thetta á maður nottla að gera á hverju ári og bara týpískt ég að geta ekki munað eftir því. Nú verð ég að borga þessa summu, sem er kannski bara jafn gott og að halda áfram að safna endalausum vöxtum á þessar gömlu syndir. Pasta og tómatsósa næstu tvo mánuðina. Í öðrum fréttum: Ég er búin að horfa á ólympíuleikana tvö kvöld í röð og hef haft gaman af. Antisportistafélagið sem ég var rekin úr þegar ég byrjaði að spila pool, hefur nú bannfært mig og sagt að ég sé meiri óvinur þeirra en Jón Arnar og Bjarni Fel til samans. Svona eru breytingarnar í heiminum. miðvikudagur, ágúst 18, 2004
þriðjudagur, ágúst 17, 2004
Erum i bolvudum vandraedum med myndasiduna okkar. AEtludum ad skrifa um fina ferdalagid okkar um helgina og birta af thvi myndir um leid eins og alvoru taekninordar en thad gekk audvitad ekki og vid verdum bara ad saetta okkur vid ad vid erum langt fra thvi ad vera taekninordar og kunnum i raun ekki neitt a thetta allt saman. Eniveis, forum i ferdalag med poolkennurum okkar og tveimur odrum nemendum inn i midja svithjod og heimsottum karl thar sem byr til biljardkjuda i rennibekknum sinum. Thetta var rosa fin ferd thar sem vid fengum medal annars ad borda ferskvatnsraekjur, en nu er ferskvatnsraekjutimabil i svithjod. Sidan forum vid i siglingu um vatn tharna sem var rosa fint og sidan ad skjota af riffli/haglabyssu (veit ekki muninn). Eg vildi reyndar ekki skjota, er hraedd vid byssur en Emelia var rosalega pro med byssuna. Fyrst og fremst vorum vid tho ad spjalla um billjad og skoda kjuda og svoleidis skemmtilegt. Vid unnum tvo sigra i ferdalaginu: Emelia haetti ad drekka eftir thrja bjora og eg gat latid thad vera ad skipta mer af thvi sem mer ekki kom vid tho eg vaeri buin ad drekka trja bjora og eitt raudvinsglas. Thannig var nefnilega ad stelpa sem var med okkur i ferdalaginu og karlinn sem kenndi okkur ad skjota voru thvilikt ad kafa a hvoru odru (bokstaflega), tho hann aetti ungabarn og konu a naest bae og hun thyskan kaerasta. Og eg steinhelt kjafti og sleppti thvi alveg ad thykjast haf a efni a ad predika eitthvad yfir odrum. Er mjog stolt af mer. Annars veit eg ekki alveg hvad verdur med myndirnar, thad vaeri nu fyndid ef myndasidan haetti ad virka um leid og vid erum komnar med digital.... föstudagur, ágúst 13, 2004
Ég á ekki eitt einasta orð og áfram ísland bara. Var að skoða myndir frá Gay pride á Ísl og ég er ekki frá því að pride heima hafi verið miklu MIKLU flottara í Reykjavík (íbúafjöldi 150 þús með úthverfum) en í stokkhólmi (íbúafjöld 1.5 millj. með úthverfum). Rosalega flott atriði sýndist mér á öllu sem mikið var fyrir haft. Ísland ER best í heimi. Adeins i takmarkadan tima: Myndir fra Gay pride i Stokkholmi. Thaer eru svo margar ad vid munum liklega henda theim ut fljotlega til ad spara plass. fimmtudagur, ágúst 12, 2004
Það var svo heitt hjá okkur í seinustu viku að við gátum eiginlega ekki sofið. Á Sunnudaginn sváfum við því með rök viskustykki á táslunum. Við sáum að þetta gengi nú ekki lengur og keyptum viftu, svona til að standa á borði. Þvílíkur munur að sofa núna. Reyndar verð ég að sofa með eyrnatappa útaf viftunni þótt hún sé alveg einstaklega lágvær blessunin, ég er bara soddan prinsessa. Þið verðið víst að bíða lengur eftir myndunum frá Íslandsferðinni því það gleymdist að setja þær á disk þegar við létum framkalla. Þessar myndir voru nefnilega teknar á gömlu myndavélina. Núna notum við að sjálfsögðu bara nýju digital myndavélina okkar sem hann Baldur var svo elskulegur að kaupa fyrir okkur, takk æðislega Baldur! Lífið er orðið miklu skemmtilegra eftir að við fengum myndavélina. Við (eða ég öllu heldur) er oft að taka video með henni (hún er svo tæknileg) og auðvitað smellum við ótt af hinu og þessu. Þið munum því sjá mun fleiri myndir héðan í frá og líka mun fyrr en áður. Það gengur náttúrulega ekki að vera að sýna ykkur hálfs árs gamlar myndir eins og við höfum verið að gera :) miðvikudagur, ágúst 11, 2004
Og hér eru rosa fínar myndir teknar á nýju myndavélina okkar. Þetta er hjólatúrinn sem við fórum í um helgina í góða veðrinu. Leiðin var 12 km því við villtumst dálítið. Komnar nýjar gamlar myndir frá jólunum í fyrra og heimsókn mömmu og ammanna minna í fyrra. Þetta eru allt myndir frá mömmu og Þorvarði. Meira góðgæti er á leiðinni... mánudagur, ágúst 09, 2004
