Svíþjóðarferð |
|||||||||
|
Auður og Emelía leggja haf og land undir fót og flytja til lands öryggisins.
Ýmislegt
Linkar
|
laugardagur, desember 28, 2002
Aðstandendur Jól2002.se þakka velgjörðarmönnum sínum á Íslandi fyrir þeirra framlag og óska þeim um leið gleðilegs nýs árs. Núna líður okkur vel. Við svindluðum á risafyrirtæki í dag, El Giganten (heitir Elko heima). Mér tókst nefnilega fyrir tveimur vikum að eyðileggja hrærivélina okkar, festi viskustykki snilldarlegi í tannhjólinu sem snéri skálinni og snérist hún ei meir. Þetta var svo hræðilega vanbúin vél, það var ekkert lok svo ég þurfti að nota viskustykki með fyrrgreindum afleiðingum. Ég held ávallt eftir kvittunum svo í gær og í dag bjuggum við til sögu um að við hefðum keypt hrærivélina handa okkur í jólagjöf og svo hefði hún nú bara ekki virkað þegar til kastanna kom. En því miður þurfum við ekkert að segja þegar við skiluðum vélinni. Og við fengum meira að segja peninginn til baka, afar skrítið. Keyptum áramótamatinn okkar (ætlum að hafa önd) og flugelda í leiðinni. Öll jólin hefur unglingahljómsveitin “Búdrýgindi” ómað úr græjunum okkar. Hákon gaf okkur Auði þennan disk og er hann alveg frábær, allir að drífa sig út núna og kaupa hann. Meðlimir Búdrýgindi eru úr Kópavogsskóla og unnu Músiktilraunir 2002. Halló allir tölvunördar. Okkur langar að vita hvar á að tússa CD-ROM sem eru með tölvuvörn, er það á röndinni? Aðfangadagur Hlín var enn alveg að farast yfir að fá ekki að opna pakkana og allir voru þokkalega spenntir yfir matnum. Biggi sá um steikina (reyktur, danskur hamborgarhryggur sem hjónin drösluðust með til okkar á bakinu), Hlín sá um brúnuðu kartöflurnar, Auður sá um sósuna og ég sá um eftirréttina. Ég varð auðvitað að gera möndlugrautinn hennar mömmu, hann heppnaðist þrælvel en ég gleymdi bæði möndlunni og möndlugjöfinni. Náði að redda mér með hnétu og íslensku nammi, Auður fékk svo möndluna. Borðuðum inni í stofu og var ofsalega fallega dúkað og rómantískt hjá okkur. Maturinn var hrikalega góður og borðuðu allir á sig gat og var ekki pláss fyrir eftirréttinn (súkkulaðimús) fyrr en þremur tímum síðar. Við vorum svo ofsalega íslensk, ætluðum fyrst að byrja að borða kl. 18 að staðartíma en seinkaði soldið og náðum messunni frá ruv.is í gegnum netið í lokin. Auðvitað var ekkert okkar að hlusta á þessa messu og slökktum mjög fljótlega en þetta er hefðin. Vegna alls umstangsins um daginn var Hlín hin rólegasta, hún steingleymdi pökkunum. Þetta var alveg eins og heima, einn (ég) sem las á einn pakka í einu og rétti viðkomandi. Við fengum fullt af nytsamlegum gjöfum. Það er greinilegt að fólk hefur verið að lesa kvartanirnar okkar á blogginu því við fengum fern vettlingapör, fern ullarsokkapör og hitateppi. Ætli ég telji bara ekki allt upp. Frá Hauki bróður fengum við Hagkaupsbækurnar eftir Jóa Fel (Brauðréttir og Kökubók), lampa frá mömmu og pabba, bækur frá Önnu Kristínu og Þorvarði, bók og flugdisk (CD-ROM “Á flugi yfir Íslandi”) frá Magga og Heiðrúnu, hitateppi frá Hlín og Bigga, jólaspilastokk frá Önnu Snædísi, ullarsokka og vettlinga frá ömmu og afa á Vorsó, bók og skeiðar og gaffla í settið hennar Auðar frá ömmu hennar í Sandvík, jólahandklæðasett og bókina “Land” frá ömmu Auðar í Hveró (sem býr samt á Selfossi núna), bók frá systkinum Auðar, og svo skrautepli og dagatal frá Ósk og Ingvari (með 13 myndum af Unni Maríu, nýju stelpunni þeirra). Allar gjafirnar eru rosalega flottar. Ég gaf Auði kápu og hún gaf mér gítar. Þetta er fyrsti gítarinn minn, jeiiii. Auður er rosalega klók kona. Þegar ég opnaði jólapakkann minn frá henni brá mér soldið því þar voru bara gömlu íþróttabuxurnar mínar og miði sem á stóð “Hoppaðu upp og lokaðu augunum”. Ég var enn svo hissa en dröslaðist á fætur og var þá allt í einu gítar fyrir framan mig. Hún hafði geymt gítarinn í rúma viku í geymslunni okkar og hafði meira að segja skipt um lás og allt og var því alltaf hin liðlegasta að stökkva og ná í eitthvað í geymslunni þegar þurfti, mér þótti það auðvitað ekkert grunsamlegt at the time en ég mun hafa vökul augu með stelpunni í framtíðinni. Kanaklúbburinn fékk svo jólaspilastokk frá Siggu og var sko spilað langt fram á nótt, ég vann ábyggilega!! fimmtudagur, desember 26, 2002
Allt hefur gengið gríðarlega vel hjá okkur fjórmenningunum. Við Auður náðum sem sagt í Bigga og Hlín á T-Centralen á sunnudaginn (22. des). Greyin þurftu að kaupa sér sitt hvort mánaðarkortið í lestirnar því það er bara hægt að fá líka eins daga, þriggja daga og svo stakar ferðir (svona svo þið vitið þegar þið komið til okkar) en þau ætla að vera í tvær vikur. Á mánudeginum var því ekki til umræðu annað en að nýta þetta kort. Skruppum í bæinn og versluðum nokkrar jólakúlur, jólaseríu og jólatré. Þetta eru nefnilega fyrstu jólin okkar Auðar þar sem við alveg einar og þar af leiðandi eigum við ekkert jóla-neitt. Við Hlín sendum Bigga og Auði heim með allt saman til að ég gæti keypt jólagjöfina handa Auði. Ég vissi vel hvað ég ætlaði að kaupa en vissi bara ekki í hvaða H&M búð það var. Það endaði auðvitað þá þannig að ég þurfti að fara í allar fimm búðirnar í miðbænum þar til ég fann réttu kápuna. Fyrst ég var nýbúin að fá útborgað keypti ég ilmvatn handa Auði og rosalega fína steikarpönnu, auðvitað líka handa Auði! Þar sem við áttum orðið gríðarlega flott tré og það var Þorláksmessa var okkur ekki til setunnar búið, við stelpurnar skreyttum tréð og höldum því fram að þetta sé flottasta jólatré í heimi. Reyndar þurftum við að bíða örlítið þar til við gátum byrjað þar sem jólaserían sem við keyptum var ekki með straumbreyti og við ekki með neinn lausan straumbreyti (en þó fjóra áfasta snúrum). Við nenntum nú ekki að dröslast í bæinn til að skipta seríunni (þó við höfum verið hundfúlar) því það tekur 30 mínútur hvora leið svo við röltum okkur í hið fína Fruängen Centrum og fundum miklu flottari seríu (og auðvitað miklu dýrari) sem var auk þess seinasta serían í öllu Centrum-inu. Tréð er tveir metrar í þvermál og tekur því heljarinnar pláss og ekki var það mikið fyrir, en það er einmitt á svona stundum sem manni verður hugsað til íslensku spakmælanna “þröngt mega sáttir sitja” og alls þess kjaftæðis. Að sjálfsögðu var tekið í spilin um kvöldið eins og það fyrra, það er regla Kanaklúbbsins að spila við öll tækifæri. laugardagur, desember 21, 2002
Ég veit ég sendi mörgum ykkar þennan brandara í fyrra, en það eru alltaf líkur á að aðrir séu eins gleymnir og ég og svo finnst mér hann bara svo fyndinn. Santa and the Angel Not long ago and far away, Santa was getting ready for his annual trip...but there were problems everywhere. Four of his elves got sick, and the trainee elves did not produce the toys as fast as the regular ones so Santa was beginning to feel the pressure of being behind schedule. Then Mrs... Claus told Santa that her Mom was coming to visit. This stressed Santa even more. When he went to harness the reindeer, he found that three of them were about to give birth and two had jumped the fence and were out, heaven knows where to. More Stress! Then when he began to load the sleigh, one of the boards cracked and the toy bag fell to the ground and scattered the toys. Totally frustrated, Santa went into the house for a cup of coffee and a shot of whiskey. When he went to the cupboard, he found the elves had hit the liquor and there was nothing to drink. In his frustration, he dropped the coffee pot and it broke into hundreds of little pieces all over the kitchen floor. He went to get the broom and found that mice had eaten the straw it was made from. Just then the doorbell rang and Santa cussed on his way to the door. He opened the door and there was a little angel with a great big Christmas tree. The angel said: "Where would you like to put this tree fat man?" And that my friend is how the little angel came to be on top of the Christmas tree. Núna er sunnudagurinn 7. desember, sem er soldið skemmtileg tilhuxun því við Auður erum einmitt búnar að vera að ræða tímaflakk í tvo daga og það þarf kannski ekki að taka það fram að við erum ekki alveg sammála! En allavega, það er sunnudagurinn 7. desember. Við þremenningarnir (ég, Auður og Hákon) vöknuðum frekar snemma m.v. að það var sunnudagur. Hákon þurfti að ná flugvélinni heim og fylgdum við honum að rútunni. Við Auður drifum okkur svo í fyrirlestrarsalinn Aula Magna í Stockholms Universitetet og hlýddum á Nóbelsverðlaunahafana í efnafræði 2002. Fyrirlestrarnir voru að sjálfsögðu misáhugaverðir, tveir skemmtilegir (Bandaríkjamaðurinn og Þjóðverjinn) en einn frekar óskiljanlegur (Japaninn). Bandaríkjamaðurinn og Þjóðverjinn voru fyndnir og sögðu skemmtilega frá og Þjóðverjinn reif meira að segja af sér beltið og notaði sem módel fyrir prótein. Japaninn var hins vegar eins og maður hafði kannski hugsað sér fólk frá hans heimshluta, hann útskýrði ofaní kjölinn aðferðina sem hann var verðlaunaður fyrir og var sko örugglega ekkert að skafa af því og það var ekki mjög fyndið! Auk þess talaði hann með þessum hrikalega hreim með fyndum japönkum áherslum sem var ekki til að auka skilninginn. Við mæltum okkur mót við Þorvarð, sambýlismann Önnu Kristínar (móður Auðar). Hann var á leið til Brussel á fund og ákvað að millilenda í Stokkhólmi til að láta okkur hafa fullt af pökkum, Þorvarður er voða góður maður. Honum varð að sjálfsögðu boðið í litla kotið okkar og gátum við boðið honum upp á kleinur og kaffi, voða íslenskt eitthvað. Við fengum fullt af jólapökkum og er engu líkara en hérna búi fjórir smákrakkar. Einnig fylgdu með venjulegar gjafir. Ég er búin að sjá það að þegar allt er á botninn hvolft þá græðum við ábyggilega á því að hafa flutt út :-) Fengum flatkökur, laufabrauð, reyktan silung og harðfisk frá ömmu Auðar í Sandvík. Frá mömmu hennar Auðar fengum við birkireykt SS hangikjöt og jóladagatal með fullt af pökkum á. Ég persónulega borða ekki flatkökur nér reyktan fisk en harðfisk get ég sko étið og hlakka þvílíkt til hangikjötsins, maður treystir SS vörunum til að standa fyrir sínu. Við erum búnar að opna fullt af dagatalinu og höfum við alltaf fengið íslenskt nammi (himneskt alveg) og eitt jólaskraut. Í sömu viku bárust okkur pakkar frá Magga (pabba Auðar) og Ósk (frænku minni og vinkonu Auðar) og sendu þau líka fullt af íslensku nammi. Fólk er svo gott við okkur, kærar þakkir allir saman. Í gærkveldið var okkur boðið í slátur til Hrannar og Georgs. Slátrið smakkaðist mjög vel en þetta er ábyggilega fyrsta skiptið sem ég drekk kók með slátri, kók bara rúlar. Auður var ekki eins hrifin enda er slátur ekki á listanum yfir uppáhaldsrétti, meira svona á hinum listanum! En kvöldið var þrælfínt. fimmtudagur, desember 19, 2002