Til hugleiðingar: Dauðarefsingar hafa verið teknar upp í Írak af öryggisástæðum. Dæma má menn til dauða fyrir morð, mannrán og fíkniefnabrot (skv. sænska ríkissjónvarpinu). Á laugardaginn fórum við í hjólatúr að vatni sem á að vera rétt hjá nýja hverfinu okkar. Við villtumst aðeins á leiðinni og tókum risastóran aukahring en þegar honum var lokið sátum við við vatnið og spiluðum scrabble og borðuðum ávexti. mmmMMMmmmm. Það var rosa kósí og rómó. Í gær var of heitt til að gera nokkuð, við urðum að vera inni. Annars kom Hrönn til okkar á föstudagskvöldið og við grilluðum og horfðum á DVD frá Hauki. Við fylgdum henni að lestarstöðinni um hálfeitt til að viðra okkur. Íbúðin okkar er svo ógeðslega heit, þar er næstum ólíft í þessum hita sem er núna. Ef við viljum tala saman eða horfa á sjónvarpið getum við ekki haft opið út því þá gæti tussann heyrt í okkur :( Í dag fáum við myndirnar okkar frá íslandi til baka. Við munum reyna að setja þær á netið í vikunni en á morgun ætlum við að reyna að setja inn myndir sem Emelía setti texta við í gær. föstudagur, ágúst 06, 2004
Jæja, mér sýnist að Emelía ætli sér ekki að skrifa neitt þannig að ég tek það bara að mér. Hittum tussuna á neðstu hæðinni þegar við vorum að bera upp töskurnar okkar á fimmtudagskvöldið í síðustu viku. Hún labbaði smá á eftir okkur upp stigann framhjá sinni íbúð, horfði síðan á Emelíu, snéri við og þegar hún var komin í hvarf sagði hún “eruð þið komnar heim?” Annars fórum við að horfa á kynvillingagönguna á laugardaginn, hún var rosa flott, en ekki eins löng og í fyrra. Emelía er orðin svo gömul að hún nennti ekki út um kvöldið svo við vorum bara heima að spila nýja scrabble spilið okkar. Um helgina ætla ég að reyna að minnka myndirnar sem við tókum á nýju rosalega góðu myndavélina okkar svo ég geti sett þær hér inn á mánudaginn. Síðan koma myndirnar frá íslandi í næstu viku. Annars erum við búnar að vera rosalega duglegar að hjóla alla vikuna. Ég svindlaði reyndar á miðvikudaginn og var heima að skrifa. Á að skila plani um verkefnið mitt í lok ágúst og það gengur ekki alveg nógu vel að skrifa innganginn, a.m.k. ekki hér í vinnunni þar sem eru svo miklar truflanir alltaf. Hér er búið að vera manndrápsheitt síðustu tvo daga og varla hægt að hjóla og spáð sama veðri um helgina. Fékk svo mikið far á binguna á íslandi að ég hugsa að ég reyni að vera í sólbaði til að ná því af mér. Emelía var eitthvað að tala um að fara í vinnuna en ég vona að hún ætli bara liggja í sólbaði með mér. mánudagur, ágúst 02, 2004
Bara ad lata vita ad vid erum komnar aftur til Sverige :( Thad var aegaet ad vera komin heim til sin en annars er thad frekar fult og vid soknum allra a klakanum svakalega mikid. Vid lofum orugglega ad reyna ad skrifa i vikunni en eg efast um ad vid nennum ad skrifa ferdasogu. Thad helsta var ad vid erum mjog anaegdar med ferdina, hofdum thad alveg svakalega gott og allir voru alveg yndislegir vid okkur. Vid hlokkum ykt til ad koma heim naest, en thvi midur verdur thad ekki fyrr en eftir ca nakvaemlega ar. sunnudagur, júlí 04, 2004
Núna eru bara nokkrir tímar eftir af Danmerkurdvölinni. Hlín ætlar að baka vöfflur og ég bakaði hrísköku. Við ætlum nefnilega að hafa delicious kaffitíma. Við lendum á landinu kalda í kvöld kl. 21:50 að íslenskum tíma og er íslenska gsm númerið okkar 6638632. Veðrið hefur ekki leikið við okkur og við svo sem ekki við það heldur. Það hefur sést til sólar seinni partinn af vikunni en ekki til að við næðum að vera kaffibrúnar. Það er kannski bara af hinu góða að við höfum að mestu leyti hangið inni því ég var stungin í handlegginn af mugg (mýflugu) á föstudaginn og bólgnaði þvílíkt upp, leit soldið út fyrir að vera með hrikalega vel æfðan upphandlegg. En það er allt í lagi með mig núna, líka eins gott því við keyptum ekki flugmiðatryggingu, enda verðum við aldrei veikar. Verðum að minnast aðeins á að á föstudaginn fórum við á local barinn og stóðum fyrir skemmtiatriðum til að fjármagna drykkjuna okkar. Danirnir voru svo hrikalega hrifnir af okkur þremur að við óðum í karlmönnum og áfengi. Við gátum allt og vissum allt, vorum hrikalega góðar í pool, opnuðum bjórinn með beltissylgjunum okkar og tróðum skeiðum í nefið. Klassískt til að slá í gegn á bar, hvað vill maður meira. Munið íslenska gsm númerið okkar 6638632. Við lofum að svara ef ÞÚ hringir! fimmtudagur, júlí 01, 2004
Loksins, loksins fengum við veður sem okkur prinsessunum sæmir. Í gær var glaðasólskin þegar við vöknuðum. Auðvitað hafði sólin verið heillengi á lofti þar til við drösluðumst framúr og út. Biggi og Hlín eru á jarðhæð og því með lítinn garð. Við borðuðum því morgunmatinn úti en ákváðum að sleppa sólbaðinu þar sem við erum allar frekar hvítar (eða viljum ekki vera of brúnar, eins og Hlín vill segja) og eigum á hættu að brenna. Drifum okkur síðan öll fjögur (þ.e. 3 gellur og Týri) niður í bæ og ákváðum að vera svolítið menningarleg og fórum á Glyptotek (listasafn) og skoðuðum Hugsuðinn, afar merkilegt...svo löbbuðum við auðvita Strikið og sýndum okkur (aðallega) og sáum aðra. Djöfulls fólksmergð, enda ábyggilega allir á leiðinni á Roskilde festival. Íslendingar á hverju horni! Við fengum okkur eitt stykki öl áður en við héldum heim á leið. Í dag er því miður komin rigning :( svo að planið í dag er að vera inni og horfa á Friends og grilla svo á nýja grillinu sem Biggi keypti í gær. þriðjudagur, júní 29, 2004
Jéminn eini. Núna erum við búnar að vera í Danmörku í 5 daga og ekki fengið neinn lit enda sólin varla látið sjá sig. Í staðinn fáum við bara rigningu og ský sem þýðir að við höngum bara inni. Við fórum þó í sumarbústað um helgina sem var þrælfínt enda afskaplega fallegt úti á landi. Verkefni dagsins er að búa til súkkulaðimús því okkur er boðið í mat til nágranna Hlínar og Bigga, þeirra Jóns og Ölmu. Fáum grillað íslenskt lambalæri og íslenskan reyktan lax. Annars var ég að opna fyrir myndir sem ég steingleymdi í hálft ár, þetta eru nefnilega jólamyndir frá pabba: Jólamyndir 2003. Svo eru hérna jólamyndir frá okkur. Og Lotta Skotta átti afmæli í gær, víííí, til hamingju stóra stelpa með að vera orðin 22. fimmtudagur, júní 24, 2004
Erum farnar til Köben! Jibbi! Setjum isl simann inn her fljotlega (vitum ekki alveg numerid). Hlokkum til ad sja alla! þriðjudagur, júní 22, 2004
Í gær fór Emelía og talaði við tæfuna á fyrstu hæðinni. Hún er bitur og furðuleg og virðist ekki eiga neina vini, nema strákinn sem við leigjum af. Hún vill sumsé ekki ræða við okkur ef einhver sambúðarvandamál koma upp, heldur við strákfíflið. Hann lætur eins og við höfum spreiað klíkumerkið okkar á stigaganginn, brotið alla gluggana þar og pissað síðan yfir útidyramottuna. Hann hafði aldrei upplifað partý sem stendur lengur en til ellefu (hann sagði það í alvöru) og ef að grannkonan okkar heyrði í okkur aftur eftir ellefu yrði leigunni sagt upp. Það mætti halda að þetta væri 30. partýið okkar en ekki fyrsta og að við hefðum verið að spila graðhestarokk á hæsta en ekki að spjalla og hlægja (reyndar sumir hærra en aðrir). Djísös. Við vorum að vonast til að þurfa ekki að flytja eftir ár því það er hundleiðinlegt að flytja en nú hlökkum við til 30. janúar þegar við segjum upp þessari ljótu íbúð. Bitra og leiðinlega fertuga kellingin á fyrstu hæðinni var skilningsríkari en 25 ára wannabe þungarokkarinn sem við legjum af. Hún virtist vita að annað fólk hefði hneigð til skemmtana sem dragast á langinn, þó hún vilji ekki sjá það nálægt sér og opna kattarglugganum sínum en hann gat bara ekki séð þetta fyrir sér gerast. Sem betur fer höfum við ekki haldið partý í Fruängen eins oft og eins hávær og á Íslandi (aðalega af því að hér þekkjum við eiginlega engan) þannig að við lifum nú alveg af að taka því rólega á næstunni. mánudagur, júní 21, 2004
Á laugardaginn héldum við innflutningsteiti í nýju íbúðinni. Buðum ekkert rosalega mörgum en flestir gátu komið. Auður bjó til alveg fullt af snittum sem voru alveg hrikalega góðar og ofsalega flottar. Hún Auður mín er svo rosalega klár í eldhúsinu enda reyni ég sjaldnast að hindra hana í að búa til eitthvað gott handa mér. Við fengum fullt af gjöfum: tvo pastadiska, diskamottur og servéttur frá poolfélögunum; pottahanska og servéttur frá Míu; og alls konar ílát (fyrir snakk, nammi, sallat, ofnrétt, sykurkar og mjólkurkönnu) frá öllum Íslendingunum. Við erum ofsalega ánægðar með allt saman en erum í smá skápaplássvandræðum strax :) Allt gékk friðsamlega fyrir sig, bara verið að spila tónlist og kjafta og svo byrjað að spila teningadrykkjuleikinn. Er þá ekki bankað hjá okkur um miðnætti og ég fer til dyra. Þar stendur dökkhærð, krullhærð kona sem hafði ekki fyrir því að kynna sig heldur byrjaði strax á að segja að það væri hávaði frá okkur. Ég sagði að sjálfsögðu að ég myndi reyna að lækka. Hún var eitthvað ekki nógu ánægð með það og krafðist að við myndum slökkva á tónlistinni því hún væri sko að fara að vinna daginn eftir. Ég var svo hissa á þessu að ég sagði ekkert. Þá skellti hún framan í mig að við hefðum