Það er föstudagurinn 5. desember. Eftir vinnu dreif ég mig á Scandia hótel til að hitta Auði. Hún var svo ofsalega dugleg og áhugasöm um cyclodextrin (sem hún vann með í Haga) að hún þáði samstundis boð Prófessors Þorsteins (yfirmaður hennar úr Haga) á cyclodextrin ráðstefnu. Þarna hitti ég nokkra mjög merkilega menn innan cyclodextrin geirans. Við tókum svo Hákon Hrafn (sem vann með Auði) og Kristmund (sem vinnur í Karolinska Institutet) með okkur í mat og pool á JoLo. Hákon fékk svo að sjálfsögðu að gista hjá okkur því hann var með fullt af gjöfum. Mamma mín hafði nefnilega ákveðið að nýta Hákon alveg til hins ýtrasta, hann kom með litla tösku með sínu nauðsynlegasta dóti og svo stóra íþróttatösku með gjöfum frá mömmu og pabba, Hauki bróður og ömmu&afa í sveitinni. Ég hafði nefnt það við mömmu að Hákon kæmi til okkar og að hún gæti sent hann með eitthvað smotterí sem við gleymdum í haust eins og sængurföt og skóhornið sem Ósk frænka gaf okkur í jólagjöf. Þar sem það var ekkert pláss í íþróttatöskunni (vegna jólapakkaflóðsins) tók Hákon skóhornið með í handfarangur. Hann var hins vegar stoppaður við gegnumlýsinguna og þurfti að skilja skóhornið eftir því það er að sjálfsögðu stórhættulegt vopn og með því gæti hann skaðað aðra farþega! Skóhornsins mátti hans svo vitja á heimleiðinni en það gagnast okkur Auði nú lítið. Auðvitað voru ekki bara jólagjafir í pokahorninu heldur líka venjulegar gjafir sem mátti opna strax. Við fengum jólasvuntur af því að við ætluðum að vera svo duglegar að baka, jólapottaleppa, æðislega flotta jóladúka á eldhúsborðið og stofuborðið, alls konar dropa fyrir baksturinn (kardimommu-, sítrónu- og vanilludropa), Nóakonfekt, jólakrans og súkkulaðidagatal. Já, það koma að því að foreldrar mínir teldu mig nógu stóra til að gefa mér aftur súkkulaðidagatal. Það átti víst nefnilega að hafa verið þannig að þegar ég var lítil þá át ég úr öllu dagatalinu í einu og eftir það fékk ég ekki súkkulaðidagatal heldur bara myndadagatal. Ég meina, hvaða krakki gerir þetta ekki!!! Það hefur setið svo lengi í mér að hafa ekki fengið súkkulaðidagatal eins og hinir krakkarnir en það er allt batnað núna. Við hengdum auðvitað jólakransinn á útidyrahurðina en vorum greinilega ekki alveg nógu klárar því daginn eftir lá kransinn á gólfinu og hafði hausinn á öðrum elgnum brotnað af. Við áttum sem betur fer einhvers konar alheimslím og límdum hausinn aftur á, hann er alveg eins og nýr. Það gengur hratt á Nóakonfektið enda alltaf jafn gott, sumar tegundir hverfa þó fyrr en aðra, nánast bara gestamolarnir orðnir eftir. Ég er ansi hrædd um að efnin sem ég er að vinna með séu ekkert rosalega heilsusamleg. Flest efnanna eru svo rafmögnuð að það er nánast engin leið að ná þeim úr glösunum og þar af leiðandi þyrlast þau soldið og ég anda þeim greinilega að mér. Allavega er ég búin að vera með hausverk í allan dag og ég fæ aldrei hausverk nema daginn eftir mikla drykkju sem á btw ekki við núna. Finnst ég heyra smá óánaegju med ímeilframmistödu mina. Tegar eg var yngri reyndi eg ad eiga pennavini eins og adrar fyrirmyndarstulkur sem söfnudu frimerkjum og voru i skatunum. Tad gekk yfirleitt vel framan af, eg fekk oft bref fra nyjasta pennavini minum en svo for theim ad faekka og tegar ar var lidid an tess ad eg fengi bref afskrifadi eg vidkomandi sem pennavin. Var frekar ful yfir tessu en kannski var astaedan su ad eg var aegilega lot vid ad skrifa til baka og tad tydir vist litid ad aetlast bara til ad fa bref en skrifa engin. Mer finnst samt réttlatur kvóti ad adrir skrifi mér 3-4 bréf tegar eg skrifa eitt. Tad gerist nefnilega aldrei merkilegt hjá mér en allir hinir virdast alltaf hafa fra einhverju ad segja. En nú lofa ég bót og betrun, ég lofa ad skrifa ykkur öllum fullt af bréfum og aetli ég verdi ekki bara ad skálda fréttir til ad gera tau spennandi. miðvikudagur, desember 18, 2002
Seinasta fimmtudagsmorgun í lestinni lentum vid Audur í smávegins atburdi. Audur litla var med kvef alla seinustu viku og thurfti thví oft ad snýta sér og getur madur ekki gert hlé á thví thó madur sé staddur medal fólks í lest. Thegar ferdin var hálfnud var Audur litla thví búin ad ata snýtipappírinn sinn út í hori (ég er viss um ad Audur er hrifin af lýsingunni minni !) og stökk thar af leidandi út á naestu stoppustöd og henti pappírnum í ruslid. Á medan passadi ég saetid hennar og voru vettlingarnir, húfan og trefillinn hennar thar. Haldidi ekki ad thad hafi komid einhver karlskratti og gert sig líklegan til ad setjast í saetid hennar Audar. Ég nádi ekki einu sinni ad segja meira en ”No, it´s” thegar kallinn var búinn ad hlamma sér nidur og thá byrjadi hann ad öskra á mig og ég er ad meina ad öskra. Ég áttadi mig ekki á thví hvort madurinn var ad tala saensku eda thýsku thví ég skildi ekki ord en gerdi rád fyrir thví fyrra thar sem vid erum í Svítjód. Mér vard strax illa vid karlfíflid og svaradi honum: ”I didn´t understand what the fuck you said”. Í thví tekur hann vettlingana, húfuna og trefilinn hennar Audar sem hann hafdi sest ofaná og fleygir theim í átt ad gömlu konunni sem sat á móti mér. Hún var ekki heldur mjög upp med sér vardandi framkomu kallsins og sagdi eitthvad vid hann og audvitad brást hann vid med öskrum sem ég skildi ekkert frekar. Ég skildi thó ad gamla konan sagdi honum ad vinkona mín hefdi setid tharna og ad hún hefdi skotist út ad henda eplakjarna. Annad hvort sá gamla ekki hverju Audur var ad henda eda hún er bara svona kurteis. Allir í lestinni voru audvitad fyrir löngu búnir ad snúa sig úr hálslid til ad kanna hvad gengi eiginlega á. Karlinn thagnadi loksins og thá fór ég ad tala vid Audi um hvers konar helvítis fífl hann vaeri. Thetta er nefnilega ein af theim stundum sem er gott ad kunna íslensku. Thad hefdi nú líka verid voda gott ad kunna saensku svo ég hefdi fyrir thad fyrsta skilid hvad fíflid sagdi og svo getad svarad honum. Svona mínútu sídar stód hann upp eins og ekkert hafdi í skorist og spurdi Audi hinn ljúfasti hvort hún vildi ekki setjast. Audur var svo skíthraedd vid hann ad hún svaradi ekki og stód grafkyrr á sínum stad. Karlinn stód líka. Á endanum fékk ég Audi til ad setjast í saetid thví svona fífl eiga sko ekki ad komast upp med svona dónaskap. Ekki nóg med ad hann hafi verid ruddalegur thá var hann líka ljótur gedsjúklingur og gleraugnaglámur med flöskubotna. Eftir thessa lífsreynslu höfum vid Audur labbad heim úr vinnunni. Thad tekur reyndar 3 klukkustundir hvora leid en hvad gerir madur ekki fyrir ró og frid! þriðjudagur, desember 17, 2002
Jeminn eini. Vid eigum thad eiginlega ekki skilid ad kallast bloggarar, ég hef allavega ekki skrifad neitt ad viti sídan 5. des sem thýdir ad ég hef frá alveg óheyrilega mörgu ad segja. Besta ad byrja á thví sem er hvad naest í tíma, thad er heitu fréttunum, hinar eru hvort ed er allar svo gamlar ad thaer eru ordnar skítkaldar! Í thrár vikur höfum vid hlakkad til ad Biggi og Hlín koma til okkar föstudaginn 20. des en á sunnudaginn breyttist planid örlítid. Thau koma til okkar en ekki fyrr en á sunnudaginn 22. des ef Hlín hefur tekist ad panta flug. Helvítis flugfélagid sem thau áttu pantad hjá er víst stórskuldugt og neita their sem fljúga fyrir thá ad fljúga um jólin. Seinasta laugardag vorum vid Audur og Hrönn med jólaglögg og budum hinum helmingnum af Íslendingafélaginu okkar, thad er Uppsalalidinu. Sigrún komst ekki en Snaevar, Arna og Karvel komu. Georg var einnig fjarverandi en alls ekki fjarri gódu gamni thví hann var í gufu med 18 stelpum í skólaferd. Ég smakkadi nú ekki jólaglöggid (finnst jólaglögg mjög vont) en bordadi ad sjálfsögdu thetta fína lasagna sem Audur bjó til og svo eftirréttinn minn. Eftirrétturinn átti ad vera svona djúsí marens og rjómi og ávextir (fékk uppskrift frá mömmu um daginn) en thar sem ég er frekar óvön í eldhúsinu og fylgi thví uppskriftunum vanalega í hvívetna thá var soldid fátaeklegt úrval af ávöxtum. Thad áttu sem sagt ad vera jardaber, bláber, kíwi og vínber en thar sem thad er ekki jardaberja- og bláberjatíd thá voru bara kíwí og vínber, en ég bjó thó til thennan rétt. Audvitad var farid í pictionary, höfudborgin gegn sveitalubbunum. Höfudborgarbúarnir voru betri í ad tjá sig med blýantinum en hinir med líkamanum enda líklega theirra tjáningarform ekki enn farid ad thróast út í skrifmál. Sveitalubbunum var mikid í mun ad vinna og nádu ad túlka nidurstöduna 1:1 einhvern veginn sér í vil. Thad skiptir hins vegar ekki máli hvort andstaedingurinn er varla farinn af byrjunarreitinum thegar madur vinnur, thad skiptir bara máli ad madur vinnur! Thad urdu thó engin handalögmál, allir voru vinir. Eftir leikraenu tilburdina voru sveitalubbarnir of threyttir til ad fara heim og fengu their ad gista í fína sófanum okkar og á vindsaenginni gódu. Hrönn skokkadi hins vegar heim til sín, eda allavega í lestina. Uppvaskid eftir matarbodid var alveg ógurlegt. Vid eigum nú ekki svo mikid leirtau ennthá svo skáparnir voru galtómir, engir diskar og engin hnífapör eftir. Morguninn eftir var Audur afar módurleg og eldadi beikon og egg ofaní alla. Karvel litli fékk svo piparkökur í nesti en thaer gleymdust víst kvöldid ádur. mánudagur, desember 16, 2002
Ég er líka snillingur!!! Ég kann að kópera frá templeitinu í Nördahorninu og peista í templeitið í Svíþjóðarferð og þá virkar Tjáðu þig linkurinn. Btw, þeir sem náðu þessu ekki alveg nógu vel þá er ég Emelía snillingur. Ok með hjálp Finnboga ofur- og yfirsnilla tókst mér að henda út þessum ömurlegu merkingum sem komu á hverjum pósti en ég hef enn ekki getað gert við tjáningarlinkinn. Allir sem eitthvað hafa að segja eru hvattir til að skrifa í gestabókina. Allar ábendingar um tjáningarlinka eru vel þegnar. Hann var þannig að hann virkaði ekki, sumsé, "Tjáðu þig" var á síðunni en ekki hægt að velja það. Nú birtist hann ekki einu sinni þó linkurinn sé í templatinu. grrr... sunnudagur, desember 15, 2002
fimmtudagur, desember 05, 2002
Vil bara bæta aðeins við laufabrauðsfrásögnina hennar Auðar og verður það líklega bara sjálfshól. Við byrjuðum sem sagt kl. 19 og héldum fljótlega að við myndum einungis fá 15 kökur þar sem fletjararnir skáru allt of stór stykki í hvert skipti. Fletjararnir voru sem sagt ég og Georg. Ég ákvað að hjálpa Georg að til að drífa þetta leiðindarfletjunarverk áfram svo við gætum hjálpað stelpunum að skera út. Þær reyndust hins vegar hinar mestu hjálparhellur og náðist eiginlega ekki að hlaðast upp mikið af kökum og í lokin fékk ég að skera út eina köku. Þá var allt heila klabbið steikt og stóð ég eins móðir mín á hverju ári með tvo gaffla og snéri öllum kökunum. Munurinn var þó að ég hafði einn til að setja kökurnar ofaní pottinn og annan til að pressa þær á eftir en mamma gerir þetta vanalega ein, mér finnst ég samt þvílík hetja og reyndar við öll. Þetta var aðeins meira verk en ég hafði búist við enda hef ég ekki (og enginn hinna reyndar) hnoðað og flatt út og steikt, bara skorið. Öllu(m) var lokið rúmlega 12 og öll íbúðin lyktaði af steikingarfýlu en það ánægjulega við þetta allt saman er að laufabrauðið smakkast vel og auðvitað voru bara spiluð jólalög þessa 5 tíma. Kökurnar reyndust svo um 40. Við sáum þennan fína breska dýralífsþátt áðan þar sem eitthvert hundkvikindi hafði ekki haft lyst á matnum sínum í fjóra daga og fundu þeir út að það væri vegna tannpínu. Þeir rifu úr honum fjórar tennur og hreinsuðu eitthvað hinar og hann var hinn frískasti á eftir. Mér datt þá í hug að kannski myndi ég fá bót meina minna (hinnar þrálátu tannpínu) ef ég mætti á dýraspítala og byrjaði að ýlfra og láta illa. Auður hefur meira að segja boðist til að fara með mig (væntanlega í bandi), segja að ég heiti Snoppa og að hún sé eigandinn. Þessum læknum myndi ábyggilega vegna mun betur en hinum hefðbundu tannlæknum enda geng ég ekki heil til skógar enn. Emelia er svo upptekin i vinnunni, hun er nuna a einhverjum leynifundi sem fer fram i nidurgrofnu herbergi einhversstadar a stokkholmssvaedinu. Hun var leidd tangad med bundid fyrir augun eftir ad menn med simasnuru ur eyranu, engan hals og enga efri vör leitudu ad hljodnemum a henni. Tannig ad eg verd ad taka ad mer ad segja frettirnar i tetta skipti Hronn og Georg komu til okkar a thridjudaginn. Mikil spenna og eftirvaenting la i loftinu thvi vid aetludum ad reyna ad baka laufabraud. Vid vorum ekki alveg viss um ad haefileikar okkar naedu inn a tetta svid tannig ad vid héldum kannski ad tetta taekist ekki alveg. Vid byrjudum a thvi ad borda og reyna ad peppa hvert annad upp. Hronn og Emelia thurftu sidan ad hlaupa ut i bud eftir meira hveiti thvi uppskriftin sem vid vorum med var eitthvad dularfull (1L mjolk a moti 1 kg hveiti). Taer keyptu fullt af nammi og ta gatum vid byrjad. Emelia og Georg flottu ut og vid Hronn skarum. Tar sem listraenir haefileikar og frumleiki er af skornum skammti hja mer var eg andlaus eftir tvaer kokur. En einhvernvegin gekk tetta og vid gerdum 40-50 kökur. Vid notudum bara einhverja venjulega djupsteikingaroliu tar sem vid finnum ekki palmin feiti hér. Georg tok kokurnar upp og setti i pottin, emelia sneri teim og tok upp ur, eg kramdi taer og Hronn radadi teim i fallegan turn. Vid erum rosalegt laufabraudstím. Laufabraudid smakkadist sidan bara naestum alveg eins og laufabraudid hennar ommu og vid vorum afar anaegd med nidurstoduna. I gaer skropudum vid emelia i halfum saenskutima og forum a Bond. Veit ekki hvad skal segja, skemmtilega hallaerisleg, bara bond mynd eins og hinar, fullt af graejum og konum sem hafa tannig eiginleika ad einginn biogestur hefur sed eda heyrt um tannig graejur eda konur adur. En thegar vondi kallin er naestum buin ad framkvaema átreidjös ívil planid sitt geta engar graejur eda konur bjargad okkur, onei, bond er sa eini sem haegt er ad treysta a. I kosninguna eru nu komnar tvaer aleitnar spurningar sem áridandi er fyrir alla sem fylgjast med ad svara. Tad er audvelt ad gera upp hug sinn vardandi fyrri spurninguna en seinni spurningin er eitthvad sem vid turfum hjalp vid. Vid vinnum badar i nordurhluta stokkholms en buum i sudurhlutanum tannig ad vid erum 40 min a leid i skola/vinnu tannig ad okkur langar sma ad flytja naer, auk tess sem leigan a stadnum tar sem vid erum er mjog ha og okkur verdur kannski sagt upp i vor. Hins vegar er ibudin okkar rosalega fin, med nyju parketi og nyju eldhusi, hverfid er rolegt og tad er sma skogur fyrir aftan husid okkar, rosa saetur. "Midbaerinn" okkar er lika alveg passlega mikill skitapleismidbaer. Svo er ógedslega leidinlegt ad flytja. mánudagur, desember 02, 2002