líka verið með partý um seinustu helgi. Ég leiðrétti það því þetta er okkar fyrsta partý í húsinu og þá fór hún. Við Auður vissum ekkert hvar þessi kona bjó. Sá við hægra megin við okkur er á elliheimili og sá fyrir neðan okkur hefur haft tvö partý síðan að við fluttum inn og ætti því ekki að vera að kvarta. Fræðilega ættu ekki aðrir en sá vinstra megin að heyra í okkur, nema þegar það er opið út á svalir. Parýið var til tæplega 3 og konan lét ekki sjá sig aftur og héldum við þá bara að allt hefði verið í lagi. En neeeei, kellingardruslan hringi alla nóttina í strákinn sem við leigum af (Daníel). Næst ætlar hún að hringja í húsvörðinn og þá verður leigusamningnum sagt upp, eða það segir hún. Ég hef nú engar áhyggjur, það getur ekki verið svo auðvelt að henda fólki út og sérstaklega ekki fyrir eitthvað svona lítilvægt. Í Fruängen vorum við með frekar hávær partý og alveg til 5 um nóttina og aldrei kom nokkur maður og kvartaði. Djöfull er gaman að eiga svona nágranna, svona vælukjóa og aumingja. Ég fattaði ekki fyrr en daginn eftir að ég hefði átt að láta hana hafa tvo eyrnatappa þegar hún fór. Og við vitum sem sagt núna að konan býr á fyrstu hæð, tveimur hæðum fyrir neðan okkur og skiljum við ekkert í því hvernig í ósköpunum hún heyrði svona vel í okkur. föstudagur, júní 18, 2004
Veiktist á helvítis ráðstefnunni og þurfti að vera heima einn og hálfan dag. Tapaði allt of miklum tíma á því í vinnunni og næ því kannski ekki að klára það sem ég vildi klára :( Ég og þrjú önnur úr vinnunni erum með bókaklúbb og við héldum fyrsta fundinn á miðvikudagskvöldið. Við töluðum um bók sem heitir mina drömmars stad og fjallar um verkafólk á síðari hluta 19. aldar í stokkhólmi. Bókaklúbburinn klofnaði í áliti sínu á bókinni, en þó voru allir aðilar sammála um að hún væri svolítið ferköntuð og barnaleg. Næst ætlum við að lesa hundrað ára einsemd og ég ætla að lesa hana á íslensku. hlakka ýkt til. Í kvöld erum við að fara í partý hjá stelpu sem var með mér í bekk í fyrra. Partýið byrjar klukkan sjö eins og öll almennileg partý og ég býst við að það verði bara horft á fótbolta því í kvöld spilar Svíþjóð á móti Tottílausum ítölum. Við Emelía ætlum að vera bara stutt svo við getum verið sæmilega hressar á morgun. miðvikudagur, júní 16, 2004
fimmtudagur, júní 10, 2004
Ég er búin að vera þvílíkt upptekin í vinnunni þessa vikuna. Ég er að reyna að klára ýmislegt fyrir sumarfrí og það gengur ekkert of vel. Þar að auki er ég að fara á ráðstefnu á morgun þar sem ég á að vera með poster sem er btw ljotur og óáhugaverður. Svo höfum við Emelía hjólað í vinnuna alla þessa viku þannig að við höfum rétt svo haft orku til að borða og halda Harry Potter uppi til að lesa þegar við komum heim. Í kvöld ætlum við að fara út að borða á sæmilega fínum stað og sidan ad sja Harry Potter 3! jei! Það er að vísu rigning og við þurfum að hjóla um bæinn en það verður bara að hafa sig. Við erum líka sætar niðurringdar. Ráðstefnan sem ég er að fara á er hér við eitthvert vatn ekki svo langt frá stokkhólmi og þar er víst voða fallegt. Næstum allur hópurinn minn fer og síðan verður þessi skemmtilegi borðherra minn úr útskriftarveislunni um daginn. Þetta er víst mest afslöppun og fyllerí en vona að það verði eitthvað áhugavert líka. Er farin út í rigninguna, 24 óver and át Sauður mánudagur, júní 07, 2004
Ahhh, núna er sumarið sko heldur betur komið. Helgin var þvílíkt sólrík og við komnar með aðeins fleiri freknur. Við vorum þvílíkt duglegar á laugardaginn. Hringdum í Georg og báðum hann að baka handa okkur pönnukökur sem við áttum inni, við æltuðum nefnilega að hjóla til hans. Lestarkortin okkar Auðar runnu út um helgina og við vorum búnar að ákveða að hjóla í vinnuna þar til við færum í sumarfrí sem er bara eftir 2 og hálfa viku. Það var því alvega kjörið að æfa sig einu sinni, hvaða leið maður á nú að taka og svoleiðis þar sem Hrönn og Georg eiga heima á Universitet svæðinu (við Auður vinnum á Universitet svæðinu). Hérna í Stokkhólmi er nokkuð vel hugsað um hjólandi fólk, það er allavega oft gert ráð fyrir því að þetta fólk þurfi smá pláss til að hjóla og eru því fullt af hjólastígum. Ökumenn eru líka vingjarnlegir og hleypa manni yfir göturnar. Það var því svo sem ekki svo mikið mál að hjóla nema að því leyti að leiðin er nú soldið löng, tók okkur 1 klst og 10 mín alla leið til Georgs. Við töfðumst reyndar aðeins vegna fólksfjöldans í miðbænum því Stokkhólms maraþon var í fullum gangi og svo villtumst við líka örlítið. Eftir allt þetta voru ljúffengar pönnukökur kærkomnar. V.