Mamma hringdi á laugardaginn, og vakti okkur en það var vel þegið því klukkan var 11. Hún var búin að kjafta í 3 mínútur við Auði þegar hún fattaði að hún var ekki að tala við mig. Mín eigin móðir þekkir mig ekki!!! Ég var reyndar bara nokkuð ánægð að hún vildi líka tala við mig :-) Fórum í verslunarferð, pöntuðum miða á Bondinn næsta miðvikudag, keyptum trekt (nauðsynlegt að eiga eina), fiskispaða sem verður eiginlega bara kleinuspaði hjá okkur, keyptum svo fullt í matinn (fundum m.a. súrmjólk sem heitir víst gr äddfil á sænsku). Afar nauðsynlegt ferð fyrir tilvonandi kleinugerð. Horfðum bara á sjónvarpið, m.a. á “Talented mr. Ripley” sem er alveg ofboðslega langdregin og leiðinleg mynd sem meira að segja fegurð Jude Law nær ekki að yfirgnæfa. Hlín hringdi um kvöldið og kjaftaði heillengi, þau eru búin að panta flug til okkar 20. des og fara aftur 4. jan. Jibbbbbí, þetta verða æðisleg jól. Þá var það kleinugerðin. Þetta er í fyrsta skiptið sem við gerum kleinur en að sjálfsögðu höfum við báðar “fengið” að snúa hjá mömmu eða ömmu. Kleinurnar heppnuðust hrikalega vel. Ég fattaði þó þegar ég var búin að hnoða degið að mamma hefur kardimommudropa en ég hafði greinilega gleymt að skrifa það niður, það fást hvort eð er engir dropar í okkar búðum (hvað ætli rónarnir hérna geri) en kleinurnar eru samt alveg ágætar, næst ætla ég samt að hafa dropana með (vonandi sendir mamma mér eina flösku!). Kleinubaksturinn tók þvílíkt á svo við þurftum að leggja okkur í 2 tíma á eftir. Fyrsti vinnudagurinn í dag fór bara í að lesa og reikna út og svoleiðis. Á morgun á ég að byrja á peptíð synthesu en eins og þið vitið þá má ég ekki segja neitt nákvæmar. Keypti AbSlider áðan. Hann kostaði svo lítið og það er eitthvað farið að hrúgast á magann svo ég ætla að athuga hvort ég endist eitthvað í þessu, sakar ekki að prófa. fimmtudagur, nóvember 28, 2002
Ég lýsi hér með eftir Sigríði Björk Halldórsdóttur. Ef einhver sér eða heyrir í Sigríði Björk er viðkomandi vinsamlegast beðinn um að biðja hana að senda mér e-mail og segja mér einhverjar fréttir af sér, sinni fjölskyldu og auðvitað einhverjar kjaftasögur! Það eru miklar líkur á að Sigríði Björk sé haldið í gíslingu og hafi þar af leiðandi með engu móti getað sent mér e-mail. Allir eru því hvattir að hafa upp á stúlkukindinni. Við gerðum alveg meidjör innkaup áðan. Við kláruðum allar jólagjafirnar til Íslands, keyptum líka lítið strauborð, smá jólaskraut og dömubindi (þ.e. hálsbindi). Þegar við fórum á árshátíð deCODE í apríl gerðum við dauðaleit að svona hálsbindum en fundum hvergi og svo finnur maður þetta þegar maður er ekkert að leita og það í öðru landi. Já, og svo fann ég svona tæki til að taka hnökra af fötum, ég er búin að vera að óska mér í mörg ár að þetta sé til og svo ramba ég bara á þetta, auðvitað keypti ég það. Við erum greinilega alltaf að rekast á celebið. Núna var dökkhærða stelpan sem lék annað aðalhlutverkanna í “Fucking Åmål” að versla í Åléns tveimur metrum frá mér, ég þekkti hana strax, ég hef svo næmt auga fyrir fræga fólkinu! Hún var með lítinn krakka í kerru, þær eru kannski búnar að ættleiða saman! Já, sko, nýja vinnan mín. Ég held ad ég thurfi ekkert ad maeta í vinnuna, ég er nógu ánaegd ad vera komin med eina. Audur taladi sem sagt vid prófessorinn sem hún er ad gera verkefni hjá núna (hún á eftir 2 vikur) og hann vantadi einmitt einhvern til ad gera 6 mánada verkefni. Mín maetti í vidtal til hans á thridjudaginn og fékk vinnuna. Thad var nú engin samkeppni og hann virtist bara vera búinn ad ákveda fyrirfram ad ég aetladi ad gera thetta verkefni. Ég veit ekkert mikid um verkefnid sjálft ennthá, thad er samt um Cell Penetrating Peptides (CPPs) og thessi prófessor er víst búinn ad vera díla vid thetta í mörg ár, thetta er víst frekar heitt efni. Fyrsta vikan fer í ad smída peptíd manually, naesta vika med taeki og svo man ég ekkert hvad ég á ad gera thridju vikuna en ég byrja naesta mánudag. Prófessorinn er Eisti og vinna nokkrir Eistar hjá honum en einnig nokkrir Svíar, hann er med hátt í 10 PhD nema hjá sér sem er nokkud gott. Mér finnst samt thad sem ég fékk ad heyra afar spennandi. Ég hef líka oft verid ad pumpa Audi (verkefnid hennar er um CPPs) og hvetja hana áfram thví ég hef allan tíman haft mikinn áhuga á verkefninu hennar, henni thykir thad hins vegar frekar leidinlegt. Ef prófessorinn faer meiri styrk eftir thessa 6 mánudi thá er möguleiki ad ég geti haldid áfram. Thetta er samt ágaetis fyrirkomulag, eda eins og hann ordadi thad: ”Eggala süllama ri beddana sollana, geppata ki strollaba ro drissaka”, sem ég kýs ad útleggja á íslensku: ”Ef thér líkar ekki hérna eftir thessa 6 mánudi geturdu haett og ef okkur líkar ekki vid thig thá spörkum vid thér út”. Eistneska hljómar alveg eins og finnska en their skilja víst ekkert sín á milli. Thetta er háleynilegt og tharf ég ad skrifa undir thagnareid, their sögdu ad ég maetti ekki einu sinni segja mömmu minni frá thví sem ég geri í verkefninu en ég held ad hún verdi bara nokkud sátt vid thad! Thurfti aftur a badi ad halda i gaer eftir saenskutima. I tetta skipti var tad alveg fullkomid :-))))))))) miðvikudagur, nóvember 27, 2002
Í gær fékk ég vinnu. Við Auður fórum á “Harry Potter og leyniklefinn” og fannst okkur báðum myndin vera mjög skemmtileg. Auðvitað er þetta soldið meira fyrir yngra fólkið (svona undir fertugu!) en hún hafði allavega oft tilætluð áhrif á Auði, mér brá bara í þau skipti sem Auður kipptist við af hræðslu. Þessi mynd er miklu, miklu skemmtilegri en fyrri myndin, okkur fannst hún ekki skemmtileg, kannski höfum við eitthvað misskilið hana! Ég fékk smá flashback í gær þegar ég var stödd í jólabúð hjá Hötorget, ég sá englaspil. Heima hjá mér hefur englaspil verið á jólunum síðan ég man eftir mér. Mamma tók þetta upp á hverju ári upp fyrir okkur systkinin en seinustu ár hefur þetta verið fyrir pabba því við hin höfum engan áhuga á þessu og þess vegna (þó eftir langa umhuxun) ákvað ég að kaupa ekki eitt stykki. Þau ykkar sem eru að velta fyrir ykkur hvað í helv... englaspil er þá er það í stuttu máli fullt af málmi. Sem sagt diskur neðst og þar eru fjögur statíf fyrir lítil kerti, breið stöng í miðjunni og á henni hanga vindmylluspaðar sem eru í sama plani og diskurinn. Í spöðunum hanga þrír englar og neðan úr þeim hangir svona þriggja centimetra löng mjó stöng. Heita loftið frá kertunum sér svo um að snúa vinmylluspöðunum en við það slást mjóu stangirnar á englunum í tvær bjöllur sem eru út frá breiðu stönginni. Efst trjónir svo engill. Kannast ekki einhverjir við svona? Auðvitað hlaut þessi snilldarvara að vera sænsk: “A Genuine Swedish Product”. Þegar ég var á leið í búðina á mánudaginn sá ég íkorna. Ég held bara að þetta sé í fyrsta skiptið sem ég sé íkorna. Ég hægði því á mér og fylgdist með honum klifra upp í tré og stökkva milli trjágreina, tré úr tré. Þessi dýr eru greinilega mjög fim og afar létt því oft fór hann nánast út á enda trjágreinanna þar sem þær eru það grannar að þær svigna ábyggilega undan laublöðunum á sumrin. Hann virtist vera að drífa sig eitthvert, kannski var þetta ekki venjulegur íkorni, kannski var þetta super-squirrelgirl á leið að bjarga einhverjum íkornastrák. Leiðir okkar lágu ekki lengi saman svo ég veit ekkert um framhaldið. Á sunnudaginn bakaði ég púðursykursmarensköku og hún heppnaðist algjörlega. Ég kann sem sagt bara að baka tvær kökur en þessi hefur bara heppnast einu sinni hjá mér áður, af ábyggilega 10 skiptum. Af hverju var ég að baka, jú, við Auður fórum í saumaklúbb á mánudaginn, til Hrannar. Þar mættu 16 íslenskar kellingar, milli 24 og svona 45. Ég mætti líka með heimtilbúnar karamellur, sem slógu auðvitað í gegn. Ein spurði mig hvað væri í þeim en ég sagði að mætti ekki segja því um fjölskylduleyndarmál væri að ræða. Þá byrjaði önnur að telja upp: “Bíddu er ekki sykur, rjómi og síróp og eitthvað”. Ég varð rosalega hissa, ég hélt að enginn í heiminum kynni að búa til svona karamellur nema föðurfjölskyldan mín, en þær virtust margar kannast við þetta úr sinni æsku, sú sem spurði mig var meira að segja með tveggja centimetra ör á hendinni eftir karamellubakstur í æsku. Allavega, þetta voru mjög hressar kellur. Því sem við Auður tókum strax eftir var að nánast allar eru hérna til að mennta sig eða útaf sinni vinnu, þ.e. kallarnir þeirra eru fylgifiskar þeirra en ekki öfugt eins og manni finnst oftast vera málið, við vorum mjög hissa og ánægðar með þessa þróun. Svo hálftíma síðar fattaði ég að ég er fylgifiskur!!! Núna getum við farið að spila jólalög, Hrönn skrifaði fyrir okkur “Pottþétt jól” og skannaði meira að segja og prentaði út í lit fram- og bakhliðina á disknum svo hann lítur alveg út eins og keyptur. Þetta er sem sagt eini jóladiskurinn okkar, enda hefur nú ekki skort jólalögin í útvarpinu í desember á Íslandi! Ef eitthvert ykkar hefur verið að velta því fyrir sér hvort kökuform rygði auðveldlega þá get ég svarað því fyrir ykkur: Já. Ef maður skilur kökuformin sín eftir í vatni í cirka 6 tíma, hver sem ástæðan er (btw, ég gleymdi þeim!), þá myndast margir ryðblettir. Hins vegar er mögulegt að þvo blettina af, eins ótrúlegt og það hljómar. Ekki veit ég hvort það eigi einungis við um glæný form sem hafa aldrei verið notuð, þið verðið bara að prófa! mánudagur, nóvember 25, 2002
Það var fullt um að vera hjá mér seinasta föstudag. Hitamæliskallinn frá Riksbyggen stóð við sín orð og koma með tvo hitamæla, annar fór upp í bókahilluna okkar og hinn á ganginn. Auðvitað stakk ég upp á því við Auði að við myndum hafa örlítil áhrif á niðurstöðurnar og hafa eitthvað kalt við mælana en hún Auður mín vill alltaf vera svo heiðarlega, hún segir að það hafi alltaf borgað sig í hennar tilfelli!!!! Ég banna samt algerlega að hafa baðherbergið opið þegar við erum í sturtu því annar mælanna er einum meter frá baðherberginu. Ég fór í pool með Georg og húsverðinum hans, Ron Henderson, sem er Skoti og heitir í raun McHendric en það útleggst víst m.a. Henderson á öðrum málum. Ég held við hljótum að hafa tekið upp undir 20 leiki, allavega tapaði ég 5 sinnum fyrir Georg með því að setja hvítu kúluna ofaní þegar ég reyndi við svörtu eða setti svörtu í rangt gat. Hvernig þetta er hægt veit ég ekki, það þarf örugglega snilling til. Auður hitti okkur poolstaðnum og var umsvifalaust rifin úr hinum mest sexý skíðagalla og sett í stuttan þröngan bol og stutt pils og þurfti að öskra öllum stundum “Áfram Emelía”. Fórum öll á kínverskan stað og mætti Hrönn til okkar. Eftir það fórum við Auður á “Hecktet” (blandaður gay staður) sem var við hliðina á veitingastaðnum. Það var enginn laus stóll þegar við komum en þá var klukkan bara 20. Klukkan 21 var allt troðið þarna inni, enda staðurinn bara opinn til kl. 1. Sæi maður þetta heima!!! Þegar við vorum á leið heim hittum við djammvinkonur okkar sem við kynntumst fyrir 2 mánuðum á “Tip-Top”, önnur er finnsk-sænsk en hin er pólsk, báðar tala þær reiprennandi sænsku. Við fórum því aftur inn Hecktet, dönsuðum þar til staðnum lokaði (alveg þar til honum lokaði, þvílíkir djammarar!!) og vorum svo samferða vinkonum okkar í T-banan. Sú póska talar nánast enga ensku en við skiljum eiginlega allt sem þær segja og svo töluðum við fullt af sænsku, góð æfing fyrir okkur. sunnudagur, nóvember 24, 2002
Jæja, loksins. Við fundum Hrafninn flýgur (Korpen flyger) og horfðum á hana í gær. Það sem kom okkur á óvart var að hún var bara alls ekkert leiðinleg og ekki svo hallærisleg. Núna vitum við sem sagt allt um “Tungur knífur” eins og Svíarnir segja og ættum að geta uppfrætt McDonald’s vini okkar. Í byrjuninni á myndinni segir aðalpersónan (Gestur): “Þungur hnífur!” og þá er honum svarað með “Hnífurinn á að vera þungur”. Stuttu síðar segir Gestur við sama mann: “Þungur hnífur?” þegar kallinn getur ekki lyft hnífnum upp því Gestur særði hann á hægri hendinni. Svo í lok myndarinnar segir Gestur við Þórð: “...og hnífarnir of þungir” og svo segir Gestur við systur sína: “...og alla þungu hnífana”. Það er sem sagt minnst 5 sinnum á þunga hnífa í myndinni. Þar hafið þið það. Og ef einhverjir í Stokkhólmi vilja leigja myndina þá fæst hún í Casa Blanca á Sveavägen. föstudagur, nóvember 22, 2002