þ.a. það er bannað að fara með hjól í lestarnar hérna þá er eins gott að vera nógu ákveðinn í því að ætla að hjóla þegar maður fer af stað því annars verður maður að skilja hjólið eftir einhvers staðar. Stoppuðum ekki mjög lengi hjá Georg því við vorum boðnar í innflutningspartý hjá Míu, finnsku djammvinkonu okkar. Við hjóluðum að sjálf sögðu ekki þangað. Þarna var þrusugaman, full af stelpum og fæstar sænskar. Þar sem húsráðandi (Karin, Mía leigir hjá henni) vann á Íslandi sumarið 1996 þá vildum við endilega sjá myndir. Hún var auðvitað himinlifandi því eins enginn annar hefur áhuga á að kíkja á myndirnar. Þetta var almennilegt partý sem byrjaði ekki of snemma og var frekar seint á sænskum mælikvarða, til tæplega 3 sem þýddi að við náðum lestunum heim. Á leiðinni frá Míu varð ég fyrir frábærri upplifun. Það er alveg mögulegt að ég hafi hitt núverandi uppáhalds dýrið mitt. Undanfarið hefur það verið íkorni en á laugardagsnóttina benti Auður mér á dýr í runna og byrjaði ég auðvitað strax að elta það. Þegar ég náði því þá sá ég að þetta var broddgöltur (man reyndar ekki hvort Auður var búin að segja mér að þetta væri broddgöltur og þess vegna hafi ég stokkið af stað). Ég strauk einu sinni yfir broddana og var það allt í lagi en svo fékk ég þá snilldar hugmynd að taka hann upp. Ég efa að broddgölturinn sé jafn hrifinn af mér og ég af honum því ég er með lítil stungusár á þremur fingrum sem ég átti reyndar fyllilega skilið. Ég er þegar áköf í að finna annan broddgölt því Auður sagði mér að þegar hún var í Danmörku þegar hún var lítil (10 ára) þá fékk hún að klappa broddgelti sem bjó í garðinum hjá einhverju fólki. Þetta snýst víst um að þegar broddgölturinn treystir manni þá finnst þeim ekkert mál að leyfa fólki að klappa sér, þeim finnst það víst ofsalega gott. Þá er bara málið að láta þá treysta sér :) Á sunnudeginum gerðum við að sjálfsögðu ekki mikið. Sóluðum okkur smá og lásum. Ég er komin langleiðina með sænska Harry Potter, les hraðar því meira spennandi sem bókin verður. Strákurinn sem við leigjum íbúðina af kom með borvélina sína og hengdi upp nýju gardínurnar okkar í svefnherberginu. Þær eru dökkbláar og þykkar og halda nánast öllu ljósi frá. Núna er algjör draumur að sofa þarna og íbúðin tilbúin fyrir innflutningspartýið. föstudagur, júní 04, 2004
Vil benda öllum á fína pistilinn hans Kalla um forsetann og fjölmiðlafrumvarpið. Persónulega hef ég alltaf sagt að forseti eigi að skrifa undir öll lög sem frá alþingi koma, hann er kosin til þess að vera andlit þjóðarinnar út á við en ekki til þess að ákveða hvaða lög taka gildi. Mér hefur fundist að þessi smuga um að forsetin geti neitað að skrifa undir lög sé bara til staðar til þess að þjóðin eigi sér einhverja von ef fókið sem það hefur kosið til alþingis tapar sér gjörsamlega. Til dæmis ef að einn maður stjórnar meirihluta þingmanna og hans hagsmunir og vina hans fara að skipta meira máli en heill þjóðarinnar og að hann nýti sér alþingi til að koma óvinum sínum í vandræði. Bara svona sem dæmi. Annars finnst mér að við eigum að hafa fjölmiðlalöggjöf í einhverju formi þannig að t.d. norðuljósahlussan geti ekki keypt upp og breytt öllum nýskapandi útvarpsstöðvum sem hlustandi er á í steríla færibandasíbylju, eins og þeir gerðu. En fyrr má nú rota en dauðrota B(J)ónus. miðvikudagur, júní 02, 2004
Þetta er nú meira druslubloggið sem enginn nennir að skrifa á.... Jæja, á föstudaginn var þessi útskriftarveisla hjá vinnufélaga mínum. Vörnin gekk bara ágætlega þó andmælandinn hafi komið með fullt af asnalega basikk spurningum sem doktorsneminn gat ekki alveg svarað. Veislan var haldin á háskólasvæðinu en minn hópur er svo leiðinlegur að við erum geymd í 20 mín göngufæri. Við vorum nokkur sem vorum nógu dugleg til að mæta í vinnuna fyrir vörnina sem var klukkan tvö og rölta okkur síðan yfir með sparifötin. Strax eftir vörnina sem tók næstum þrjá tíma var fordrykkur og síðan veisla þannig að við höfðum ekki mikin tíma til að gera okkur sæt en hlupum strax inn á klósett til að skipta um föt. Ég byrjaði á að fara úr ljótu vinnufötunum og setja á mig smá vellyktandi og teygði mig síðan í herðatréð með dragtinni minni til að sækja buxurnar sem áttu að hanga undir jakkanum. Þær voru horfnar! ég leitaði um allt á klósettinu og fór síðan inn í herbergið þar sem við geymdum fötin okkar og fann ekkert. Ég hljóp eins og hauslaus hæna sem hefur týnt buxunum sínum um allan háskólann og fann ekki neitt, spurði alla með örvæntingarfullum svip hvort þau hefðu séð einmana buxur einhverstaðar en fékk bara neikvæð svor. Mér datt nefnilega helst í hug að buxurnar hefðu runnið af herðatrénu einhversstaðar á leiðinni án þess að ég hefði tekið eftir og ákvað því að labba alla leiðina til baka á labið okkar og athuga hvort ég sæi þær í vegarkanti einhverstaðar, krumpaðar, moldugar og rifnar. Ég var komin næstum alla leið til baka og var næstum farin að grenja þegar ég sá buxurnar mínar hangandi á girðingu við strætóstoppistöð, rennisléttar, heilar og hreinar. Ég hoppaði hæð mína í fullum herklæðum af gleði og þakklæti til svíana sem höfðu hirt buxurnar mínar upp úr jörðinni og hengt þær þarna á staur. Þeir eru nefnilega alls ekki svo slæmir, greyin. Nema við ákveðum að þetta hafi verið innflytjandi..... Veislan var vel heppnuð og skemmtileg, borðherrann minn var svona líka rosalega klár og hress, enda strúktúrlífefnafræðingur og sagan um buxnahvarfið gladdi marga. Samt var bara ein samstarfskona mín sem þorði að hlægja eins og hross þegar ég sagðist hafa týnt buxunum mínum, hinir vildu víst ekki særa tilfinningar mínar, þessar elskur. Fór síðust úr veislunni eins og venjulega og tók strætó heim í nýja hverfið mitt. Því miður stoppaði strætó ekki á sama stað og lestinn og ég rataði ekki heim. Vafraði um hverfið í lengri tíma þegar ég loksins sá hús sem ég kannaðist við frá eina kvöldgöngutúrnum okkar Emelíu og þaðan komst ég heim, sárfætt og smá hrædd en í buxunum mínum. föstudagur, maí 28, 2004
Í gær eftir vinnu fórum við í IKEA og keyptum rosalega fína kommóðu í fínu stofuna okkar. Kommóðan var 40 kg og það tók okkur töluverðan tíma að dröslan henni heim með strætó og tunnelbana. Undir lokin gátum við labbað kannski 10 metra og þurftum þá að hvíla okkur. Á þessu spöruðum við 5000 íslenskar (sendingarkostnaður/leigubíll) og við erum ekki alveg búnar að ákveða hvað við ætlum að kaupa fyrir peninginn. Það merkilega við þessa ferð var samt að við rifumst bara tvisvar þegar við vorum að rogast með ferlíkið heim og bara einu sinni þegar við vorum að setja það saman. Það kalla ég gott, enda IKEA ábyrgt fyrir mörgum sambandsslitum í upphafi búskapar. Í kvöld er veisla hjá einni í hópnum mínum því hún mun verja doktorsritgerðina sína í dag. Ég er rebbel og ætla að fara í buxnadragtinni minni en ekki kjól/pilsi eins og reglurnar segja. Ég verð síðan örugglega látin sitja hjá einhverjum kallhálfvita sem mun drepa mig úr leiðindum með sænskum samtalsefnum; hvernig þekkir þú Doktorinn/hvar býrðu eiginlega/mig hefur alltaf langað til að koma til Íslands. En ég er ákveðin í að vera kurteis, Snævar Uppsalabúi skammaði mig nefnilega um daginn fyrir að reyna ekki einu sinni að sýna rétta samkvæmishegðun í veislum sem mér er boðið í (og þarf reyndar að borga í líka), við skulum sjá til hversu lengi ég held út, ég giska á þriðja rauðvínsglas. Og munið: Nú er næstum bara mánuður þar til við komum heim (4. júlí) og þið verðið að fara að skipuleggja partýin. miðvikudagur, maí 26, 2004
Modgadi sviana i gaer med thvi ad gera grin ad thvi ad their vilja einu sinni a ari tala vid yfirmanninn um thad hvernig manni lidur. Stodst ekki matid, their eru otholandi grenjuskodur med thetta hur kännst det kjaftaedi sitt. er ad fara ad horfa a sidasta bedmal i borginni thattinn i kvold sem Sue Li, samdoktorsnemi minn tok upp. Vid erum nefninlega bara med thrjar stodvar nuna, sem syna bara fraedsluthaetti og menningarlegt efni og ekki bedmal i borginni. Her er buid ad vera skitkalt undanfarid, c.a. 10-12 gradur og Sviarnir eru eiginlega farnir ad orvaenta um ad thad verdi nokkud sumar. Eg reyni ad segja theim ad thetta se hid finasta sumarvedur en theim finnst ekkert snidugt ad tala um thetta svona. mánudagur, maí 24, 2004