Var ad skoda gestabokina okkar (sem ma alveg skrifa oftar i) tar sem e-r mamma í felló var búin ad skrifa. Hugsadi med mer ad tetta vaeri einhvers taeknifotlud mamma sem hefdi aetlad inn a einhverja adra sidu. Liklega kennari sem tok kursin "hvernig a ad fa myndvarpan/videotaekid/skjavarpan til ad bila akkurat tegar tu aetlar ad nota hann i tima" og nu vinnur hun í einhverri félagsmidstod eda hja reykjavikurborg ( sbr. féló). En svo fattadi eg ad tetta er mins eigins mamma sem er alls ekkert taeknifötlud (tratt fyrir ad hafa tekid umraeddan kurs i kenno) sem er nýflutt eins og venjulega. I fyrra var hun mamma i útlöndum, árid tar a undan mamma á kleppi en nú mamma i félagsmidstödinni. Hún býr núna med allt ad fjórum unglingum sem tharf ad kenna adeins a samFélagid, i fyrra bjó hun í bretlandi og árid tar a undan a kleppsvegi. fimmtudagur, nóvember 21, 2002
Undur og stórmerki gerðust. Það kom viðgerðarkall frá Riksbyggen til að kíkja á hitann í íbúðinni okkar og hvað haldiði, nú auðvitað var fínn hiti. Það var það heitt að ég gat verið á bolnum í fyrsta skiptið í tvo mánuði (var nefnilega að vaska upp og þrífa en þurfti að vera í peysu og skyrtu í morgun) en dreif mig að sjálfsögðu í peysu þegar kallinn kom. Hann mældi 21°C alls staðar. Ég sagði auðvitað (á minni frábæru sænsku, því auðvitað talaði þessi ekki ensku, helvítis Svíar!) að það gæti ekki verið, það væri alltaf skítkalt hérna og sérstaklega á kvöldin, það gæti nú ekki verið eðlilegt að þurfa að vera með húfu innandyra. Hann var alveg sammála mér (eins gott fyrir hann!) og ætlar að koma aftur á morgun og skilja eftir hitamæli sem skráir niður kuldann yfir eitthvert tímabil. Á þriðjudaginn keypti ég gæðahrærivél. Valið stóð á milli 500 SEK (4500 ÍSL) vélar og 2700 og 3000 SEK (24000 og 27000 ÍSL). Auðvitað keypti ég ódýru vélina enda stöndum við nú ekki í miklum bakstri á þessu heimili, það væri bara ágætt að geta þeytt rjóma einhvern tímann! Tessi Íraska var alveg ad gera alla brjálada á saenskunamskeidinu i gaer. Sé fyrir mér ad tetta namskeid muni enda med thvi ad vid tölum saensku med Írönskum hreim en ekki íslensk/dönskum. Allavega, ég var svo pirrud a munnraepunni i henni ad ég vard ad fara i langt heitt bad tegar ég kom heim. Hvad er betra en 40°C heitt bad, raudvinsglas og Sagan om de Två Tornen? Vantadi bara Older med gogga á fónin og Emelíu oní badid, ta hefdi thetta verid fullkomid. Er enn svaka afslöppud eftir allt tetta. miðvikudagur, nóvember 20, 2002
Á mánudaginn þegar við vorum á heimleið stoppaði Auður á Hötorget (útisölutorg) til að kaupa úr handa mér. Þau voru ansi ódýr og ég var búin að ákveða að Auður ætlaði að gefa mér úr í jólagjöf, þannig að ég var ekki viss. Auk þess hefur maður nú smá á tilfinningunni að svona úr endist ekki lengi. Auður ætlaði hins vegar að gefa mér úrið á mánudaginn en ekki í jólagjöf, svo þá sagði ég já. Var heillengi að leita að rétta úrinu (ég er vanalega mjög lengi að velja, nánast hvað sem það er) og fékk kallinn til að stytta það fyrir mig. Við vorum komnar svona 200 metra þegar Auður spurði mig hvað klukkan væri. Nú, ég er ekki búin að vera með úr í tvo mánuði en hef vanalega gsm símann okkar á mér (sem er í leið vekjaraklukkan okkar) og hafði litið á hann svona hálftíma áður og sagði því: “Þegar ég leit seinast á hana var hún hálf fjögur svo ætli hún sé ekki fjögur núna”. Auður horfði smá stund á mig og loksins fattaði ég að ég var með úr, rétti ánægð fram handlegginn og sveiflaði honum að mér. “Hún er stopp”. Fína, nýja klukkan mín var stopp. Við fórum því aftur til kallsins og báðum hann að skipta um batterí. Við bjuggumst við að hann myndi bara öskra á okkur og segja okkur að snáfa í burtu en hann var hinn vingjarnlegasti. Þegar hann rétti mér úrið aftur setti ég það á mig og ætlaði að fara en Auður vildi nú vita hvort það gengi í þetta sinn, en nei, það var stopp. Það var greinilega eitthvað meira en bara batteríið. Aftur var ég heillengi að velja en fann loksins eitt sem ég er nokkuð ánægð með og það gengur ennþá. Auður heldur að það endist í ½ ár en ég hef rosalega trú á því og segi 2 ár, við sjáum hvað setur. Auðvitað mun ég koma með mánaðarlegar fréttir af úrinu. En eitt er víst að ég ætla nú ekki að fara með þetta úr í sturtu, ekki ef ég ætla að láta það endast í 2 ár! mánudagur, nóvember 18, 2002
Það er ennþá svo kalt í íbúðinni okkar að ég stakk upp á því að við myndum hætta að raka á okkur skankana og undir höndunum. Auður tók nokkuð vel í þetta. Við myndum þá í leiðinni spara heilmikinn pening, rakvélablöð eru rándýr. Annars virkar nýja "töfrateppið" okkar þrælvel. Það er nú bara venjulegt ullarteppi en það heldur rosalega vel á okkur hita og fyrir okkur er það gríðarlega góður kostur eins og málum er háttað hérna. Hultur! Er það ekki miklu betra orð en “óhultur”? Fyrir mér þýðir hultur öruggur. “Hann er hultur fyrir skrímslunum”, eða eitthvað svoleiðis. Ég get eiginlega ekki útskýrt af hverju mér finnst þetta, ég get bara oft ekki munað hvort það er hultur eða óhultur sem er rétta orðið. Ég veit samt vel að “hultur” er ekki til. En það er einmitt það sem ég skil ekki, af hverju hefur maður ó-ið fyrir framan? Stundum þegar maður vill fá lýsingarorð sem þýðir akkúrat öfugt við það sem maður hefur þá bætir maður ó-i fyrir framan. Það meikar því ekki sens að óhultur þýði öruggur, það er svo asnalegt að segja “Þú ert ekki óhultur”, þetta hljómar eins og tvöföld neitun. Fyrir mér hljómar þetta nefnilega eins og “Þú ert óóhultur”. Mér finnst sem sagt að það ætti að vera til orð sem væri öfugt við “óhultur” og það væri orðið “hultur”. Fyrst ég er farin að koma með óskir um breytta íslensku þá get ég alveg eins beðið um það hérna að “hultur” muni þá framvegins þýða öruggur og “óhultur” muni þýða óöruggur. (Takið eftir “öruggur” og “óöruggur”, þau eru andstæð og það er bara bætt ó-i fyrir framan!). sunnudagur, nóvember 17, 2002
Á fimmtudaginn sáum við “Big Daddy” í sjónvarpinu. Aðalleikarinn er Adam Sandler en litli strákurinn er sá sem leikur son hans Ross í Friends, Ben. Við ætluðum ekki að horfa á myndina þar sem við þolum hvorugar Adam Sandler en þar sem það fyrsta sem við sáum var frekar fyndið ákváðum við að horfa smá. Mér fannst myndin mjög fyndin og mæli nokkuð með henni, ég er allavega viss um að Hauki bróður muni finnast hún mjög skemmtileg. Litli strákurinn leikur mjög vel í myndinni og ég get enn hlegið að senunni þegar kall frá Félagsmálastofnun dregur hann út að heimili Adams Sandlers en litli strákurinn veit ekki af hverju hann má ekki lengur búa hjá Sandler og kallar með gráttóni: “But I wipe my own ass”. Ég held þið sjáið ekki alveg hvað er fyndið við þetta nema að horfa á myndina. Í gær leigðum við "Spiderman" og ekki fannst okkur hún neitt sérstök. Við sáum líka "Birthday Girl" með Nicole Kidman og hún var miklu betri. Við fengum 4 símtöl í dag; eitt frá hvorri móður og tvö frá Hrönn. Hrönn kom svo í heimsókn (Georg var að læra fyrir próf), það var ofsalega gaman. laugardagur, nóvember 16, 2002
Óheppni minni var ekki lokið eftir þennan skemmtilega og ókeypis sightseeing-túr í strætónum í gær. Mælti mér mót við Auði á Universitetet lestarstöðinni kl. 19 og þaðan ætluðum við að fara í bekkjarpartýið. Ég ætlaði að taka strætó frá Karolinska (ekki búin að gefa strætóana upp á bátinn!) að Universitetet en fékk þá flugu í höfuðið að Auður ætlaði að hitta mig á næstu lestarstöð (St. Ericsplan), ég veit ekkert af hverju ég hélt það. Þegar þangað var komið mundi ég nú samt að svo var ekki, þannig að ég ákvað að taka lestina að Universitetet. Allt gékk ágætlega þar til við komum að lestarstöðinni næst á undan Universitetet, þá babblaði lestarstjórinn eitthvað í hátalarkerfið og allir yfirgáfu lestina og auðvitað fylgdi ég bara á eftir. Hann hélt áfram að babbla en það hjálpaði mér nú ekki mikið, ég skildi ekkert það sem hann sagði. Þar sem ég var eiginlega orðin sein nú þegar að hitta Auði (og ég veit hvað það fer í taugarnar á henni) þá bankaði ég í næstu konu og spurði hana á ensku hvert væri málið. Ég bjóst reyndar ekki við því að ég fengi mikla hjálp frá konunni þar sem það er mín reynsla að eldri konur hérna tali ekki mikla ensku. Fyrsta lukkan mín þann daginn var sem sagt að konan var áströlsk og skildi sænsku, og var þvílíkt til í að hjálpa mér í þokkabót. Það var sem sagt eitthvað vesen með lestarnar og þær voru ekki á leiðinni að ganga þessa leið í einhvern tíma. Kommon, ég átti eina lestarstöð eftir. En ljósið í myrkrinu (að þeirra mati allavega) var að eftir 40 mínútur átti að vera strætó fyrir þá sem ætluðu á endstöðina. Ég sagði konunni hvert ég var að fara. Einhver (ekki sænsk) stúlka heyrði okkur tala um Universitetet og bættist í bjargarhóp þeirra áströlsku. Uppi á yfirborðinu áttu samt að vera strætóar sem gengu sínar venjulegu leiðir og ætlaði ég bara að finna út hvern ég þurfti að taka. Eftir smá stund kom sú ástralska hlaupandi og kallandi: “Ég veit hvaða strætó á að taka, það er númer 640”. Gæfan var heldur betur farin að snúast mér í hag. Við náðum strætónum (eftir þónokkra bið) og svo sagði sú ástralska okkur hvar við áttum að fara út og í hvaða átt við áttum að labba. Ég kom því ekki nema 40 mínútum of seint á lestarstöðina í Universititete, en Auður vissi vel hver ástæðan var svo hún beið bara hin rólegasta. Þetta var ágætis bekkjarpartý, fínt að fá að tala við einhverja. föstudagur, nóvember 15, 2002
Smá grín fyrir helgina. Thetta sendi hann Kalli mér eitt sinn, mér finnst thad allavega ógedslega fyndid. The United Airline's passenger cabin was being served by an obviously gay flight attendant who seemed to put everyone into good mood as he served them food and drinks. As the plane prepared to descend, he came swishing down the aisle and announced to the assengers,"Captain Marvey has asked me to announce that he'll be landing the big scaryplane shortly, lovely people, so if you could just put up your trays that would be super." On his trip back up the aisle, he noticed that a well dressed, rather exotic looking woman hadn't moved a muscle. "Perhaps you didn't hear me over those big brute engines. I asked you to raise your trazy-poo so the main man can pitty-pat us on the ground." She calmly turned her head and said, "In my country, I am called a Princess. I take orders from no one." To which the flight attendant replied, without missing a beat, "Well, sweet-cheeks, in my country, I'm called a Queen, so I outrank you. Put the tray up, Bitch Ég fékk sama texta og Mummi en ég er samt minni geek. Ég er bara ekki nörd eftir allt saman.
Take the Polygeek Quiz at Thudfactor.com Eins og einn efnafraedikennari í HÍ ordadi svo vel: "Thetta er í áttina, bara alveg í hina áttina" thegar einn nemanda hans var ad reyna ad svara spurningu frá honum. Thad er einmitt thad sem "kom fyrir" mig ádan. Ég tók lestina eins nálaegt Karolinska Institutet og ég gat og svo átti ég ad taka straetó númer 3. Ég gerdi thad thó thad staedi ekki endilega thad sama á honum og vanalega, nú stód Södersjukhuset en vanalega stendur Karolinska sjukhuset. Ég veit ad their straetóar sem hafa sama númer fara sama hring svo ég ákvad bara ad taka thennan, ég bjóst vid ad hann taeki örtlítinn aukahring og svo kaemi ég til Karolinska Institutet. En nei. Hann tekur frekar svona risastóran eda risastaerstan hring ádur. Leidin sem nr. 3 fer líkist 8 í laginu og ég byrjadi á samskeytum lykkjanna. Ég fór alla nedri lykkjuna og svo rétt inn á efri lykkjuna og thá var ég komin til Karolinska Institutet. Thessi leid tók ekki nema eina klukkustund og 20 mínútur sem tekur 5 mínútur frá samskeytunum ef madur tekur straetóinn sem gengur í gagnstaeda átt (og hann er merktur Karolinska sjukhuset)!!!! Thegar ég var á áfangastad straetósins (Södersjukhuset) var ég hálfnud heim til okkar! Allir fóru út tharna en ég sat áfram thví ég vissi ad thessi straetó myndi allavega enda thar sem ég byrjadi ferdina. Thetta var lokastoppistöd svo bílstjórinn bad mig ad fara út. Ég labbadi svona 20 skref ad naesta straetóskýli og beid í hálfa mínútu eftir straetó nr. 3 sem nú var merktur Karolinska Institutet og thad var nákvaemlega sami straetó og ég var í og med sama bílstjóra! Af hverju mátti ég thá ekki sitja áfram í straetónum? Og thegar ég aetladi ad kaupa mér kók var sjoppan í Karolinska lokud. Ohhhh, og thá thurfti ég ad drekka bjór med matnum (aedislegt lasagna sem Audur bjó til í gaer), og mér sem thykir áfengi med mat frekar vont. Já ég var med fullan poka af bjór med mér, vid Audur erum nefnilega á leid í partý hjá bekknum hennar, ég vona svo heitt ad thad verdi leikir :-) Tetta er nu svindltest. Eg er seminord skv thvi. djö....
Take the Polygeek Quiz at Thudfactor.com fimmtudagur, nóvember 14, 2002
Eitt vantaði í frásögnina hennar Auðar. Við bárum hilluna, borðið og stólana beint inn í íbúðina um stofudyrnar. Það var í mesta lagi opið í 5 mínútur en þegar ég lokaði var stærðarinnar kónguló rétt fyrir innan gaflinn. Hún var með fjögurra centimetra langar lappir, þ.e. 32 cm í heild, og nokkuð stóran búk. Hún var næstum því jafn stór og hestur, kannski var þetta bara Sleipnir gamli! Auðvitað hleypti Auður henni út. Ég er rosalega ánægð með nýja IKEA dótið okkar, það er ekkert smá flott. Í dag hef ég verið að reyna að fylla bókahilluna okkar en það gengur ekki alveg nógu vel, við erum greinilega ekki með of margar bækur með okkur eins og við héldum í fyrstu. Bókahillan er þvílík snilld. Þegar ég var að setja hana saman hélt ég að fyrsta hillan sem ég tók upp væri gölluð, það hafði verið sagað af vinstra horninu. Ég var náttúrulega alveg brjáluð, þetta var bara týpískt fyrir Svíana, alltaf verið að gera okkur erfitt fyrir og hrekkja okkur. Mig dauðlangaði að fara og skipta henni en auðvitað nennti ég því ekki. Síðar tók ég eftir því að fleiri hillur voru “gallaðar”, en þá er þetta smá pláss fyrir snúrur sem gerir okkur kleyft að hafa t.d. einn hátalarann okkar í hillunni, það er voða smart. I gaer forum vid og keyptum bokahilluna og bordid og stolana sem vid aetludum ad kaupa a laugardaginn. Um tima leit ut fyrir ad vid yrdum ad fara heim med tetta allt i straeto tvi IKEA tekur 600 SEK f. ad senda manni drasl, sem vid tímdum audvitad ekkert ad borga (ok, ég tímdi thvi ekki) og gellan i IKEA sagdi okkur ad leigublilar gaetu tekid mest 180 cm langa pakka en hillan er 192. Eftir ad hafa radfaert okkur vid serlega radgjafa okkar (Hronn og Georg) i tvi ad dila vid Svia akvadum vid ad kanna tetta med leigubil nanar. Bilstjorarnir fyrir utan IKEA voru hinir vingjarnlegstu, sogdu, "ekkert mal" og skelltu 192 cm longu hillunni okkar i skottid asamt bordinu+ stolunum og 4 tungum innkaupapokum ur smart (stormarkadurinn okkar). Sidan pokkudu teir okkur ofan a allt saman og keyrdu okkur heim f. 160 SEK!!!! Hehe, vid graeddum sumse 440 sek sem eru 10 klst. i pool, 22 bjorar a studenta bar i Uppsala (toluvert faerrri a venjulegum borum) eda 12 kilo af nautahakki. Vid vorum rosa stoltar af okkur. Eftir saenskunamskeidid okkar (tessi Iraska var bara med skarra moti, enda sagdi kennarinn nokkrum sinnum "Bara hlusta" adur en hun gat byrjad og einu sinni "Leila, bara hlusta") hofumst vid handa vid ad setja dotid saman. Vid gerdum samning adur en vid sprettum kossunum upp; Emelia átti ad stjorna og eg myndi gera allt sem hun segdi. Mín reynsla af samsetningu IKEA vara med lýdraedislegum adferdum er nefninlega su ad hillan/bordid/skapurinn endar vitlaust samansett og teir sem unnu lýdraedislega saman ad samsetningunni raedast ekki vid i nokkra tugi klukkustunda a eftir. Tannig ad eg tok throskaskref og sagdi "Tu matt rada." Emelia flytti ser natturulega ad taka vel i tad og stjornadi med miklum glaesibrag og eg hlyddi med tilthrifum. Nidurstadan vard su bokahillan okkar, bordid og allir 4 stolarnir eru fullkomlega sett saman og vid Emelia erum jafnvel betri vinkonur nuna en fyrir IKEA samansetningu. þriðjudagur, nóvember 12, 2002
Ætla að læða inn einum brandara sem Solla frænka sendi mér á seinasta ári. A man goes to the forest for a bear hunting weekend. The first day he walks around the forest and spots a bear so he says to himself ' right, I'm going to kill my first bear of the weekend' and he shoots it but after he does this the bear walks off & disappears & a minute later somebody is tapping on his shoulder - it is the bear he just shot. The bear says,'because you tried to shoot me I'm gonna teach you a lesson you won't forget, I'm gonna fuck you up the arse'. The next day the man walks in the woods again and is determined to shoot the bear dead for what he did yesterday. He sees the bear, takes one shot & thinks the bear is dead, but again it walks up & disappears and later he feels somebody tapping on his shoulder - it's the bear again, who Fucks him up the arse again. The following day the man walks, very painfully, into the woods again with a much bigger shotgun. He sees the bear, takes a good long aim & shoots the bear this time the bear stays still for a while and the man thinks 'great - it's dead'. However, the bear gets up after a while & disappers and then the man feels tapping on his shoulder again. It's the bear again and he says 'Hey, you don't really come here for the hunting do you?' Það byrjaði að snjóa hjá okkur um helgina, og ekki hlýnaði við það. Það liggur smá snjór yfir öllu saman sem fær mig til að hlakka enn meira til jólanna. Ég svaf loksins út, til hálf eitt, en það hef ég ekki gert í margar vikur, þ.e.a.s. á virkum degi. Ég er nefnilega búin að vera svo dugleg undanfarið, vakna með Auði og hangi á netinu í Karolinska Institutet allan daginn. Í dag varð ég hins vegar að vera heima þar sem ég bjóst jafnvel við símhringingu. Ég veit núna að það var greinilega bara stjarnfræðilega fáránlega óskhyggja. Ég hringdi nefnilega í gær enn einu sinni í húsvörðinn okkar og bað hann að hringja í einhvern útaf hitanum í íbúðinni og sagði honum að ég yrði heima í dag. Auðvitað hefur enginn hringt. Ég hringdi því í SSSB (stúdentaíbúðarleigan) og sagðist vingjarnlega konan ætla að hringja og tala við mig innan fárra daga. Ég varð mjög glöð að heyra það. Það virðist sem ég falli alltaf fyrir þessum brandara hjá Svíunum: “Já, já, við munum hringja í þig”. En þessi sagðist lofa að hringja í mig. Hún heyrði greinilega að ég var ekki alveg nógu ánægð með þetta. Það er eins gott að það verði hlýrra hjá okkur um jólin því ekki getum við boðið vanfærri konu upp á þetta! Í dag tók ég aðeins til og þvoði þrjár þvottavélar. Mér þykir svo gaman að þvo, henda í þurrkara og brjóta saman. Í alvöru. Kannski er það bara því ég þarf ekki að gera það nema á eins og hálfs vikna fresti. Fengum bref fra Studentagardafiflunum sem legja okkur iskoldu og randyru ibudina okkar. Their leigja hana af eigandanum og legja okkur hana sidan a okurverdi. E-r nefnd er buin ad urskurda um ad their megi ekki lata tha sem bua i svona ibudum sem their aframleigja borga miklu meira heldur en tha sem bua i ibudum sem fiflin eiga sjalfir. Tvi aetla fiflin ad segja upp ollum sem bua i svona aframleigdum ibudum af thvi ad theim finnst svo orettlatt ad lata alla studenta borga svipada leigu. Tvi verdur okkur kannski hent ut i vor, nema thessi nefnd skipti um skodun og segi ad thad se allt i lagi ad lata okkur borga svona mikid. Leigan er svona ha hja okkur thvi thad er svo mikill kostnadur hja studentagordunum i stjornun og skipulagningu, skv. theim. Skv. minni reynslu felst thessi stjornun i thvi ad taka numer thess sem fremstur er i bidrodinni og setja thad a netid. Studentar thurfa sjalfir ad fylgjast med thvi hvort theirra numer se komid upp og melda sig innan viku til studentagardanna og koma og undirrita samning. Their geta lika sent ther samninginn eftir ad studnetinn og thegar thu hefur undirritad hann faerdu lykla ad ibudinni. Eg bad tha um ad senda minn samning til islands en their sendu hann tvisvar i ibudina okkar i svithjod. Sem vid vorum ekki med adgang ad. Nokkrum vikum seinna föttudu their ad thegar eg bad um samininginn i posti til islands tha vildi eg fa hann til islands og byrjudu ad senda hann thangad. Their fengu hann audvitad i hausinn aftur med "return to sender" og hringdu radvilltir i heim til okkar og sogdust ekki geta sent okkur samninginn, thad hlyti ad vera eitthvad ad heimilisfanginu. Tha vorum vid bunar ad vera i ibudinni i meira en manud. Thegar vid vorum i stridinu vid telia reyndi eg ad hringja i studentagardanna til ad fa ad vita hver aetti bygginguna sem ibudin er i og thau gatu ekki einu sinni sagt mer thad. Thessi stjornun kostar okkur amk 10.000 isl a manudi. Tarf ad fara ad pina frumur am mánudagur, nóvember 11, 2002
Rádgáta á Nördahorninu Vid Audur yrdum afar thakklátar ef einhver gaeti hjálpad okkur med paelingar úr seinasta CSI thaetti sem vid sáum. Kíkid inn á nördahornid. sunnudagur, nóvember 10, 2002
Í gær skelltum við Auður okkur í Kungens Kurva, sem er verslunarsvæði, ekki svo langt frá okkur. Byrjuðum í IKEA, kíktum svo í Heron city (þar er aðallega risa bíó og veitingastaðir), og í Jysk (Rúmfatalagerinn). Okkur leist svo miklu betur á allt í IKEA að við drifum okkur þangað aftur. Keyptum alveg fullt: Teskeiðar, kodda (fyrir næturgestina), vínglös, lítið borð, skóhillu, mæliskeiðar (því mín ætlar að vera svo dugleg í bakstrinum!), pastasigti, og hálfgerðan písk (í eldhúsið!). Allt draslið er náttúrulega svo nauðsynlegt að það var rifið úr umbúðunum og tekið í notkun. Litla borðið settum við í hornið við hliðina á röndótta sófanum okkar. Auður tók svo fínu græjurnar okkar loksins upp úr kassanum og prýða þær borðið. Við ætluðum að kaupa bókahillu, og eldhúsborð og stóla en eldhúsborðið og stólarnir er ekki til í augnablikinu. Það kostar 595 SEK (5400 ÍSL) að láta IKEA senda manni þetta heim og það tekur 2 vikur. Við ætlum því að reyna að fara tvær ferðir í strætó með dótið, sjáum hvernig það gengur því bókahillan er ansi massív. Ath. Það eru komnar nýjar myndir á myndahorninu, myndir af okkur í Stokkhólmi frá ágúst til október. Í gærkveldið skruppum við til Hrannar og Georgs. Hjá þeim var líffræðipar, Stefán og María, en þau eru skiptinemar í eitt ár. Þau eru bæði í M.Sc. námi, hann í rykmýi en hún í skordýrum. Skemmtilegt kvöld. fimmtudagur, nóvember 07, 2002
Rétt til getid, ég er enn einu sinni í Karolinska. Thad er bara svo mikid á netinu, ég held ég sé ekki einu sinni hálfnud! Loksins er búid ad selja Ford drusluna okkar, thad er ekki búid ad taka neinn smá tíma. Fólk er bara leidinlegt ad hafa ekki viljad hann fyrr og ekki borgad eins mikid og vid vildum. Og ekki hef ég mikid álit á thessum bílasölunáungum í Brimborg. Thegar ég lét bílinn inn gaf ég vidkomandi sölumanni upp fullt af upplýsingum sem hann skrádi í tölvuna, sagdi honum ad vetrardekkin vaeru í skottinu og ad allir pappírar vaeru í bílnum, en samt thurftu their ad hringja í pabba nokkrum sinnum til ad spyrja hann út í thetta allt saman sem thurfti svo ad hringja í mig. Pabbi sá nefnilega um thetta fyrir mig, thar sem ég er stödd í rassgati. Í thakklaetisskyni sendi ég mömmu og pabba til Prag í morgun og verda thau fram á sunnudag. Yfirskin ferdarinnar er árshátíd vinnunni hans pabba. Um helgina aetlum vid Audur thví ad fara ad versla; eldhúsbord og stóla (jólin eru á naesta leyti og vid eigum von á fyrirferdarmiklum gestum!), kodda (fyrir alla gestina sem aetla ad gista hjá okkur), bókahillu (flestar bókanna eru í kassa í geymslunni), lítid hornbord fyrir graejurnar, og teppi (thad er ennthá skítakuldi inni hjá okkur, og fer sko ekki hlýnandi). Ég aetla líka ad suda um ad kaupa teskeidar (eigum bara eina, thad er pirrandi thar sem ég er forfallinn Nesquikisti) og kannski smá skilrúm svo gestirnir okkar verda ekki feimnir thegar their gista hjá okkur, thad er nefnilega bara eitt "stórt" herbergi/stofa. Svo langar mig líka í hraerivél thar sem ég aetla ad vera dugleg ad baka fyrir jólin. Ég er viss um ad mamma hlaer af thessu, ég hef nú aldrei verid mjög hjálpleg í jólabakstrinum og eiginlega bara reynt ad koma mér undan thví. Sem betur fer var ég nú alltaf í prófum fyrir jólin, sú afsökun er gód og gild. Ég á ekki einu sinni eina uppskrift af jólakökum, verd greinilega ad spjalla vid múttu. Annars býd ég mig fram sem sérlegan smakkara. Ef einhver hefur áhyggjur af thví hvernig jólasmákökurnar séu á bragdid thá getur sá og hinn sami einfaldlega sent nokkrar til mín og ég sendi svo svar um hael. Um helgina verdum vid Audur líka ad kaupa nokkra jólapakka. Jólapakkarnir og jólamaturinn og jólagestirnir er thad sem ég hugsa stödugt um thessa daga. Thad tekur nefnilega 4 vikur fyrir Íslandspóst ad senda pakka til nordurlandanna og thá skiptir engu hvort thad sé Graenland eda Finnland, en Faereyjar taka bara 1 viku! Heimskulegt. Thannig ad vid verdum ad fara ad drífa í thessu. Aldrei fyrr hefur hugurinn verid í thessum thönkum fyrir midjan desember. Ég hef heldur aldrei thurft ad paela neitt í jólamatnum, mamma sér alltaf um thad, madur maetir bara kl. 18 vid matarbordid á adfangadag og thá er allt tilbúid. En núna er thetta allt ödruvísi. Sem betur fer verdum vid thó fjögur um thetta, thad er, ég tharf thá ekki ad sjá ein um eldamennskuna enda myndi thad nú ekki boda mjög gott. Mér sýnist nú ad vid aetlum samt ekki ad yfirgefa matarvenjur maedra okkar, hamborgarhryggur er sem sagt planid. Vid aelum sídan ad kaupa malt og appelsín af íslenskum sjómanni hérna í Stokkhólmi, og thid getid rétt ímyndad ykkur ad thad kostar sitt. Vid erum einnig ad paela ad kaupa hangikjöt af honum, fyrir jóladag eda annan í jólum. Aetli thad verdi svo bara ekki önd á gamlárs, ég vaeri thó líka til í kalkún, thetta er allt saman á samningastigi. Ég er ordin glorhungrud af ad huxa um thennan gaedamat, svo bless í bili. þriðjudagur, nóvember 05, 2002