Fyrstu gestirnir í nýju íbúðina létu sjá sig seinasta fimmtudag. Það var familjen Fridriksson (Georg og Hrönn) og mættu þau með fullt af bakkelsi með sér því Georg var svo hræddur um að fá ekkert að borða hjá okkur. Þrátt fyrir þetta bakaði Auður mín frábærar pönnukökur. Fimmtudagurinn var fríadagur (eins og á Íslandi) og var ég því heima og tók til eins og brjálæðingur áður en gestirnir komu. Aujan mín var svo dugleg að skreppa aðeins í vinnuna, ég er handviss um að það hafi ekki verið til að sleppa við að taka til :) Á laugardaginn skruppum við í IKEA og keyptum m.a. fataslá og gardínur. Alveg hreint frábært að geta keypt tilbúnar gardínur sem þarf ekki einu sinni að sauma til heldur bara að strauja til að falda. Við fengum augastað á kommóðu en vorum með allt of mikið af dóti til að geta borið hana heim og verðum því að fara í vikunni aftur. Á laugardagskvöldið fórum við í afmæli hjá stelpum sem voru með Auði í Forskarskolan fyrir ári. Það var svo sem allt í lagi m.v. að ég í raun þekkti bara 2 fyrir utan mig og Auði. Gærdagurinn fór því mest í að hanga upp í rúmi og ná sér eftir laugardaginn. Auður var þó þrældugleg og þvoði allt. Við vorum síðan búnar að lofa að fara í bíó með Míu (djammvinkonu okkar) og urðum því að drösla okkur út. Ég sá nú ekki eftir því þar sem myndin The Monster var rosalega góð. Mig langaði reyndar ekki til að horfa á myndina á tímabili því ég vissi að hún endaði bara illa en það er algjörlega skiljanlegt að aðalleikonan hafi fengið óskarinn í ár fyrir þennan leik, hann var hreint frábær. Mæli sem sagt með The Monster, hún fær 5 atóm hjá mér. Eftir það var lítið annað að gera en að raka af sér allt hárið og er það styttra en ég hef nokkurn tímann haft það, það verður fínt eftir eina viku. Þegar maður er með svona stutt hár þá sér maður allar misfellur og ör á hausnum á sér (ég er samt með mjög fínt höfuðlag). Ég verð nú kannski að fara að spyrja foreldra mína út í örin mín, hvað hafi eiginlega gerst í minni æsku og hvort þau hafi virkilega talið að ég myndi aldrei komast að þessu :) Annars er ég bara með 3 ör sem ég sé, ekkert svo stór né ljót. miðvikudagur, maí 19, 2004
Ingimundur á afmæli í dag. Til hamingju vinur með 28 árin. Og Anna Sólveig litla frænka mín verður 9 ára á morgun og er ábyggilega ekkert svo lítil lengur. Til hamingju elsku frænka. Ég sendi flestum í adressubókinni minni test á mánudaginn (sem Kalli sendi mér) þar sem maður getur fundið út við hvað maður á að vinna. Ég á að vera bókasafnsvörður ef ég skrifa bara Emelía en ef ég skrifa Emelía Eiríksdóttir þá á ég að vera bílastæðisvörður!!! Auður fær nú aðeins skemmtilegri störf, flugfreyja eða kennari. Haukur bróðir tók þessu alvarlega og prófaði fleiri útgáfur: "Haukur Brynjar" gaf “syndgari”. Litla skinnið var ekki alveg sáttur svo hann breytti nafninu í "Haukur Eiríksson" og fékk út "Fíkniefnaneytandi". Loksins fékk hann þó starf sem hann verðskuldar; þegar hann skifaði fullt nafn fékk hann út "forseti". Það er þó ekki tekið fram í hvaða landi. Danaprinsessan Hlín fékk út á að vera “rithöfundur” með listamannanafnið “Hlín Ólafsdóttir” en ef hún ætlar bara að titla sig sem Hlín þá á hún ekkert betra skilið en að vera sokkahönnuður. Uppsalagellan Arna á í raun að vera “klámstjarnan” “Arna Runarsdottir”. Einungis nafnið “Arna” gefur ekki jafn góða starfsmöguleika því henni var úthlutað starfið “sokkahönnuður”. Það liggur því beinast við að Arna og Hlín stofni saman sokkhönnunarfyrirtæki, sem er alls ekki svo fráleit hugmynd. Arna fríkaði gjörsamlega út í þessu testi og hélt áfram að kanna atvinnumöguleika sína. “Arna Rúnarsdóttir” á að vera “söngvari i strakabandi” en “Arna R” á að vera “Topp model”. Reykvíkingurinn Byddí á að eigin sögn í raun að vera “lottósali”. Kannski er þetta draumastarf Bryndísar og hefur ekkert með prófið að gera nema það að hana langaði að deila þessu með okkur en ég get ekki fyrir neina muni fengið svarið lottósali þegar ég set inn hin ýmsu form af nafninu hennar: Bryndís, Bryndís Rut, Bryndís Rut Jónsdóttir, Bryndís Jónsdóttir, Rut Jónsdóttir, Rut, Byddí eða Byddí brjál. Það er hins vegar að sjálfsögðu ekkert að því að þurfa ekki á prófinu að halda. Og einhverra hluta vegna var svarið frá pabba “Geirmundur Pálsson er geimfari”. Það er greinilegt að sumt fólk tekur þetta próf ekki mjög alvarlega! Próf sem getur breytt lífi fólks til muna því hvað er betra en að vita hvað maður á að taka sér fyrir hendur í lífinu í stað þess að eyða mörgum árum í að leita og vera svo á kolröngum stað sem mér sýnist flest okkar vera skv. prófinu. Ég get þó staðfest að skv. prófinu þá á Geirmundur Pálsson að vera geimfari. Að lokum sendi Anna frækna mér (fyrir bara 2 mín) að hún ætti að vera “hryðjuverkamaður” sem henni finnst harla skrítið þar sem hún segist alltaf vera að gefa föt og hjálpa öðrum í gegnum Jesú. Ég get tekið undir þetta með fatagjafmildina, ég er vel prýdd fötum frá Önnu Snædísi Hafnafjarðarmær en þetta með Jesú hefur eitthvað farið fram hjá mér öll þessi ár :) Að sjálfsögðu kannaði ég málið og það stenst að hún á að vera hryðjuverkamaður ef maður setur inn “Snæfríður” sem er hálfgert listamannnafn Önnu og vel úthugsað ef hún ætlar að fara út í nýja bransann. þriðjudagur, maí 18, 2004