Ég er búin ad vera á netinu í Karolinska sídan snemma í morgun. Lenti í einhverju veseni ádan, allt í einu (alveg satt) opnadist einhver sída med "Nude Celeptrities" og ég get ekki lokad henni. Med sídunni opnudust tvaer adrar sídur sem ég get heldur ekki lokad. Jaeja, ég fer brádum ad haetta hvort ed er. Thid tharna tölvusnillingar, hvernig lokar madur svona sídum. Ég get ekki heagri smellt á Ikonid nedst á skjánum, thad gerist ekkert, og svo er enginn kross í horninu!!!! Thá er greinilega bara eitt haegt í stödunni, og thad er ad skoda myndirnar! Annars rakst ég á 3 fínar myndir ádan, ekki inni á ofangreindri sídu heldur thegar ég var ad leita ad laginu "All the things she said" med T.A.T.U. (mjög flott lag og finnst á http://www.musicmass.com/, í boxi til haegri). Hún Britney lítur nú bara alls ekkert svo illa út, greyid. Ég held nú ad hún Electra hafi eitthvad misskilid brjóststaerd sína. Veit ekki deili á thessum ungu stúlkum, gaetu verid tatu stúlkurnar, thetta líkist annarri (thessari stutthaerdu) en ekki hinni (hún er med hrokkid hár í myndbandinu, en thad getur nú breyst snögglega). Um helgina sáum vid einhvern saenskan unglingathátt thar sem prófadir voru hitabrúsar frá thremur framleidendum. Kannad var hversu vel their héldu hita, hversu audvelt var ad thvo thá med venjulegum uppthvottabursta, og hversu vel their stódust skriddrekapróf. Eihver búdareigandi hélt thví nefnilega fram ad brúsarnir sem hann seldi tholdu ad vera keyrdur yfir af skriddreka, en annad kom á daginn. Enginn brúsanna tholdi skriddrekayfirvöltun. Krakkarnir fóru thví í búdina og kvörtudu og fengu endurgreitt. Snilld. Látid ekki plata ykkur svona, prófid hitabrúsana ykkar! sunnudagur, nóvember 03, 2002
Loksins gerðist eitthvað hjá okkur, en ekki bara af sjálfu sér, þetta var skipulagt. Í gærmorgun vöknuðum við kl. 7:50. Til að þið sjáið öll sömul þvílíkt afrek þetta var þá vil ég minna ykkur á að í gær var laugardagur, sem sagt frídagur, og við vöknuðum snemma, jafn snemma og á virkum dögum!!!! Eru allir að ná þessu. Og það hlaut að vera tilhlýðileg skýring á því að við fórum fram úr. Við vorum búnar að mæla okkur mót við Hrönn og Georg á T-centralnum rúmlega 9 því saman ætluðum við að skreppa til Uppsala og hitta aðra skólafélaga úr HÍ. Mættum 10:20 til Uppsala en þar sem lestarferðin (sem tók 40 mín) hafði gengið svo vel (við kjöftuðum nefnilega svo mikið) þá steingleymdum við að hringja í Snævar og Sigrúnu og mæla okkur mót. Gerðum það og biðum á McDonald’s á meðan. Hittum svo Snævar, Sigrúnu, Örnu og Karvel. Það var nú ekki amalegt að vera með 1 “guide” á mann til að lóðsa okkur. Þetta hljóta að vera æfðir leiðsögumenn því þau létu okkur þramma alveg heilmikið og vissu ofsaleg mikið. Sáum dómkirkjuna, en hún á að vera stærsta kirkjan á norðurlöndum og þau vildu líka halda því fram að hún væri elst. Kirkjan var mjög flott, úr múrsteinum að utan og með fullt af útskotum að innan. Þarna fer fram konungskrýningin og eru nokkrir konungar og aðalsmenn grafnir þarna. Fórum á safn (Museum of Medical History) og sáum kattasýningu, víkingadót, kóngadót, og krufningasal. Krufningasalurinn er byggður upp eins og hringleikahús, en þar krufði einhver víst frægur læknir á 17. öld útigangsmenn og seldi aðgang. Krufningarnar fóru einungis fram á nóttunni því það þótti ekki sæma að gera það á sama tíma og kirkjan (stóra dómkirkjan) var opin, en kirkjan stendur 100 metrum frá. Á veggjunum hanga 5 gömul landakort og m.a. eitt kort af Íslandi. Okkur er því gert ansi hátt undir höfði þar sem ekkert hinna kortanna sýndi eitt land. Fórum í gamla Uppsala, þar sem Uppsala var í gamla daga, það er svona úthverfi af Uppsala í dag. Skoðuðum þar kirkju og löbbuðum í kringum nokkra hóla þar sem kóngar voru grafnir í gamla daga, og við erum ekki tala um neina smá hóla og ekkert smá gamla daga, og það var alveg fullt af þeim. Það er búið að eyðileggja það sem var inni í sumum hólanna og á krufningalæknirinn frægi frá 17. öld (vísindamaður þess tíma) sökina. Hann gróf draslið út og er ekki vitað hvað varð um það, sem er frekar sorglegt því ég get nú ekki ímyndað mér hvaða upplýsingar hann hefur getað fengið út úr þessum haugum á þeim tíma nema að það stæði nafn viðkomandi kóngs skýrum stöfum einhvers staðar. Fórum svo heim í fína íbúð Snævars og Sigrúnar þar sem var borðað og kjaftað, horft smá á Svía vinna Íslendinga í handbolta (eins og vanalega) og fór Staffan Olsson “yfirsvíagrýla” þar fremstur í flokki. Tókum síðan sænskt pictionary, þ.e. orðin voru á sænsku en auðvitað þýddum við þau yfir á íslensku. Náðum ekki að klára spilið þar höfuðborgarfólkið þurfti að drattast heim en við Auður vorum alveg á leiðinni að vinna! Frábær dagur, hlakka til að hitta þau næst og er það áætlað laugardaginn 14. des þar sem við ætlum að hafa jólaglögg. Mamma hringdi áðan, og vakti okkur, það þarf nú eiginlega ekki að taka það fram lengur! Það voru nú ekki miklir fréttaflutningar en það er alltaf svo gaman að heyra í henni, hún verður síðan að fara að drífa sig hingað og draga pabba með. Inga frænka er með afmælisveislu (af því hún er orðin svo gömul muniði!) í dag. Ég veit bara ekkert hvar veislan er en þið ættuð að geta fundið Ingu í símaskrá Selfoss og hringt í hana! Góða skemmtun. fimmtudagur, október 31, 2002
miðvikudagur, október 30, 2002
Ég er naestum thví handviss um ad Inga födursystir mín eigi afmaeli í dag og er hún thá ordin hundgömul, 40 ára. Til hamingju elsku Inga! Hérna er linkur fyrir thá sem elska ketti. Nú getid thid flutt köttinn ykkar (eda hvada kött sem er ef thví er ad skipta) á einfaldan hátt! Ég er sem sagt stödd í tölvuverinu í Karolinska Instututet ad misnota adstödu Audar, aetla ad vera á netinu í allan dag, og allt ókeypis, jei. þriðjudagur, október 29, 2002
Hey, frábært að fá kveðju frá Lottu og Sirru í gestabókina. Velkomnar á klakann, eða öllu heldur til hamingju með að vera komnar á klakann, get víst ekki boðið ykkur mikið velkomnar. Úff, skrifaði fullt í gær á makkanum upp í skóla og getiði bara hvað (nei, aldrei þessu vant fraus helvítið ekki) það er ekki hægt að gera post eða post and publish á makkanum, nema kannski með e-rjum shortköttkís og krókaleiðum sem ég kann ekki, fjandinn hafi það þetta er makki!!!! Tapaði semsagt öllu draslinu og varð þvílíkt geðvond og fráhverf tölvum í einn sólarhring (sá síðan að það er ekki hægt að kenna öllum tölvum um það hvernig makkar eru (sorrý hákon!)) og er núna að skrifa á fína fullkomna pésann okkar Emelíu. Það sem ég vildi sagt hafa í gær var að Ömmi uppáhaldsbróðir minn var í Stokkhólmi á ráðstefnu um helgina og við hittum hann á laugardaginn og fórum með hann í mjög sænskt pool (venjulegt pool í svíþjóð, fyrir þá sem eru að pæla). Hann var afar verðugur andstæðingur held hann hafi sett 5 eða 6 kúlur niður í röð í einum leiknum. Bróðir minn, sko!!! Þessi ráðstefna sem hann var á var á vegum norrænu ráðherranefndarinnar, ungt fólk á norðurlöndunum og lýðræði eða eitthvað svoleiðis??? Hann segir okkur kannski frá því síðar, en bráðabirgðaniðurstaða eftir 3 daga skilst mér að hafi verið þær að svíar skilja ekki dani og öfugt. Svo þurfti hann að drífa sig að ná skipinu til Helsinki, þau áttu að vera 15 klst. að sigla, held þau hafi verið látin róa sjálf! Semsagt, alveg frábært og við hlökkum ógó til þegar Ömmi kemur aftur í heimsókn. mánudagur, október 28, 2002
Ég er hinn mikli veiðimaður. Hafið ekki áhyggjur, ég er enn ekki orðin geðveik. Í dag veiddi ég heljarinnar kónguló. Ég var að hafa brauðið mitt til þegar ég tók eftir þessari kónguló við hliðina á hendinni á mér, uppi á eldhússkenknum við hliðina á ísskápnum. Auðvitað stökk ég afturábak, eins langt og ég gat, sem er nú ekki nema 1 meter því gegnt er hinn skenkurinn með vaskinum og öllu tilheyrandi (smá útidúr, þið fáið að sjá myndir af eldhúsinu eftir 2 vikur!). Ætli það sé einhvers staðar keppt í afturábaklangstökki!! Allavega. Lausaganga kóngulóa er stranglega bannaðar á mínu heimili, svo ég greip glas og ætlaði að skella yfir hana. Haldiði ekki að kvikindið hafi þá hreyft sig og tekið á rás, yfir ísskápinn. Ég fékk gæsahúð mánaðarins, það er alveg nóg að þær hreyfi sig þá fæ ég gæsahúð. Mér hryllir þó alltaf meira að vita að þær eru hérna inni heldur en að reyna að veiða þær, svo ég náði í Rambó hnífinn minn og ennisbandið og þá gékk þetta eins og í sögu. Ég hafði þó ekki kjark í mér að renna blaði undir og henda henni út því ef hún slyppi út þá myndi hún detta á lappirnar á mér eða hlaupa eftir hendinni á mér og yfir andlitið og svo upp í mig. Ég tek það fram að á föstudaginn horfðum við á kóngulóarmynd í sjónvarpinu og þaðan hef ég þessar paranoiulýsingar (Auður reyndi nokkrum sinnum að banna mér að horfa á myndina en ég taldi að ég mundi ekki bíða skaða). Ég var samt nógu stór til að stríða smá. Í hvert sinn sem ég fór inn í eldhús athugaði ég hvort kóngulóin væri ekki örugglega enn í glasinu (eins og hún myndi lyfta glasinu upp og hlaupa burt!) og svo hreyfði ég það smá til að pirra hana. Ég veit að það er ljótt að stríða (allavega ljótt að stríða Auði!) en ég er að vona að ef ég get fengið mig til að horfa á kóngulær í svona mikilli nálægð án þess að þær geti stokkið á mig (og upp í mig og allt það) þá lagist ég kannski með aldrinum. Æ, ég veit samt ekki. Aujan mín henti svo kóngulónni út þegar hún kom. Henni fannst hún samt svo ógeðsleg að það var með herkjum að hún tæki verkið að sér. Undur og stórmerki gerðust. Það kom viðgerðarkall til mín. Hann leit á viftuna, hún á að vera svona, óskaplega hljóðlát (ekki rafmagnsvifta) og með örlitlu sogi! Hann ætlar síðan að hafa samband við aðra kalla útaf hitanum (eða öllu heldur kuldanum) og einhverjum skáp sem er ómögulegt að opna nema hafa skúffuna fyrir neðan opna! Og svo kom kall frá Riksbyggen (eigendur íbúðarinnar okkar) til að mæla radon. Ég veit ekki hvort maður á að vera hræddur eða þakklátur. Hann var að mæla fyrir ríkið, og fékk ég örlitlar upplýsingar upp úr honum, ekki mjög ræðinn á sænskunni og talaði litla ensku. Hann fór hann að tala um cesium frá Tjernóbyl, en það var einungis til að koma mér á rétta sporið að ég held, svo ég skildi hvað radon væri!!! Ég tel nefnilega að hann hafi haldið að ég vissi ekkert hvað radon væri því hann skildi ekki nú í fyrsta lagi ekki orðið “radon” þegar ég bar það fram, hálfvitar þessir Svíar. Ég spurði auðvitað hvort þetta radon kæmi frá Tjernóbyl en hann kvað svo ekki vera og þá fór hann að tala eitthvað um byggingar og brýr og dæmi, ég skil nú ekki alveg hvað hann var að tala um. Hann skildi svo eftir dós merkta “Electret radon monitor” sem þeir ná í næsta föstudag. Hann var einnig með rosalegan mæli og kvað mig ekki vera í hættu. Og svo græddum við Auður einn klukkutíma. Svíar skiptu nefnilega úr sumartíma í vetrartíma í dag, en það vissum við ekki. Auður mætti því kl. 8 í “vinnuna” í morgun, klukkutíma fyrr en vanalega. Viðburðarríkur dagur í dag. sunnudagur, október 27, 2002
Byddí brjál og Árni Jökull, nýji strákurinn hennar, áttu afmæli í gær. Byddí varð 26 en Árni Jökull eins mánaða. Til hamingju bæði tvö. Hringdi í mömmu í gærkvöldi, bara til að spjalla. Konan hefur svo mikið að gera að ég þurfti að elta hana um allt Ísland og fann hana loksins í húsi á Selfossi (hjá Sollu móðursystur). Þær systurnar voru nefnilega svo hörkuduglegar, ruddust á föstudaginn inn á Grænuvelli 3 á Selfossi (headquarters Grænuvallarættarinnar, þar búa amma og afi) og rumpuðu slátrinu af. Fórum á skemmtistaðinn Bitch í gærkveldið, Bitch átti að ég held 8 ára afmæli. Að sjálfsögðu var margt um konuna. Staðurinn tekur 650 manns og við áætlum því að þarna hafi verið um 600 kellur. Það vakti athygli hjá okkur að þarna voru 5 í pilsi og þar af 4 í stuttu pilsi, m.a. Auður. Auk þess var ein í stuttu pilsi og buxum innan undir, en það telst ekki með. Af þessum 600 konum voru því tæplega 1 % í pilsi, sem er jafn mikið og t.d. fólk sem þjáist af geðklofa. Þar sem grunnástandsklæðnaður þessa hóps af konum er fyrst og fremst buxur þá er spurning hvort þessar 1 % sem klæða sig í pils séu í raun klæðskiptingar! Grunnástandsklæðnaður karlmanna er nefnilega líka buxur en ef þeir voga sér að fara út á djammið í pilsi þá eru þeir augljóslega klæðskiptingar. Fórum á McD á leið heim. Við stóðum í röðinni og kjöftuðum þegar e-r strákur, sem var greinilega að hlusta á okkur, sagði: “Hokkolat”. Svíar bera súkkulaði svona fram, svo ég sagði bara: “Nej, inte hokkolat”. Eftir smá stund endurtók hann þetta og ég svaraði honum eins, skildi ekkert hvað drengurinn var að rugla. Við hliðina á okkur fóru einhverjir aðrir strákar að hlusta á okkur og spurðu svo hvort við værum íslenskar og við játtum því. Þá sagði vitleysingurinn “Hokkolat” í þriðja skiptið. Strákarnir við hliðina á okkur sögðu þá við hann: “Þær eru íslenskar, ekki finnskar”. Fyrst vitleysingurinn hélt að við værum finnskar þá hef ég ekki hugmynd um hvað þetta “Hokkolat” á að þýða. Þessir við hliðina á okkur voru greinilega afar heillaðir af að við vorum íslenskar og fengum við að heyra “Finnbogadóttir” og “Tungur knífur”. Annar þeirra var greinilega vel að sér í “Hrafninn flýgur” því hann fór með örlitla senu: “Gestur har drepit Þórð, met thessum kníf. Tetta er tungur knífur”. Þessi ungi maður er betur að sér í þessari mynd en nokkur Íslendingur ábyggilega. Hann sagði okkur að hann hefði lengið leitað þessarar myndar, hann elskaði hana en skildi bara ekki af hverju hún fengist ekki á videoleigum. Við sögðum bara: “Ye, we wonder why!”. Annars erum við Auður orðnar frekar spenntar að sjá þessar blessuðu mynd, við verðum að sjá þessa senu, ég meina, ungt fólk hérna kann línu úr myndinni, þetta hefur greinilega haft mikil áhrif á þau. Ég tel að myndin hafi í raun verið leynilegur áróður Davíðs Oddsonar, og tókst augljóslega snilldarlega að heilaþvo ungmenni heillrar þjóðar! Okkur fannst þetta bara gaman, þetta er annað skiptið sem við förum á þennan McD stað og í bæði skiptin fer einhver að tala við okkur í röðinni um “Tungur knífur”, magnað. föstudagur, október 25, 2002
Jaeja, aftur kominn á exelnámskeidid. Núna er hann ad kenna okkur um databasa sem er allt í lagi. Verd ad deila med ykkur lítilli sögu úr verkefninu mínu frá í gaer. Tad er nefnilega svona kökukaffi á fimmtudögum hjá teim og svoleidis heitir fika. Hann Samir leidbeinandinn minn var ordinn voda svangur um fjögurleytid og ég vildi spyrja hann á minni frábaeru saensku hvort hann hefdi ekki fengid sér kaffipásu en ég rugladist pínulitid og spurdi hann hvort hann hefdi ekki fengid sér fitta/fita (er ekki viss á stafsetn.) og tad tydir dálítid afar óskemmtilegt, nefninlega dónalegt nafn á kvenkyns kynfaerum. Honum fannst tetta rosalega fyndid, og kalladi tetta audvitad yfir labid (en tordi ekki ad segja fitta sjálfur, auminginn) og tá gátu allir gladst yfir heimska útlendingnum sem veit ekki muninn á kaffitíma og dónaskap. Ég lít svo á ad ég hafi glatt annad fólk fyrir naestu vikur med tessu og aetla tvi ad vera skapvond allan nóvember. miðvikudagur, október 23, 2002
Komin aftur. Ég er á exel námskeidi sem átti ad vera advanced. Hann er búin ad kenna okkur hvernig madur á ad leggja saman og margfalda og ad madur á ekki ad stimpla inn allar tölur sjálfur, heldur vísa í reitina. blaaaaa...... Ömmi saeti bró hringdi í gaer. Hann er á leidinni til stokkhólms á fimmtudagskvöldid og vid aetlum ad hittast á laugardaginn. Hann er ad fara á rádstefnu sem er mjög pökkud. Á laugardaginn hefur hann 2 tíma sem hann á ad nota í ad kynna sér áhugaverda stadid í Stokkhólmi og hann mun audvita kynna sér hvad Auja sys og emelía hafa upp á ad bjóda. Var ad skoda heimasiduna hennar Unnar Maríu litlu. Hún er alveg rosalega saet, hún er á barnaland.is ef tid viljid kíkja á hana. Jamm, fórum á nýjan pool stad á sunnudaginn af tví ad Jo-lo okkar var lokadur. Tessi var líka ágaetur, ekki eins uppalegur og JoLo. Held ég fíli JoLo samt betur tví bordin eru betri en tar og svo faer madur ekki coffee-shoop-í-amsterdam flash back af tví ad spila á JoLo. Á eftir förum vid emelía á saenskunámskeidid okkar. Kennarinn okkar er voda fínn en bekkjarfélagarnir ekki. Eda meira svona einn bekkjarfélagi. Tad er kona frá Írak sem getur ekki haldid sér saman í 5 mínútur. Ef ad kennarinn spyr ad einhverju svarar hún alltaf, hvort sem hún veit svarid eda ekki og hvort sem ad kennarinn var ad spyrja bekkinn eda e-rn ákvedin nemanda, annan en hana. Og svo apar hún allt upp eftir kennaranum tegar hann er ad leyfa okkur ad heyra hvernig á ad segja ordin tannig ad madur heyrir ekkert nema Íraskan framburd. arg. Veit ekki hvort ég hef tolinmaedi í tad eftir tennan exel kúrs Í gaer gerdi ég stórhaettulega hluti á labinu (rannsóknarstofunni). Ég turfti ad nota rosalega sterka sýru (HF) til ad laga peptidid sem ég var ad búa til. Ef madur andar gufunni ad sér eydast í manni lungun og ef madur faer tessa sýru á sig fer hún inn ad beini og étur tad upp. Mjög haettulegt, tannig ad ég er algjör nördahetja núna, lifdi tetta af. Sjúff mar... Tarf ad bítta um tölvu mánudagur, október 21, 2002
Ég drap gæludýrið!!!! Ég veit, ég er vond. Nýbúin að hæla sjálfri mér fyrir þvílíka manngæsku og svo bara BAMM. Reyndar var það meira svona HOCCCCHLLL, ég sturtaði nefnilega greyinu niður klósettið. Ég var að taka til, sópa og svona, sá ekki kóngulóna og hélt þá að hún væri farin eða eitthvað svo ég sópaði í horninu hennar. Hún var víst ekki farin og byrjaði að hlaupa um gólfið og það vil ég ekki. Hún mátti vera þarna með því skilyrði að hún héldi sig í horninu, og þar sem hún braut skilmálana þá sópaði ég henni í fægiskófluna og henti í klósettið. Ég fékk örlítið samviskubit, hún var svo lítil. En hins vegar gerði ég annarri kónguló greiða áðan. Sú var á göngu yfir stofugólfið, ábyggilega 6 sinnum stærri en gæludýrið. Ég ákvað að þar sem ég var með fægiskófluna á mér þá gæti ég nú alveg eins skutlað kóngulónni í skófluna og hent henni út eins og að kremja hana með skóflunni, og það gerði ég. Mér finnst við kóngulærar því vera kvittar. Hvað allar hinar kóngulærnar sem ég hef drepið varðar, þá er það í fortíðinni! sunnudagur, október 20, 2002
Í gær fórum við Auður á Hötorget og keyptum sængurgjafir handa Unni Maríu og Árna Jökli, æðislega sætt en við megum ekki segja strax (við sendum pakkana örugglega ekki fyrr en um jólin). Svo fórum við til Hrannar og Georgs. Við erum bara komnar með matarboðsáskrift hjá þeim. Fengum Tacco eða Fajitas eða hvað þetta heitir allt saman, allavega mjög gott og þá skiptir svo sem ekki máli hvaða nafn þetta ber. Í eftirrétt fengum við aðra útgáfu af heilsusamlegu hafrabökunni, núna með eplum, einnig mjög gott, og þvílíkt saðsamt. Það var hlustað á tónlist og kjaftað, og ég vann!!! Í dag á afi minn á Vorsabæ afmæli. Ég veit að hann les ekki bloggið (fer ekki í tölvur yfir höfuð) en engu að síður: Til hamingju með áttatíuogeins árs afmælið. Vá, það er mikið. Á morgun á lítill vinur minn, Brynjar Daði, eins árs afmæli. Til hamingju sæti! Hann var hins vegar svo sniðugur að halda upp á það í gær. Hann vissi náttúrulega að það væri meiri líkur á að fólk kæmist ef hann byði þeim á laugardegi heldur en mánudegi. Áðan fórum við í billiard með Hrönn og Georg, og spiluðum í rúma 2 tíma. Ég held bara að allir hafi næstum því unnið alla. Síðan héldu þreyttu, duglegu íþróttagarparnir á kínverskan veitingastað og belgdu sig út. föstudagur, október 18, 2002
Alveg hræðilegur hlutur gerðist um daginn, það var samt meira hræðileg hugsun. Seinasta mánudag moppaði ég alla íbúðina (það er alveg ótrúlegt hvað lóin hrannast upp fljótt), gaman, gaman því ég þoli ekki að búa í of skítugri íbúð. Allavega. Tók ég þá ekki eftir einhverjum svörtum nabba rétt hjá útidyrunum í tveggja centimetra hæð. Auðvitað reyndi ég bara að taka þetta með moppunni en þá byrjaði nabbinn að flýja. Þrátt fyrir að ég hafi nú gert mér grein fyrir því að þetta gæti verið eitthvað stórhættulegt þá beygði ég mig niður til að skoða það nánar. Ég útilokaði strax kóngulærnar; þær ættu allar að vera í felum, og ættu líka allar að vera fyrir utan íbúðina mína, auk þess sem ég hef ekkert tekið eftir þeim hérna inni og ég moppa oft. En svo var þetta kóngulóarkvikindi. Hún náði að skjótast undir dýru símasnúruna okkar, sem er negld við vegginn, svo ég ákvað að bíða eftir að Auður kæmi heim. Auður er nefnilega sérlegur kóngulóarfjarlægarinn minn, hún er svo hjartgóð þessi elska að hún hefur mikið fyrir því að elta kvikindin uppi innandyra (þó einungis ef ég bið um það), veiða þau án þess að meiða þau, og sleppa þeim út. Mér vöknar um augun af tilhugsuninni! Þegar Auður kom heim sagði ég henni frá kóngulóarfundinum og þá sagði hún eitthvað á þessa leið: “Æ, litla greyið var búin að hafa mikið fyrir því að búa sér til heimili og svo kemur þú bara og eyðileggur það”. Ég stóð alveg kyrr í tvær sekúndur og hugsaði með mér að þetta væri rétt, litla greyið, og hvap ég væri vond. Með herkjum náði undirmeðvitundin mín þó að koma mér út úr þessum transi. Ég ákvað þó að gera undantekningu (bara af því að hún er svo lítil og langt frá mér vanalega) og leyfa henni að búa þarna. Auðvitað fylgist ég grant með henni á hverjum degi, ef hún tekur upp á því að stækka óhóflega (og það er ég sem ákveð hvað er óhóflegt og hvað ekki!) eða breiða of mikið úr sér þá verður sko tekið í taumana. Ég ætla samt að biðja þá sem koma í heimsókn til okkar að gefa henni ekki að borða og helst ekki sýna henni neina athygli því þá espist hún bara upp! fimmtudagur, október 17, 2002
Ég er nú bara farin að fá á tilfinninguna að ég sé ekki til. Emelía er sú sem skrifar á bloggið, hún skrifar komment undir mínu nafni, hringir í fyrirtæki og stofnanir og segist vera ég. Þetta er svona eins og Söndru Bullock myndin þarna, netið. Einn daginn þegar ég kem heim stendur eitthvað fólk í íbúðinni og spyr hvað ég sé eiginlega að gera heima hjá Auði. Þau eru búin að stela vegabréfinu mínu og ID kortinu sem ég hafði svo mikið fyrir að fá hér, það eina sem ég á til að sanna hver ég er lestarkortið þar sem ég er búin að skrifa nafnið mitt en af því að ég er ekki Andur/Audur/Iydur Magnusdottir/Maknusdottir verð ég handtekin fyrir þjófnað á strætókorti og send heim til íslands en þar sem ég er ekki með vegabréf taka þeir ekki við mér (schengen og allt það) þannig að ég verð flutt í einangrun á Svalbarða þar sem pappírarnir mínir týnast og ég þarf að vinna fyrir mér sem ráðskona hjá eldgömlum bónda sem er tvífari Gísla gamla...... Annars er komið nýtt á Nördahornið Það er ástæða fyrir því að ég hef ekki skrifað í langan tíma. Ég vildi geta sagt að það væri vegna anna en svo er ekki. Það hefur einfaldlega ekkert gerzt og mér hefur ekki dottið neitt bull í hug. Ég verð þá bara að reyna að teygja lopann. Það er ennþá vesen að fá viðgerðarkalla til að kíkja á viftuna fyrir ofan eldavélina, gera við einn skáp og setja eina hillu í annan skáp. Hringdi í húsvörðinn seinasta mánudag, þar sem hann sagðist ætla að hjálpa mér ef þetta yrði vesen. Hann er búinn að hringja útaf þessu en þeir sem eiga húsið segjast ekkert kannast við neina Magnusdottir. Þeir halda víst að þar með sé þeirra hluta lokið og þeir hafi staðið sig vel, fávitar. Ég lenti reyndar líka í þessu þegar ég hringdi fyrir tveimur vikum. Ég reyndi þá að segja viðkomandi að ég héti Magnusdottir (hinn persónuleikinn minn!) og byggi á þessum stað og gaf henni meira að segja símanúmerið mitt. Ætli það sé ekki þannig að þar sem ég heiti ekki það sama og stendur í þeirra skrá þá hjálpa þeir mér ekki, þó ég búi á viðkomandi stað. Við Auður höldum nefnilega að hérna sé ávallt einungis ein leið og engin önnur. Ef þú ferð ekki nákvæmlega eftir henni þá gerist ekkert, það er ekkert hægt að kanna málið. Við erum skráðar hjá stúdentasamtökunum og borgum leigu mánaðarlega til þeirra en fáum enga hjálp. Það er greinilega einhverjir samskiptaörðuleikar í gangi milli þessara stofnana. Hvert er málið. Maður hefði haldið að þetta ætti að ganga frekar ”smooth”, það hlýtur einhver að leigja íbúð hérna í Stokkhólmi sem einhver annar hefur leigt áður!!!! Og ætti þá að vera skráður. Svíar virðast geta gert mál úr engu. Þeir myndu sko hafa fengið styrk út á að ”Gera úlfalda úr mýflugu” eins og nokkrir spekingar reyndu hérna um árið. Myndin hérna að neðan heitir ”Afar fallegt” og er fundin af mér! Ætlaði bara að leyfa ykkur hinum að njóta hennar líka. 