I gaer for eg a fyrirlestur hja samtoknunum her um samkynhneigd i bibliunni, afar ahugaverdan. Konan sem helt hann var fyrrverandi formadur samtaka kristinna homma og lesbia og fornleifafraedingur. Hun hafdi ymislegt skemmtilegt ad segja, hafdi medal annars verid i saensku nefndinni sem skrifadi skyrslu a seinni hluta niunda aratugarins um samkynhneigd og kirkju. Su skyrsla var ad einhverju leiti notud i skyrslu islensku nefndarinnar um sama mal. Thegar eg kom heim var Emelia min duglega buin ad elda. Thad gekk hins vegar alveg fram af henni og hun heimtadi ad fara ad sofa strax eftir matinn. I dag aetlum vid ad kaupa pensla og kannski sma malningu til ad mala eldhusskapana i nyju ibudinni ad innan, svo okkur lidi vel ad geyma matinn okkar thar. mánudagur, maí 17, 2004
Eurovision Á laugardaginn flúðum við íbúðina og fórum í Eurovisionpartý í Uppsölum hjá Örnu og Karvel ásamt Hrönn. Vorum meira að segja svo heppnar að fá far með Karvel frá og til Stokkhólms. Það er ávallt gaman að fara í partý í Uppsala og kjöftuðum við til rúmlega 4. Íslandi gékk nú ekki eins vel og ég hafði vonað. Það hefði verið upplagt að Ísland hefði verið fyrir ofan Svíþjóð, útá það gengur Eurovision bara orðið fyrir mér. En þetta frábæra sænska lag átti Jónsi ekkert í en þó stóð hann sig svo sem allt í lagi greyið. Ég var bara mest fegin að Jónsi lifði sönginn af en mér fannst það smá krítískt á tímabili þegar æðarnar á hálsinum og gagnauganu þöndust út í 100 falda stærð sína. Eins og ávallt varð Svíþjóð framarlega, þeir virðast vera með leynilega Eurovisionuppskrift og eru upp til hópa hrokafullir þegar rætt er um Eurovision, helvískir. Og það særði okkur öll sömul í partýinu (fyrir utan Svíana tvo) að Ísland fékk ekki stig frá Svíþjóð en Noregur fékk sín einu stig frá Svíum. Hvað á það að þýða. Og við sem kusum öll og sum mörgum sinnum. Það þarf að kryfja þetta til mergjar og síðan auðvitað kæra Svíana! Fyrir keppnina grilluðum og spiluðum kubb. Okkur Auði til mikillar gremju var kjötið sem við keyptum í nýju hverfisbúðinni okkar skemmt. Í gær fór ég því með kjötið til baka og ætlaði sko heldur betur að fá þetta bætt. En Svíar eru svo fyndnir. Ef maður skilar einhverju, sem hefur t.d. verið skemmt og maður hefur því orðið fyrir óþægindum af því auk þess sem maður þarf að drösla vörunni aftur í búðina til að skila henni þá borga Svíar manni nákvæmlega vöruna til baka. Það eru engar óþægindabætur eða afsökunarbeiðni eða neitt, bara 27 SEK til baka því kjötið kostaði 27 SEK!!!! Það er eins og þeir séu að gera manni greiða með því að borga manni til baka svikna vöru. Magnaður þjóðflokkur Svíar. Flutningurinn Við Auður fluttum í nýju íbúðina okkar á föstudagskvöldið. Við fengum þvílíkt góða hjálparkokka, Hrönn og Georg, sem björguðu okkur algjörlega og urðu til þess að í allt tók ekki nema 2,5 tíma að flytja allt draslið. Ég trúi þessu eiginlega ekki ennþá, ég hef aldrei heyrt talað um svona fljótan flutning og það með svona fáu fólki. En hjálpin okkar var framar öllum vonum, við álítum krakkana algjörar hetjur. Á tímabili mátti nú ekki á milli sjá hvort það væri Georg sem væri að flytja og við stelpurnar að hjálpa honum, hann var svo afkastamikill og hvetjandi: "Ekki nema hálfur bíll eftir, stelpur" :) Að sjálfsögðu er allt ennþá í drasli hjá okkur. Það er komin gróf mynd á uppsetningu tækja og búið að þrífa allt eldhúsið en enn eru kassar með drasli út um allt. Við skiljum eiginlega ekkert í því hvað við eigum fullt af dóti. Þó komst allt í 12 rúmmetra sendiferðabíl, Georg hlýtur að vera hinn fullkomni pökkunarmaður. Gömlu íbúðina okkar þrifum við svo hrikalega vel að Solla frænka væri sko stolt af okkur! Nýja íbúðin okkar var ekki alveg á sama skala. Eldhúsið var sem sagt ekki beint hreint og innréttingin varla einu sinni frá seinustu öld. Kannski er ég bara orðin of fín með mig en ég hafði allavega ekki geð í mér að setja dótið mitt í skúffurnar og ætlum við að fá leyfi hjá stráknum, sem við leigjum af, til að mála nokkrar skúffur og skápa að innan. Sólin skein af og til um helgina á svalirnar okkar og sjáum við fram á sólríkt og heitt sumar því við höfum suður svalir á þriðju hæð sem ekkert skyggir á. |