mánudagur, október 14, 2002
Skilaboð til Auðar Beib, bestu vinkonu Hlínar! Ef þú sendir mér kannski e-mail (sjá á síðunni) svo ég sjái e-mailið þitt þá get ég sent þér nokkrar ábendingar. Ég þekki nefnilega ofsalega kláran strák (Kalla klára) sem svarar öllum mínum bænum, allavega hvað bloggið varðar :-) sunnudagur, október 13, 2002
Í gær hengum við inni allan daginn, lásum og horfðum á sjónvarpið, en um kvöldið fórum við á “Bitch”. “Bitch” er skemmtistaður sem er opinn tvo laugardaga í mánuði og ábyggilega einungis opinn konum, allavega er hugmyndin að þar hittist konur og skemmti sér. Þegar best lét voru örugglega 150 konur þarna og flestar á dansgólfinu. Meira að segja við Auður dönsuðum við nokkur lög, og var það ég sem var dragbíturinn eins og vanalega. Konurnar voru nú bara alls ekkert of lessulegar. Margar voru með sítt hár og fáar feitar :-) Vorum líka inni í dag, fyrir utan að skreppa í búðina og videoleiguna. Sáum “American History X” (ég var reyndar búin að sjá hana), sem mér finnst mjög góð, og svo er Edward Norton svo sætur og mikill töffari í henni. laugardagur, október 12, 2002
Um kaffileytið í gær hittumst við Auður á Poolstofunni okkar, JoLo. Tókum 4 leiki og var jafnt, 2-2. Fórum þá í miðbæinn til að drepa tímann því það voru tæpir 2 tímar þar til við áttum að vera mættar á lestarstöðina hjá Hrönn og Georg, þau buðu okkur nefnilega í mat. Við fórum og keyptum vínflösku til að taka með okkur. Reyndar fórum við og tókum miða, það er nefnilega þetta biðraðakerfi í öllum ÁTVR hérna. Það voru 64 á undan okkur og fjórir afgreiðslumenn. Við röltum þá um í nokkuð stórum markaði sem var í kjallara hjá Hötorget (undir bíóinu og fullt af veitingastöðum). Þarna rakst ég á sölubás sem sérhæfði sig í furðulegum ávextum, ábyggilega 15 tegundir. Ég get að sjálfsögðu ekki nefnt einn einasta á nafn, en ég þarf að komast að þessu. Ég get varla einu sinni lýst þeim! Keyptum okkur franskar og kók á McD og pantaði ég á sænsku (rosa erfitt!). Svo keypti ég blý, á sænsku. Maður verður einhvern tímann að byrja. Hrönn beið okkar á lestarstöðinni, enda vissum við ekkert hvar þau áttu heima. Reyndar veit ég ekki enn hvert heimilisfangið þeirra er, en ég rata þangað. Þau eru með alveg risastóra íbúð, 55 fm. Eins furðulegt og það er, þá er þeirra íbúð einungis 10 fm stærri en okkar en lítur út fyrir að vera næstum því tvöfalt stærri. Ég var nú bara smá svekkt yfir því hvað okkar íbúð er eitthvað asnalega hönnuð, og ég sem er svo ánægð með hana. Þeirra íbúð er miklu gáfulegri. Það er t.d. ekki mjög gáfulegt að þegar maður er með eitt herbergi sem þjónar tilgangi sem svefnherbergi og stofa, þannig að maður býst þá við að einungis 1-2 geti búið þarna, að þá sé eldhús sem rúmar 12 manna fjölskyldu. Hver er tilgangurinn! Þeirra eldhús er lítið og nett og svo er eldhúsborðið í stofunni, sem ég fíla geðveikt. Svo er baðherbergið okkar stærra og gæti plássið líka verið sparað þar. Kannski ætti ég að reyna fyrir mér sem arkitekt! Þau eru með risastórt svefnherbergi. Og tölvan þeirra þjáist ekki af innilokunarkennd eins og okkar, tölvuherbergið er mjög stórt. Þetta er sum sé skemmtileg íbúð. Ég læt teikningar af íbúðinni fylgja með síðar!!! Já, og svo borga þau 10 þúsund ÍSL lægri leigu og eru við skólann sinn en við í 40 mín fjarlægð. Ég er hins vegar enn ánægð með okkar, hún er lítil og sæt, og dýr og skítköld. Allavega. Fengum þennan fína fiskrétt, ég var rosalega ánægð þar sem ég hef ekki fengið fisk síðan við komum hingað, og þetta var meira að segja íslenskur fiskur. Svo fengum við mjög góðan eftirrétt og hrikalega hollan, heitur réttur með rabbabara og haframjöli. Þegar ég mætti á svæðið var mér soltið mál að pissa, ekkert merkilegt svo sem með það. Ég labbaði auðvitað beint inn á baðherbergið, leit við en sá enga hurð. Ég var nú það hissa að ég leit í kringum mig, eins og ég byggist við að finna hurð bak við klósettið eða eitthvað, veit ekki, maður er nú ekki alltaf að hugsa rökrétt. Leit aftur í dyrnar, ennþá engin hurð sjáanleg. Ég hugsaði með mér: “Jæja, það verður bara að hafa það. Þau eru greinilega bara mjög frjálsleg með sínar klósettvenjur, og ég veit að þau hafa oft fengið gesti, svo aðrir hafa örugglega pissað hérna fyrir opnum dyrum svo ég geri það bara líka”. Mig dauðlangaði nú að vita hvað gestirnir gera þegar þeir þurfa að gera eitthvað annað en pissa! Þvottavélin þeirra er fyrir framan postulínið og skyggir því vel á útsýni stofugestanna inn á klósettið. Mér fannst þetta fín hönnun hjá þeim, það besta sem maður gat gert ef maður ætlaði ekki að hafa hurð, svona fyrir feimnu gestina allavega. Þrátt fyrir að vera búin að sannfæra mig um að þetta væri hið eðlilegasta mál, gat ég ekki pissað nema að halda fyrir eyrun og þannig útiloka að það væri virkilega fólk frammi sem gæti heyrt í mér. Ég vissi samt vel að þeim var alveg sama því þetta voru þeirra venjur! Jæja, þetta gékk vel. Síðar, þegar ég sat í stofunni með fínt útsýni að baðherberginu, fór Auður að klóið. Hún labbaði að baðherbergið, tók í hurð sem var alveg upp við vegginn, fór inn á bað og lokaði að sér. Mér var starsýnt á þetta, alveg eins og hún hefði dregið fíl upp úr pípuhatti. Hvaðan kom þessi hurð eiginlega? Ég held að málið sé að hurðin sé samlit veggnum (væruð þið til í að segja mér það, Hrönn og Georg) og svo sést ekkert í hana þegar maður hefur strunsað inn á baðherbergið í þungum þönkum (ábyggilega minesweeper) og snýr sér við. Mikið var ég fegin, þegar ég sagði þeim frá nýju reynslunni minni af “þeirra” klósettvenjum, að þau væru ekki alveg svona skrítin að hafa ekki klósetthurð. En mér fannst þetta hins vegar hinn eðlislegasti hlutur at the time. föstudagur, október 11, 2002
Minesweeper is out! Það er góð ástæða fyrir því að ég hef ekki gefið mér tíma í að fara í tölvuleiki í nokkur ár, ég verð stjörnuvitlaus. Ég er svo kappsöm, alltaf að reyna að bæta metin, mín og annarra. Eftir nokkra leiki (svona 30) í minesweeper á dag verkjar mig í löngutöng (er ábyggilega komin með liðagigt af elli!) og svo hugsa ég stöðugt um þennan leik, og það er sko ekkert grín. Allan helvítis daginn sé ég borðið fyrir mér með fullt af tölum og fullt af óopnuðum reitum og svo klikka ég á nokkra o.s.frv. Það er hrikalega pirrandi og þessvegna ætla ég að hætta að spila hann. Svona var það líka þegar ég spilaði Tetris fyrir mörgum árum, og þegar ég spilaði Packman fyrir enn fleiri árum. Mig langar samt í minesweeper núna! En af fenginni reynslu veit ég að ég sakna þess ekkert eftir nokkra daga, þetta er bara enn einn tölvuleikurinn og það er miklu skemmtilegra að gera eitthvað örlítið meira uppbyggjandi og gefandi. fimmtudagur, október 10, 2002
Nýtt met í minesweeper: 58. Núna er ég farin að prófa aðferðina hans Ögmundar (double klikkið, Líney), sem allir aðrir nota ábyggilega hvort eða er. Það er ekki eins skemmtilegt því maður þarf ekki að hugsa eins mikið, en gaman að því engu að síður. miðvikudagur, október 09, 2002
Glóðvolgt met í minesweeper: 70. Og fyrir þig, Sigga. Ég hringdi í Byddí í gær til að spyrjast fyrir um litla piltinn. Hann verður skírður eftir mánuð en þau hafa nefnt hann Árna Jökul, mér líst vel á það. Hann fæddist með dökkt hár og brún augu, alveg eins og Nonni er. Allt heila klabbið tók 4 tíma og fékk hún meira að segja far með sjúkrabíl. þriðjudagur, október 08, 2002
Pabbi minn á afmæli í dag, hann er 49 ára svo það styttist í stórafmæli. Litla prinsessan þín óskar þér innilega til hamingju með daginn. Auður er alveg hrikalega dugleg. Um helgina kláraði hún Harry Potter 3 á sænsku. Hún var búin að lesa nr. 3 tvisvar áður á ensku svo hún vissi út á hvað hún gékk, það hjálpaði smá. Auður er sko ædolið mitt. Nýt met í minesweeper: 72. sunnudagur, október 06, 2002
Afsakið að ég skrifaði ekki í gær eins og Auður lofaði, við horfðum á sjónvarpið og tókum tvær spólur svo það var enginn tími. Sáum “A beautiful mind” sem okkur finnst báðum mjög góð og stórskemmtileg, og “Liberty stands still” sem var allt í lagi, góð ádeila samt á frjálshyggjuvopnalög Bandaríkjanna. Í gær fórum við Auður í smá skoðunarferð. Fórum í 50 mínútna siglingarferð (með bátnum Prins Carl Philip, byggður 1901) frá Stadshusbron í miðbænum til Drottningholm. Í Drottningholm er nefnilega höll þar sem konungsfjölskyldan hefur haft aðsetur síðan 1981. Byrjuðum á því að skoða garðinn fyrir aftan höllina. Þvílík stærð á einum garði, hann var líka nokkuð flottur, allt gert út á samhverfuna. Mörg trjáanna eru frá 17. öld. Höllin var byggð frá 1662 af þáverandi drottningu (Hedvig Eleonora) og lítur rosaleg flott út að innan. Ég var strax heilluð af öllum marmaranum, gólf og allir veggir og handrið úr marmara. “Þvílíkt veldi sem hefur verið á konungsfjölskyldunni”, hugsaði ég. Svo fór örlítill glansi af þessu þegar nær var komið, þá er ekki einn einasti veggur eða handrið úr marmara, þetta eru allt úr við og allt saman handmálað. Fyrst fannst mér þetta vera algjört plat en svo óx virðingin upp úr öllu valdi, þvílík vinna sem hefur farið í að handmála þetta og svo er þetta svo hrikalega vel gert að það er ekki fyrr en maður er kominn alveg ofaní veggina sem maður sér að þetta er málað. Ég meina, veggirnir eru ábyggilega 6-8 metrar, það er alveg fullt af herbergjum og svo eru allavega 2 hæðir (einungis aðgangur að tveimur hæðum fyrir almenning), og allt er þetta handmálað. Þetta er náttúrulega bara geggjun. Ég spurði eina sem vinnur þarna út í þetta og hún sagði að í gamla daga hafi þeir haft gaman af að plata augað. Svo spurði ég aðra þarna hvort konungsfjölskyldan byggji í alvöru í höllinni því okkur Auði finnst nú sá hluti sem við fengum að skoða ekkert allt of vistlegur fyrir nútímafólk. Júbb, þau búa þarna á veturna, auðvitað í hluta sem er ekki til sýnis. Þar er blandað saman gömlum og nýjum stíl. Þau mega ekki breyta veggjunum neitt en mega hafa nýlega húsgögn. En á sumrin eru þau oft í annarri höll, eða öðrum höllum, þau hafa úr 10 höllum í Stokkhólmi að velja. Ókei, núna var konungsfjölskyldufýsn minni soltið svalað, búin að koma á stað sem þau búa virkilega á. Við vorum á rölti frá höllinni, á malarvegi sem liggur að (og frá!) höllinni, þegar grænleitur jeppi kom brunandi fyrir aftan okkur. Við glottum og sögðum: “Þarna kemur hún”, og áttum við Viktoríu krónprinsessu. En nei, þetta var ekki hún. Það ætlaði hins vegar að detta af okkur andlitið þegar við sáum að þetta var yngsta konungsbarnið, Madeleine prinsessa  sem var ein í bíl, brosandi og kjaftandi í gsm (og ekki handfrjálsan!). Þarna brunaði hún tveimur metrum frá okkur. Okkur fannst þetta brjálæðislega fyndið. Bara einhverjir Íslendingar í venjulegri túristaskoðun og eru nánast keyrðir niður af Madeleine prinsessu. Og þetta er alveg satt. Ég á svo eftir að lifa lengi á þessu, ég hef svo mikinn áhuga á konungsfjölskyldum.
Svona til að fræða ykkur aðeins, þá er Madeleine prinsessa fædd 1982 í Drottningholm höll. |
||||||||
